บทที่ 164

คนพูดเห็นว่าสีหว่านเอ๋อร์เดินออกมาแล้วก็เดินเข้าไปหาเธออย่างดีใจเหมือนกับหมาที่จะขอรางวัล “พี่หว่านเอ๋อร์ อวิ๋นซูเพื่อที่จะเอาใจพวกเราซื้อดราก้อนของปลอมมาให้พวกเรา น่าตลกชะมัด”

สีหว่านเอ๋อร์เองก็เคยได้ยินเรื่องดราก้อน คนรอบข้างเอก็มีหลายคนที่อยากจะซื้อ แต่ว่าในประเทศยังไม่วางขาย ขนาดที่ต่างประเทศยังต้องสั่งจองก่อนเลย

เธอพูดเบาๆ “ไม่ตั้งใจทำงาน เอาแต่จะเล่นเส้นสาย”

พูดจบอวิ๋นซูก็เดินออกมาจากห้องทำงาน

เห็นว่าโทรศัพท์ในถุงไม่มีใครหยิบไป ก็ถามเสิ่นเสี่ยวรุ่ย “ทำไมล่ะ ไม่มีใครอยากได้เหรอ?”

เสิ่นเสี่ยวรุ่ยโมโหจนร้องไห้ พูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก “หัวหน้าอวิ๋น พวกเขาบอกว่าโทรศัพท์พวกนี้เป็นของปลอมค่ะ!”

คนพวกนี้จะอคติกับหัวหน้าอวิ๋นเกินไปแล้ว

อวิ๋นซูมองไปทางสีหว่านเอ๋อร์ พอจะเดาออกว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไงจึงยิ้มออกมาบางๆ “นี่เป็นของขวัญถ้าพวกเขาอยากได้ก็รับไป ถ้าไม่อยากได้ก็เก็บคืนกลับมา”

เห็นอวิ๋นซูนิ่งเฉยแบบนี้ เสิ่นเสี่ยวรุ่ยก็เหมือนเจอกับแสงสว่าง เธอเช็ดน้ำตาบนใบหน้า “คนที่จะเอาก็เข้าแถวนะคะ”

หลายคนเพราะว่าเห็นแก่สีหว่านเอ๋อร์จึงไม่ยอมขยับ

อวิ๋นซูเห็นดังนั้นจึงพูดว่า “ถ้าไม่มีใครอ