Share
บทที่ 32
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 33
มู่จิ่วซีไม่พอใจสีหน้าดำทะมึนของโม่จุนพร้อมกับเอ่ยอย่างไม่พอใจออกมาทันที : "มีเรื่องอะไรก็รีบพูดมา มีอะไรจะแพล่มก็รีบแพล่ม!"โม่จุนจู่ๆ ก็พุ่งฝ่ามือโจมตี มู่จิ่วซีปฏิกิริยาตอบสนองไม่ทันตั้งตัว ทันใดนั้นเขาก็คว้ามาที่คอของนางทันทีแต่มู่จิ่วซีก็ไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม นางง้างมือออกไปบังเงื้อมมือของโม่จุนที่เข้ามาคว้าเอาไว้แทบจะในเวลาเดียวกันดังนั้นในเวลาเดียวกันนั้น โม่จุนได้คว้าคอของมู่จิ่วซี แต่มู่จิ่วซีกลับเร็วกว่าอยู่ช่วงหนึ่งและได้คว้ากล่องดวงใจของโม่จุนเอาไว้สี่สายตาสอดประสาน แววตาของทั้งสองคนเต็มไปด้วยความโกรธโมโหและจิตสังหาร"ต่ำตม!" โม่จุนวางมือในทันที เพียงแต่ใบหน้าที่โกรธแค้นของเขาก็ได้ปรากฎสีแดงระเรื่อขึ้นมาจางๆ"ต่ำช้า!" ทันใดนั้นสีหน้าของมู่จิ่วซีก็ไม่ได้มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความทะเล้น บรรยากาศรอบกายของนางก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าโม่จุนเลยแววตาที่คมกริบคู่นั้นทำให้โม่จุนรู้สึกว่ามู่จิ่วซีคนนี้ไม่ใช่คนอย่างที่ผู้คนกล่าวถึงอย่างแน่นอน"โม่จุน ข้าขอเตือนเจ้าไว้ ครั้งหน้าหากยังคว้าที่คอของข้าอีก ข้าจะทำให้เจ้ามีลูกไม่ได้อีกเลยคอยดู!" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็กำมือที่คว้ากล่องดวงใจขอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 34
ทันใดนั้นมู่จิ่วซีก็เผยรอยยิ้มเล็กๆ ขึ้นมาบนใบหน้า จากนั้นโม่จุนก็พูดออกมา : "เจ้าแลกเปลี่ยนอะไรกับเขา?""ข้าก็ขายร่างกายให้กับจิ้งจอกม่วงไง" มู่จิ่วซีจู่ๆ ก็เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย"อะไรนะ!" โม่จุนอีกนิดก็แทบจะกระโดดตัวลอย "มู่จิ่วซี เจ้าทำแบบนี้ได้อย่างไร!"พอพูดจบสีหน้าเขาก็เปลี่ยนทันทีและหรี่ตาลงพร้อมกับพูดออกมา : "ไม่สิ! เจ้าจิ้งจอกม่วงนั่นไม่มีทางที่จะเอาของล้ำค่าแบบนี้มาแลกกับคุณหนูใหญ่ที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่แบบนี้ได้หรอก""ชื่อเสียงฉาวโฉ่อะไร แม้ว่าข้าคนนี้มีความสามารถโดดเด่น แต่ข้าก็ไม่สถุลเข้าใจไหม?" มู่จิ่วซีโมโหขึ้นมาอีกครั้งโม่จุนถึงกับตะลึงกับคำพูดนี้ของนางโดดเด่นมีความสามารถแต่ไม่สถุล นี่คือคำพูดของหญิงสาวอย่างงั้นเหรอ?"ข้าก็แค่ชอบยลโฉมผู้ชายรูปงามก็เท่านั้น ถ้าต้องทำอะไรจริงๆ ข้าผู้หญิงตัวคนเดียวก็เสียเปรียบแย่น่ะสิ? หัวสมองเจ้าคิดอะไร อย่างน้อยข้าก็เป็นคุณหนูใหญ่ของจวนมู่ จะสำส่อนขนาดนั้นได้ยังไง?"มู่จิ่วซีดูหมิ่นสีหน้าท่าทีของโม่จุน"เงื่อไขการแลกเปลี่ยนกับจิ้งจอกม่วงก็คือให้ข้านักษาคนๆ หนึ่ง"โม่จุนยังคงคิดถึงคำพูดของมู่จิ่วซีเมื่อครู่นี้อยู่ แต่เมื่อจู่ๆ เขาเห็นน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 35
โม่จุนก้มหน้าลงและพิจารณาครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถึงเงยหน้าขึ้นมามองไปยังมู่จิ่วซีที่รอเขาพูดอธิบาย"เซียวเจี้ยนยังมีประโยชน์กับข้า ตอนนี้ไม่อาจจะฆ่าเขาได้""มีประโยชน์อะไร?" มู่จิ่วซียังคงซักไซ้ถามต่อ "เจ้าคงไม่คิดว่าเจ้าพูดเพียงแค่นี้แล้วข้าจะต้องเชื่อเจ้าหรอกใช่ไหม? ถ้าเป็นเจ้า เจ้าจะเชื่อไหม?"โม่จุนรู้สึกลำบากใจและกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ : "เรื่องบางเรื่องก็ไม่ใช่ว่าคุณหนูใหญ่อย่างเจ้าจะเข้าไปยุ่งได้ ไม่มีประโยชน์อะไรกับเจ้าเลยและก็มีอันตรายด้วย หวังว่าเจ้าจะเชื่อข้า เซียวเจี้ยนไม่ช้าก็เร็วก็จะส่งตัวให้เจ้า แต่ว่าไม่ใช่ตอนนี้"สายตาของมู่จิ่วซีหรี่ลงอย่างกะทันหัน จากนั้นก็หันกลับมาพูด : "จับเขาได้แล้วหรือยัง?""ยังจับไม่ได้ แต่ว่าอยู่ในการเฝ้าสังเกตของข้าแล้ว" แววตาของโม่จุนกลับมามีแววตาปกติดังเดิม"เบื้องหลังของเซียวเจี้ยนยังมีคนอื่นอีกนอกจากเซียวหลิงเย่ว์?" มู่จิ่วซีถามขึ้นอีกครั้ง แต่หลังจากโม่จุนมองอย่างลุกซึ้งไปที่นางก็ไม่ได้ตอบอะไรมุมปากของมู่จิ่วซีก็กระตุกยิ้มขึ้นมา : "ได้ ขอยอมแลกเปลี่ยนเงื่อนไข แต่ถ้าหากเขาตกมาอยู่ในเงื้อมมือข้าเมื่อไหร่ เจ้าก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน ในเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 36
ส่วนลู่เวยหย่าป้าสะใภ้รองของนางอ่อนโยนและสง่างาม ไม่ได้เป็นคนทะเยอทะยาน ไม่ได้ย่อถ้อต่อความยากลำบาก ถือว่าเป็นแบบอย่างของอนุภรรยา"ไป๋ฉี่เฟิง เจ้ารนหาที่ตายรึไง?" มู่จิ่วซีเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขาด้วยท่าทีที่เย็นชาในมือของไป๋ฉี่เฟิงถือกระบี่อยู่เล่มหนึ่งพร้อมกับชักกระบี่ออกมาจ่อหน้ามู่จิ่วซีและพูดอย่างเกรี้ยวกราด : "มู่จิ่วซี เจ้ามันจะมากเกินไปแล้ว พลักพี่สาวข้าลงทะเลสาบ เจ้าจะต้องขอโทษพี่สาวของข้า""ฮาฮา พี่สาวเจ้าใช้ให้เจ้ามาสินะ?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"ไม่ใช่! แต่ว่าข้าโกรธมาก เจ้าจะต้องขอโทษ!""หา? ข้าจำเป็นต้องทำ?" มู่จิ่วซีหัวเราะกล่าวออกมาไป๋ฉี่เฟิงขยับกระบี่ในมือขึ้นมาทันทีพร้อมกับเอ่ยออกมา : "ถ้าไม่ขอโทษ งั้นก็ลิ้มรสกระบี่ขอข้าซะ!""ไป๋ฉี่เฟิง เจ้ามันก็แค่คุณชายคนหนึ่งของอนุภรรยา ริอาจเอากระบี่มาชี้ข้าซึ่งเป็นคุณหนูใหญ่ของภรรยาหลวงแม่ทัพใหญ่มู่ นี่เจ้ากำลังทำผิดโทษฐานไม่รู้จักสูงต่ำ!"ไป๋ฉี่เฟิงถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันทีและกล่าวอย่างโมโห : "เจ้าริอาจรังแกพี่สาวข้า ยอมไม่ได้เด็ดขาด!""ได้ งั้นก็มา แทงข้าเลย!" มู่จิ่วซีเดินเข้าไปหาเขาตรงๆ นางเดินอย่างวามาดเข้าไปโดยไม่กลัวตายแม้แ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 37
ไป๋ชิงหันมามองนาง สีหน้านิ่งสงบอย่างมากทันใดนั้นมู่จิ่วซีก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาเล็กน้อยและพูดกล่าวอย่างยิ้มแย้ม : "คุณหนูใหญ่ไป๋ เจ้าไม่สนใจจัดการน้องขายเจ้าแล้วจริงๆ งั้นเหรอ?"ไป๋ชิงกล่าวยิ้มขึ้นมาอย่างเรียบๆ : "คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าเองก็เห็นแล้ว ข้าไม่สนใจแล้วล่ะ ต่อให้ข้าจะอยากจัดการเขา แต่ข้าก็ทำอะไรไม่ได้ไม่ใช่หรือไง?""ไป๋ชิง เจ้าเลิกเแสร่งเสียทีเถอะ เห็นแล้วมันทุเรศ" ไป๋ฉี่เฟิงสบประมาทไป๋ชิงมู่จิ่วซีเลิกคิ้วขึ้น ดูเหมือนฐานะตำแหน่งของไป๋ชิงจะถูกดูหมิ่นดูแคลนให้ตกต่ำอย่างมากตอนที่อยู่ในจวนอัครมหาเสนาบดีจริงๆไป๋ชิงมองไป๋ฉี่เฟิงด้วยใบหน้าที่เย็นชาและกล่าวอย่างเรียบเฉย : "พอกลับไปแล้วก็อย่าพูดแล้วกันว่าข้าที่เป็นพี่สาวไม่ช่วยเจ้า"พอพูดจบนางก็หันไปพูดกับมู่จิ่วซี : "คุณหนูใหญ่มู่ ขออภัยที่ให้เจ้าต้องมาเห็นเรื่องน่าอับอาย อ่อ ได้ยินมาว่าเจ้ากับท่านผู้สำเร็จราชการแทนถอนหมั้นกันแล้วงั้นรึ?"มู่จิ่วซีผงะไปพร้อมกับเอ่ยออกมา : "ใช่ พวกเราถอนหมั้นกันแล้ว ข้าไม่ได้ชอบข้า"ไป๋ชิงตะลึงไปชั่วขณะหนึ่งพร้อมกับพูดออกมา : "ท่านผู้สำเร็จราชการแทนเป็นผู้ชายที่ดี เกรงว่าคุณหนูใหญ่มู่คงจะพลาดโอกาสไปแล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 38
"คุณหนูใหญ่ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนออกจะรูปงามขนาดนั้น บุรุษชายหล่อเหลาอันดับหนึ่ง เก่งกาจรอบรู้บู๊บุ๋น ผู้ชายแบบนี้ใครบ้างที่ไม่อยากจะได้" ลู่เอ๋อร์กล่าวอย่างร้อนรน "มีแต่คุณหนูนี่แหละเจ้าคะที่ถอนหมั้น!""ชิ ลู่เอ๋อร์ ผู้หญิงถ้าต้องแต่งงานจะต้องแต่งกับคนที่รักเรา ไม่ใช่แต่งกับคนที่เรารัก เข้าใจไหม? ไม่อย่างงั้นผู้หญิงคนนั้นจะต้องทนทุกข์ไปตลอดชีวิต แน่นอนว่าถ้าทั้งสองฝ่ายรักซึ่งกันและกันจะดีที่สุด"ลู่เอ๋อร์เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ สองคนนายบ่าวคุยกันอย่างเฮฮาอยู่ในภายในจวน...เช้าวันรุ่งขึ้น แม่ทัพใหญ่มู่ก็กลับมาด้วยใบหน้าที่ดำทะมึน"มู่จิ่วซี เจ้าออกมาเดี๋ยวนี้!"มู่จิ่วซีอยู่ในเรือนออกกำลังกายตลอดเวลา ทั้งตัวนางเต็มไปด้วยเหงื่อและหายใจหอบเหนื่อย เมื่อได้ยินท่านพ่อโวยวายเสียงดัง นางก็รู้เลยว่านางเองโดนใครเอาเรื่องไปฟ้องเข้าให้แล้ว"ท่านพ่อ ท่านโมโหอะไรของท่าน" มู่จิ่วซียิ้มร่ากล่าวออกมา "อัครมหาเสนาบดีไป๋คงไปฟ้องท่านสินะ?"มู่เทียนซิงผงะไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นลูกสาวตัวเองเหงื่อไหลเต็มหน้า จากนั้นก็กล่าวอย่างโมโห : "เจ้าก็รู้ว่าไอแก่นั่นไม่ควรไปยั่วโมโหด้วย เจ้ายังจะไปรังแกลูกชา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 39
มู่จิ่วซีขมวดคิ้วในทันทีและถามขึ้นมา : "ท่านพ่อ ท่านคิดว่าเป็นฝีมือมือสังหาร?""ไม่ การลอบสังหารคนในวังและราชสำนัก ปกติแล้วหอดาราจันทราจะไม่รับงานพวกนี้ แต่ด้านข้อมูลข่าวกรองหอดาราจันทรานั้นรวดเร็ว บางทีอาจจะมีเงื่อนงำ" มู่เทียนซิงถูไปที่หัวคิ้ว"ท่านพ่อ เรื่องนี้อันตรายเกินไปแล้ว ท่านอย่าไปยุ่งเลย ให้ข้าตรวจสอบแทนเถอะ" มู่จิ่วซีคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เอ่ยออกมา"พูดจาไร้สาระ!" มู่เทียนซิงถึงกับสะดุ้ง "ก็เพราะอันตรายไงล่ะ ดังนั้นเจ้าเลิกคิดเองเออเองซะ""ท่านพ่อ ข้าไม่ใช่เด็กเล็กๆ ท่านให้เย่ฮานกับชิงเฟิงมากับข้าก็พอ ข้ารับผิดตรวจสอบเงื่อนงำเบาะแส พอถึงเวลาตอนลงมือจับกุม ท่านพ่อจัดการก็สิ้นเรื่องแล้ว""ข้าเมื่อวานซืนเพิ่งไปที่หอดาราจันทรา ข้าถือว่าพอจะสนิทกับจิ้งจอกม่วงอยู่บ้าง ให้ข้าไปสืบจะสะดวกกว่า อีกอย่างพรุ่งนี้ข้ากับท่านผู้สำเร็จราชการแทนก็จะไปที่นั่นด้วยกัน"มู่จิ่วซีพูดออกมาพรวนภายในลมหายใจเดียว"ไม่ได้ พ่อไม่ไว้ใจ" มู่เทียนซิงยังคงส่ายหัว"ท่านพ่อ ถ้าให้ท่านไป เกรงว่าแม้แต่หน้าของจิ้งจอกม่วงท่านก็คงจะไม่ได้พบ ถ้าเวลาท่านก็ต้องมาเสียหน้าอีก" มู่จิ่วซีได้แต่ต้องเหน็บแนมเขามู่เ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 40
ป้าหวังพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพราก จากนั้นจู่ๆ ป้าหวังก็กัดขบฟันอย่างแรง"ป้าหวัง!" มู่จิ่วซีเรียกนางอย่างกระทันหัน นางไม่คาดคิดว่าป้าหวังจะมียาพิษซ่อนเอาไว้อยู่ในฟัน"ข้าขอโทษ" มุมปากของป้าหวังก็มีเลือดสดๆ ไหลออกมา นางค่อยๆ พริ้มตาหลับลงอย่างช้าๆมู่จิ่วซีใจเต้นโครมครามอย่างแรง องครักษ์สองนายก็รีบเข้ามาดูพร้อมกับตกตะลึงจนตาค้าง"คุณหนูใหญ่ นี่มัน...""ไปเรียนท่านพ่อข้ามา เร็วเข้า!" มู่จิ่วซีรีบตะโกนส่งเสียงดังออกมาองครักษ์คนหนึ่งก็รีบวิ่งไปตามอย่างรวดเร็ว มู่จิ่วซีมองป้าหวังที่น้ำตาไหลอาบหน้าซึ่งยังไม่แห้งดี ในใจของนางรู้สึกสะอื้นเสียใจ แต่ในขณะเดียวกันในใจก็มีความหนาวเย็นปะทุขึ้นมาการกัดพิษปลิดชีพตนเองเรื่องประเภทนี้ ปกติแล้วก็มีเพียงแต่พวกไส้ศึกและมือสังหารเท่านั้นที่มักจะใช้ตอนทำภารกิจพลาด แต่ป้าหวังทำเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?ทันใดนั้นมู่จิ่วซีก็รู้สึกได้ทันทีว่าเรื่องนี้อยู่เหนือจิตนาการของนางขณะที่มู่เทียนซิงวิ่งเข้ามาหา เขาก็เห็นว่าป้าหวังตายไปแล้วและก็สะเทือนใจอย่างมาก"ท่านพ่อ เรื่องนี้ข้าเกรงว่าจะไม่ธรรมดาแล้ว เรื่องนี้ให้ศาลต้าหลี่หรือเจ้าหน้าที่พระราชวังนครบาลจัด
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 365
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 364
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 363
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 362
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 361
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 360
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 359
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 358
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 357
