บทที่ 172

ตลอดทั้งเช้าอวิ๋นซูรู้สึกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในหัวเอาแต่นึกถึงภาพที่เฮ่อเยียนสือเลิกเสื้อขึ้น เธออดจะคิดไม่ได้ว่าเฮ่อเยียนสือใช้แผนหุ่นหล่อมาล่อลวงเธอ ทำให้เธอไม่มีสติแล้วก็ลืมไปว่าทำไมพวกเราถึงทะเลาะกัน

เธอเองอดจะยอมรับไม่ได้ว่าแผนนี้มันได้ผลจริงๆ

ตอนนี้เธอเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว

ในตอนที่เธอกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น ด้านนอกก็เห็นเสิ่นเสี่ยวรุ่ยเดินมาอย่างไร้ชีวิตชีวา

ในตอนแรกเธอไม่ได้คิดอะไร แต่พอเห็นเธอเดินผ่านไปถึงคิดได้ว่ามันแปลกๆ “เสี่ยวรุ่ย”

ไม่นาน เสิ่นเสี่ยวรุ่ยก็เดินเข้ามาอย่างไร้ชีวิตชีวา

ใต้ตาเธอแดงก่ำ ผมเปียกลู่ติดกับกรอบหน้า ท่าทางดูไม่จืด

“เกิดอะไรขึ้น?”

เสิ่นเสี่ยวรุ่ยก้มหน้าเม้มปากไม่พูดอะไรออกมา

อวิ๋นซูลุกขึ้นก่อนจะวางมือลงบนโต๊ะ “ตอบฉันมา!”

อวิ๋นซูท่าทางน่ากลัว ทำเอาเสิ่นเสี่ยวรุ่ยอดจะตัวสั่นไม่ได้ ได้แต่ตอบออกมาอย่างตะกุกตะกัก “คือ...เมื่อกี้หนูไปกดน้ำที่ห้องพักมา ได้ยินพวกเขาคุยกัน...คุยกันเรื่องของคุณ หนูก็เลยพูดออกไปคำหนึ่ง พี่ซูชานก็เอากาแฟสาดใส่หน้า...แล้วบอกว่า...บอกว่า...”

“บอกว่าอะไร?”

“บอกว่าคนอย่างคุณไม่มีทางทำให้คุณเควินพอใจได้หรอก แล้