Kabanata 108

DAMON

I was busy taking my round when I saw a little girl sitting on the wheelchair, staring at the flowers at the garden alone. She is wearing a pink bucket hat and pink sweater. Parang ngayon ko lang siya nakita. Is she new here? I don't know what got into me to approach her.

"Hi," nakangiting bati ko sa kaniya.

Nakuha ko naman agad ang atensyon niya. Mas lalo akong napangiti nang magsalubong ang aming mga mata. Hindi ko alam kung bati tila bumilis ang tibok ng aking puso.

"Can I seat beside you?" I ask, still wearing a smile. "Anong pangalan mo?"

Nanatili lang siyang nakatingin sa akin na tila ba pinag-iisipan niya pa kung sasagutin niya ang aking tanong. She looks very innocent. Her eyes are so calm. There's something in her that I couldn't grasp or explain at all. Para bang sobrang tagal ko na siyang kakilala kahit ngayon ko lang naman talaga siyang nakita.

"Sabi ni Moma, huwag daw akong makikipag-usap sa stranger."

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang kani