Share

บทที่ 169

รถเลี้ยวอยู่หลายครั้งก่อนจะชะลอตัวลง

คนขับรถมองผ่านกระจกหลังไม่เห็นรถที่ไล่ตามมา จึงพูดออกมาโดยสีหน้าที่เรียบเฉยว่า “รถมีปัญหานิดหน่อย เดี๋ยวคืนนี้ผมเอาไปซ่อมคิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไรมาก ไม่ทำให้การไปไหนมาไหนของคุณมีปัญหาแน่นอน”

อวิ๋นซูขมวดคิ้วไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เรื่องที่คนขับรถพูดว่าไม่มีปัญหา

ครึ่งทางหลังรถไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นจริงๆ อวิ๋นซูจึงไม่ได้พูดอะไรบอกแค่ให้คนขับเวลากลับระวังตัวสักหน่อยก่อนจะหันตัวกลับเข้าไปในคฤหาสน์

ตระกูลเมิ่ง

“พวกไร้ประโยชน์ พวกแกมันไร้ประโยชน์ทั้งหมด!” เมิ่งฮ่าวหยางโมโหจนถีบบอดี้การ์ดที่กลับมารายงานผล “ฉันเลี้ยงพวกแกไว้จะมีประโยชน์อะไร! ให้พวกแกไปตามสืบหาคน หาตั้งนานก็หาไม่เจอว่าอีกฝ่ายเป็นใคร! ให้ไปรอที่สนามบิน คนอยู่ตรงหน้าแต่แกกลับหาไม่เจอ! ตอนนี้ให้ไปตามดูผู้หญิงคนหนึ่งก็ทำหลุดมือไปได้ พวกแกลองพูดมาสิมีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องเลี้ยงพวกแกไว้ต่อ!”

เมิ่งฮ่าวหยางตะโกนเสร็จก็กระแทกตัวลงนั่งบนโซฟาก่อนจะหอบหายใจเข้าออกแรงๆ

ตอนนี้เขาโมโหจนอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว

ตอนแรกคิดว่าจะหาอวิ๋นซูและสามีของเธอได้โดยเร็ว

หาอยู่ตั้งนานเพิ่งมารู้ว่าออกนอกประเทศไปแล้ว

รอจนอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status