บทที่ 9

ขณะนั้นเอง เวินหนี่ก็มาถึงบริษัท บรรยากาศในห้องทำงานของประธานดูเคร่งเครียดมาก

“พี่เวิน”

เมื่อเธอมาถึงทุกคนต่างก็ทักทายเธออย่างสุภาพ

“พี่เวิน อาการบาดเจ็บที่หัวเป็นยังไงบ้างคะ?”

เวินหนี่ไม่อยากให้พวกเขากังวลมากเกินไป “ไม่ได้ร้ายแรงอะไร เมื่อวานฉันได้พักผ่อนอย่างเต็มที่แล้ว อาการก็ดีขึ้นมากแล้วล่ะ”

“แต่พี่ควรพักผ่อนให้มากกว่านี้นะคะ ทำไมถึงไม่ขอลาจากประธานเย่ล่ะ ยังต้องมาทำงานด้วยอาการบาดเจ็บแบบนี้อีก พี่เวิน พี่จริงจังกับงานมากเกินไปแล้ว” พวกเขาต่างก็ชื่นชมเวินหนี่ เธอทำงานมากกว่าใช้ชีวิตเสียอีก เกรงว่าคงหาคนแบบเลขาเวินไม่ได้อีกแล้ว

เวินหนี่และเย่หนานโจวแต่งงานกันอย่างลับ ๆ จึงไม่มีใครรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าเปิดเผยอะไรมากนัก “ฉันขอตัวไปหาประธานเย่ก่อน พวกเธอทำงานต่อเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน”

เมื่อเธอมาถึงประตู ก็ได้ยินเสียงเย็นชาของเย่หนานโจว “บอกให้ทุกคนที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุในไซต์ก่อสร้างไสหัวออกไปให้หมด!”

เวินหนี่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เธอคิดว่าเขาจะตำหนิเธอเสียอีก

จากนั้นก็มีกลุ่มคนออกมาจากห้องทำงาน

คนที่ออกมามีสีหน้าหดหู่ใจ ใบหน้าของเวินหนี่ไม่มีอารมณ์ใด ๆ และเธอก็เดินเข้าไปด้านในตามปกติ

เย่หนานโจวหันไปมองเธอและเพ่งความสนใจไปที่บาดแผลบนหน้าผากของเธอ ก่อนจะเห็นว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีนัก และบาดแผลก็ดูร้ายแรงมากด้วย

“ประธานเย่” เวินหนี่กล่าวทัก

เย่หนานโจวถอนสายตามองไปทางอื่น และไม่ได้พูดถึงเรื่องไซต์ที่ก่อสร้าง เขาวางซองเอกสารสีน้ำตาลบนโต๊ะ “นี่เธอหมายความว่ายังไง?”

นี่น่าจะเป็นใบขอจดทะเบียนหย่าที่ถังเยาร่างขึ้น เวินหนี่พูดขึ้นอย่างสงบนิ่ง “ฉันคิดว่าคุณเย่น่าจะเข้าใจว่าทะเบียนหย่าคืออะไร วันนี้ที่ฉันมาที่นี่ไม่เพียงเพื่อจัดการเรื่องบริษัทเท่านั้น แต่อยากจะหารือเกี่ยวกับการหย่ากับคุณด้วยค่ะ ไม่ทราบว่าคุณเย่พอจะมีเวลาว่างไหมคะ”

“เวินหนี่!” เย่หนานโจวเพิ่มน้ำเสียง และเขาก็พูดต่ออย่างเย็นชา “ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้ว่าเธอต้องการมีลูก?”

เวินหนี่เริ่มสับสน “อะไรนะคะ?”

เย่หนานโจวโยนเอกสารไป “ดูเอาเอง”

เวินหนี่เปิดเอกสารออกถึงได้เห็นข้อความสาเหตุการขอหย่าที่เขียนเอาไว้กล่าวว่า ฝ่ายหญิงต้องการมีบุตร แต่สามีไม่มีความสามารถในการมีบุตร จึงทำให้ความสัมพันธ์พังทลายลง!

ทันใดนั้น เวินหนี่ก็รู้สึกกระอักกระอ่วน ถังเยาเป็นคนร่างใบขอจดทะเบียนหย่าให้กับเธอ ไม่รู้เลยว่าเธอจะแอบเพิ่มข้อความบางส่วนลงไปเช่นนี้

ทุกประโยคเป็นผลดีต่อเธอ

ไม่แปลกใจเลยที่เมื่อเช้าถังเยาจะดูตื่นเต้นมาก ราวกับว่าเธอจะรวยทันทีที่เวินหนี่จากไป

แต่นี่มันไม่สมจริงเอาเสียเลย

เธอเงยหน้าขึ้นมองเย่หนานโจว ที่เขาโมโหอาจเพราะคิดว่าเธอเจ้าเล่ห์มาก และกล้าเล่นใหญ่ขนาดนี้สินะ

“คุณเย่ เอกสารฉบับนี้ฉันส่งผิดเองค่ะ” เวินหนี่ปิดเอกสาร “หากคุณรีบ ฉันจะเอาเอกสารฉบับใหม่มาให้คุณโดยเร็วที่สุด”

“ฉันไม่มีความสามารถอย่างนั้นเหรอ?”

เขาเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่มืดมนราวกับจะยืนยันความหมายของประโยคนี้กับเธอ

เธออดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองก้าว “คุณเย่ เรื่องนั้นฉันไม่ค่อยแน่ใจค่ะ ลู่ม่านเซิงน่าจะรู้ดีกว่าฉัน...”

วินาทีต่อมา เย่หนานโจวก็จับมือของเธอ แล้วขังเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

เวินหนี่ไม่มีแรงต้านจึงถูกเขากักขังเอาไว้ระหว่างโต๊ะกับตัวเขา

เธอจับโต๊ะด้วยสองมือ กระดูกสันหลังส่วนเอวของเธอกระแทกกับมุมโต๊ะจนรู้สึกเจ็บเล็กน้อย

“เธออยากมีลูก แล้วทำไมถึงไม่บอกฉัน?” เย่หนานโจวกล่าว

เวินหนี่กำลังจะเปิดปากพูด แต่เย่หนานโจวก็ยิ้มเยาะอีกครั้ง “หรือว่าเธออยากจะใช้ลูกผูกมัดฉันไว้งั้นเหรอ? การหย่าเป็นเพียงอุบาย แต่จุดประสงค์หลักคือการมีลูกกับฉันใช่ไหม?”

คำพูดของเขาทำให้เวินหนี่หน้าเสียมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอพยายามผลักมือของเขาออก “เย่หนานโจว อย่าให้มันมากนัก!”

ในทางตรงกันข้าม เย่หนานโจวกลายกลับเฉยชาและดูห่างเหินมากขึ้น เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง “เวินหนี่ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ฉันไม่เคยทำไม่ดีกับเธอ อย่าคิดถึงเรื่องที่เป็นไปไม่ได้พวกนั้นเลย!”

เขาไม่เข้าใจเธอ

ในสายตาของเขา หลังจากแต่งงานกับเขาแล้วเธอน่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างหรูหราด้วยตำแหน่ง “คุณผู้หญิงของตระกูลเย่”

แต่เธอกลับดูไม่มีความสุข

เวินหนี่สงบลงและไม่อยากโต้เถียงกับเขาอีก “อย่าลืมว่าคุณเป็นคนทำสัญญาการแต่งงานสามปีนี้ขึ้นมาเอง ฉันก็แค่ทำให้มันจบไวขึ้นก็เท่านั้น”

“มันเป็นการตัดสินใจของฉัน ดังนั้นถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน เธอก็ไม่สามารถหย่าได้”

เวินหนี่ขมวดคิ้ว ถ้ารีบหย่า เขาก็จะได้อยู่กับลู่ม่านเซิงเร็วขึ้นไม่ใช่เหรอ?