บทที่ 170

เย่ชางเหยียนไม่มีอารมณ์ “ไม่อยากไป”

เฮ่อเยียนสือไม่ได้พูดอะไรกับเย่ชางเหยียนมาก เขากดตัดสายก่อนจะส่งที่อยู่ให้อีกฝ่ายไป

ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงทั้งสองคนก็ไปเจอกันที่ร้านเหล้า

เย่ชางเหยียนจองห้องวีไอพีเอาไว้เห็นเฮ่อเยียนสือเดินเข้ามาคนเดียวก็เบะปาก “ทำไมมาคนเดียวล่ะ?”

เฮ่อเยียนสือหยิบเอาซิการ์จากในกล่องออกมาคาบเอาไว้แล้วจุดไฟก่อนจะนั่งลงไปอย่างเกียจคร้านบนโซฟา “แล้วหวังว่าจะมีคนมาสักกี่คนกันล่ะ?”

“อวิ๋นซูไม่ได้มาด้วยเหรอ? เธอรู้ว่านายจะมาผับก็ไม่ว่าอะไรหรือไง?”

เฮ่อเยียนสือกัดซิการ์เอาไว้ ก่อนจะพูดออกมาอย่างไร้อารมณ์ “เธอไม่รู้ว่าฉันมา”

“ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ?”

เฮ่อเยียนสือจุดไฟแช็ก แสงไฟส่องสะท้อนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก่อนเขาจะก้มหน้าลงใช้ขนตางอนยาวบังสายตาตัวเองเอาไว้ แล้วส่งเสียงอืมเบาๆในลำคอ น้ำเสียงนั้นฟังอารมณ์ไม่ออก

“ทำไมทะเลาะกันล่ะ?” เย่ชางเหยียนขยับเข้าใกล้อย่างนึกสงสัย

เฮ่อเยียนสือพ่นควันออกมา ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ยู่ปาก “มีแต่คนบอกว่าผู้ชายพอใส่กางเกงแล้วก็จำคนเมื่อคืนไม่ได้ ฉันว่าผู้หญิงเองก็ไม่ต่าง”

เย่ชางเหยียนรู้สึกสนใจขึ้นมา “ทำไม นายโดนหลอกฟันแล้วหรือไง?”

เฮ่อเย