บทที่ 48

โม่จุนเอ่ยปากพูด : "นี่เป็นปัญหาที่ยากจริงๆ เจ้าสำนักฮั้วไม่มีทางให้เฟิงเหยียนหยูเฟยกับเจ้าโดยที่ไม่เห็นผลลัพธ์ของเจ้าก่อน แต่ถ้าไม่มีกำลังภายใน เจ้าเองก็ไม่มีทางที่จะรักษาแม่หญิงอาจื่อได้ นี่ก็คือทางตัน"

มู่จิ่วซียักใหล่และมองไปที่ฮั้วอวิ๋นเทียนและกล่าวออกมา : "นอกจากเจ้าจะไว้ใจข้า เอาวิถีจิตกำลังภายในมาให้ข้าก่อนและรอจนกว่ากำลังภายในข้าจะเพิ่มขึ้น ข้าก็จะสามารถช่วยแม่หญิงอาจื่อได้"

สีหน้าของฮั้วอวิ๋นเทียนก็ขมวดเข้มขึ้นและมองไปที่นาง จากนั้นก็มองไปที่โม่จุน

"เจ้ากลัวว่าข้าจะรักษาอาจื่อไม่หายและเสียเฟิงเหยียนหยูเฟยของเจ้าไปโดยประโยชน์สินะ? อันที่จริงเจ้าเป็นถึงเจ้าสำนักของหอดาราจันทรา จะไปมีอะไรให้ต้องกลัว? มากสุดข้าก็แค่รักษานางไม่หาย เจ้าก็เอากำลังภายในของข้าคืนไปก็จบแล้ว"

มู่จิ่วซีให้คำแนะนำเขา

"งั้นเจ้าก็คงรู้ว่าถ้าเจ้าหรอกข้าจะมีผลลัพธ์อะไรตามมา?" จู่ๆ บรรยากาศรอบตัวของฮั้วอวิ๋นเทียนก็ดำทะมึนขึ้นมาพร้อมกับแฝงไปด้วยกลิ่นอายความกระหายเลือดยามค่ำคืน

กลิ่นนี้ทำให้มู่จิ่วซีรู้สึกคุ้นเคยมาก ในใจก็คิดว่าในมือของผู้ชายคนนี้มีชีวิตของผู้คนอยู่ไม่น้อย

ทันใดนั้นรอบกายของโม่จุนก็แผ่ซ่า