CHAPTER 12: Pumasok sa Isipan

KANINA PA HINDI maipinta ang mukha ni Lucian nang pumasok sila sa loob ng mall ni Eveth. Paano’y halos lahat ng ng mapasukan nitong bahagi ng mall ay may bitbit parating ilang piraso ng paperbag. Kaya tuloy, heto ngayon at hindi siya magkandaugaga sa dami ng dala niya. Kinailangan niya na ring tawagin ang kanyang secretary upang pagbitbitin ng ibang mga dala at dalhin sa parking lot.

“Bakit naman ang lungkot mo Lucian?” tanong nito sa kanya nang may pagtataka. “Hindi ka ba nag-enjoy? Halos lahat ng gusto ko ay nabili ko.”

“Hindi ka pa rin ba tapos?” tanong niya rito.

“Naiinip ka na ba?” bakas ang pag-aalala rito. “I thought you would enjoy being with me?”

Lalong hindi naipinta ang mukha ni Lucian dahil sa sinabi nito ngunit sa kabila ng lahat, wala siyang sinabi na kahit na ano rito.

“Let’s eat na lang. Mukha namang hungry ka na? What do you like ba? It’s my treat!” masiglang sabi nito sa kanya.

“Anything, simple niya lang na sagot dito.”

“Great!” may pagpalakpak pa nitong sambit. “L