บทที่ 8

หน้าประตูเสียงของแม่หยุนดังขึ้น

“เสี่ยวซือ หนูตื่นแล้วยัง? ฉันทำเกี๊ยวที่หนูชอบกินมากที่สุดเอาไว้ รีบกินตอนร้อน ๆ นะ”

คำพูดของเธอ ทำให้เซี่ยสือค่อย ๆ นึกขึ้นได้

ตัวเองออกจากตระกูลลู่ ไปหาหมอที่โรงพยาบาล สุดท้ายเตรียมมาเยี่ยมแม่หยุน

เซี่ยสือตีหัวเบา ๆ รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ทำไมความจำของเธอถึงแย่ขนาดนี้?

กำลังจะลุกขึ้น เธอเห็นว่าตรงที่ที่ตัวเองนอน บนผ้าปูที่นอนลายดอก มีรอยเลือดขนาดกว้าง

เซี่ยสือจับหูข้างขวา รู้สึกเหนียว ๆ

แบมือดู ด้านบนเต็มไปด้วยเลือด……

ส่วนเครื่องช่วยฟังก็ถูกย้อมจนแดง……

เธอดวงตาสั่นคลอน รีบใช้กระดาษเช็ดหู จากนั้นรีบเอาผ้าปูที่นอนออกอย่างรวดเร็ว

แม่หยุนเห็นเธอยังไม่ลงมา ก็เห็นเธอซักผ้าปูอยู่ที่ระเบียง

“มีอะไรเหรอ?”

“ประจำเดือนมา เลอะบนเตียงโดยไม่ได้ตั้งใจค่ะ” เซี่ยสือยิ้มอธิบาย

ซักเสร็จ ก็ไปทานอาหารเช้ากับแม่หยุน เพลิดเพลินกับช่วงเวลาแห่งความสงบสุข

เสียงของแม่หยุนชัดเจนบ้าง คลุมเครือบ้าง

เซี่ยสือกลัวมาก ต่อไปจะไม่ได้ยินเสียงนี้อีกแล้ว

และก็กลัว แม่หยุนรู้แล้วจะเสียใจ

หลังจากอยู่ที่นี่ครึ่งวัน เธอแอบเอาเงินเก็บส่วนหนึ่งวางไว้ด้านข้างโต๊ะข้างเตียง จากนั้นก็บอกลาแม่หยุน

ตอนที่แยกกัน

แม่หยุนส่งเธอที่สถานีรถ โบกมือบอกลาเธออย่างตัดใจไม่ได้

จนกระทั่งเซี่ยสือจากไป เธอถึงหันหลังกลับ

ระหว่างทางที่กลับไป นึกถึงเซี่ยสือที่ผอมเหลือแต่กระดูก แม่หยุนอดไม่ได้ที่จะโทรหาสายภายในของลู่ซื่อกรุ๊ป

เลขาห้องทำงานประธานได้ยินว่าเธอต้องการหาลู่หนานเฉิน คือพี่เลี้ยงของเซี่ยสือ ดังนั้นจึงรายงานไป

วันนี้เป็นวันที่สามที่เซี่ยสือจากไป

และเป็นครั้งแรกที่ลู่หนานเฉินได้รับสายที่เกี่ยวข้องกับเธอ

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน อารมณ์ดีเป็นพิเศษ เป็นอย่างที่เขาพูดไว้ เซี่ยสือยืนหยัดได้ไม่เกินสามวัน

เสียงแก่ชราของแม่หยุนดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์

“ประธานลู่ ฉันคือพี่เลี้ยงที่ดูแลเซี่ยสือตั้งแต่เล็ก ฉันขอร้องคุณ ได้โปรดกรุณา อย่าทำร้ายเซี่ยสืออีกเลย”

“เธอไม่ได้เข้มแข็งเหมือนอย่างที่เห็น เธอเพิ่งเกิดมา คุณหญิงเซี่ยก็รังเกียจที่เธอการได้ยินอ่อนแอ จึงมอบเธอให้ฉันดูแล”

“ช่วงอายุที่เรียนหนังสือถึงถูกรับกลับไป……ที่ตระกูลเซี่ย นอกจากนายท่านเซี่ย คนอื่นปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นคนรับใช้ ตอนเด็ก เธอแอบโทรหาฉันนับครั้งไม่ถ้วน ร้องไห้พูดว่าแม่หยุน หนูไม่อยากเป็นคุณหนูเซี่ย อยากกลับมา เป็นลูกสาวของคุณ……”

“คุณกับนายท่านเซี่ยคือคนที่เธอรักมากที่สุดที่เมืองเถาโจว ถือว่าฉันขอร้องคุณ ปฏิบัติกับเซี่ยสือดี ๆ ตั้งแต่เล็กจนโตเธอใช้ชีวิตต่ำต้อยเกินไปแล้ว

ลู่หนานเฉินได้ฟังเสียงสะอื้นของแม่หยุนอีกฝ่ายของบริษัท จู่ ๆ รู้สึกกดดันมาก

“ทำไม เมื่อวานใช้เงินเหยียดหยามฉัน คิดว่าไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เริ่มขายความน่าอนาถแล้วเหรอ?”

ลู่หนานเฉินเสียงเย็นชา “เธอเซี่ยสือมีชีวิตแบบไหน เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย!!?”

“ทุกอย่างเธอสมควรได้รับแล้ว!”

พูดจบ เขาตัดสายไปโดยตรง

เมื่อก่อนแม่หยุนได้ยินเซี่ยสือพูดว่าลู่หนานเฉินดีขนาดนู้นดีขนาดนี้……

ตอนนี้เพิ่งจะพบว่า เขาไม่ดี ไม่ดีเลยสักนิด ไม่เหมาะสมกับเซี่ยสือด้วยซ้ำ

……

เซี่ยสือนั่งอยู่บนรถที่กลับเขตในเมือง

จู่ ๆ โทรศัพท์สั่นสะเทือนขึ้น เธอเปิดออกดู เป็นลู่หนานเฉินที่ส่งข้อความมา

“เธอบอกจะหย่าไม่ใช่เหรอ? พรุ่งนี้สิบโมงเช้าเจอกัน”

เซี่ยสือมองดูข้อความนั้น เหม่อลอยครู่หนึ่ง จากนั้นตอบกลับ

“ตกลง”

เพียงแค่คำว่า “ตกลง”

ปรากฏในดวงตาของลู่หนานเฉิน ดูทิ่มแทงตาเป็นพิเศษ

“ดีมาก ดูสิเธอจะเสแสร้งได้อีกนานแค่ไหน”

ลู่หนานเฉินไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานแล้ว

จึงเรียกคนออกไปดื่มเหล้า

ในคลับเฮ้าส์

หร่วนซิงเฉินก็มาแล้ว

“คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ”

เสิ่นเจ๋อนั่งอยู่ด้านข้างลู่หนานเฉิน อดไม่ได้ที่จะไถ่ถามเรื่องเซี่ยสือ “วันนี้นังหูหนวกเป็นยังไงบ้างแล้ว?”

ลู่หนานเฉินเลิกคิ้วสวย

“ต่อไปอย่าเอ่ยถึงเธออีก พรุ่งนี้พวกเราจะไปหย่ากัน”

หร่วนซิงเฉินได้ยินคำพูดนี้ ก็รินเหล้าให้เขาแก้วหนึ่ง “หนานเฉิน ฉลองที่คุณได้รับชีวิตใหม่”

คนอื่น ๆ ก็เลียนแบบ

วันนี้คลับเฮ้าส์สุดหรูเซิ่งหาวคึกครื้นเป็นพิเศษ เหล้าทั้งหมดถูกเสิ่นเจ๋อเหมาหมด เขาอยู่ด้านนอกแอบพูดกับหร่วนซิงเฉิน

“ฉันดูออก พี่ลู่ยังชอบเธออยู่ เธอจะต้องมีความสุขแน่นอน”

หร่วนซิงเฉินพยักหน้า “อาเจ๋อ ขอบคุณนายนะ ถ้าไม่ใช่นายคอยยุยง ฉันกับเขาอาจจะไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะเจอหน้ากัน”

นี่คือความจริง

ตอนนั้นที่หร่วนซิงเฉินได้รู้จักกับลู่หนานเฉิน เป็นเพราะเธอได้รับการช่วยเหลือทาการเงินจากตระกูลเซี่ย ตอนที่ไปขอบคุณที่ตระกูลเซี่ย ก็ได้เจอกับลู่หนานเฉินที่มาตระกูลเซี่ย

และยังมีเมื่อสี่ปีก่อนที่โรงพยาบาล กู้หย่าแม่ของลู่หนานเฉินกับเสิ่นเจ๋อนั่งรถคันเดียวกัน และเกิดอุบัติเหตุ

เซี่ยสือโชคดี บังเอิญเจอกับอุบัติเหตุชนกัน และช่วยเสิ่นเจ๋อกับแม่ลู่

หลังจากหร่วนซิงเฉินเห็นเข้า ก็คิดหาวิธีที่จะแทนที่พระคุณที่ช่วยชีวิตของเซี่ยสือ

นี่ก็เป็นเหตุว่าทำไม เสิ่นเจ๋ดีกับเธอขนาดนั้น เริ่มจากบุญคุณที่ช่วยชีวิต กลายเป็นมิตรภาพแม้กระทั่งความรัก

และก็เพราะทำไม ลู่หนานเฉินทำไมถึงไม่เลือกผู้หญิงมากมายที่ตามจีบตัวเอง แต่เลือกเธอเป็นแฟน

เรื่องนี้ นอกจากหร่วนซิงเฉินแล้ว แม้แต่เซี่ยสือก็ไม่รู้

เซี่ยสือคิดมาตลอดว่าที่ลู่หนานเฉินเลือกหร่วนซิงเฉิน ก็เพราะความรัก

คิดตลอดว่าที่เสิ่นเจ๋อชอบหร่วนซิงเฉิน เป็นเพราะหร่วนซิงเฉินละมุนละม่อมเข้าได้กับทุกคน กลับไม่รู้ว่าเขาชอบหร่วนซิงเฉิน เป็นเพราะบุญคุณจากการช่วยเหลือในตอนแรก

“กับฉันยังจะเกรงใจอะไรขนาดนั้น? พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ?” เสิ่นเจ๋อมองดูเธอ ในดวงตาปิดบังความรักความห่วงใยไว้ไม่มิด

หร่วนซิงเฉินแสร้งทำเป็นไม่เป็นความรักความห่วงใยของเขา

วันนี้ ลู่หนานเฉินดื่มเหล้าเข้าไปไม่น้อย

หร่วนซิงเฉินจะส่งเขากลับบ้าน

พูดถึงกลับบ้าน เมื่อก่อนตอนกลางคืนลู่หนานเฉินไม่พักที่โรงแรม ก็พักที่บริษัท หรือไม่ก็วิลล่าส่วนตัวของเขา

แต่เขายังจำได้ เซี่ยสือพูดว่า คฤหาสน์ไต้ชวนถึงจะเป็นบ้านของพวกเขา

“ไม่ต้อง ไม่สะดวก”

พรุ่งนี้จะหย่าร้าง

เซี่ยสืออาจจะกลับมา

ถูกปฏิเสธ หร่วนซิงเฉินไม่เต็มใจยอมรับสักเท่าไหร่ “ทำไม?​ คุณกับเธอยังไงก็จะหย่ากันแล้ว มีอะไรไม่สะดวก?”

“หรือว่าคุณกลัวเธอจะรู้เรื่องของเราเหรอ?”

เรื่องของพวกเขา?

ลู่หนานเฉินหรี่ตาเฉียบคมลง

“เธอคิดมากไปแล้ว”

ขึ้นนั่งบนรถ เขาก็ยังสั่งรถให้ไปส่งหร่วนซิงเฉินกลับไปอย่างเอาใจใส่

ระหว่างทางที่กลับไป

เขาดูโทรศัพท์อยู่เป็นระยะ เปิดออกดู เซี่ยสือส่งข้อความมาหรือไม่

ไม่มี……

กลับถึงหน้าบ้าน มองดูคฤหาสน์ไต้ชวนที่มืดสนิท

ลู่หนานเฉินสีหน้าแย่มาก เขาผลักประตูออก เปิดไฟ ไม่เห็นเซี่ยสือ

เธอไม่ได้กลับมา……

ในบ้าน ก่อนที่เธอจะไปสภาพเป็นอย่างไร ตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้น

เสื้อผ้าที่ลู่หนานเฉินวางอยู่ด้านข้างเครื่องซักผ้า ยังคงวางอยู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แตกต่างจากเมื่อก่อนตรงที่ ไม่ได้ซักสะอาดและแขวนอย่างเรียบร้อย

เขาเดินเข้าไปอย่างหงุดหงิด โยนเสื้อผ้าลงในถังขยะโดยตรง

แอลกอฮอล์ที่ออกฤทธิ์ภายหลังรุนแรงมาก ลู่หนานเฉินนั่งลงบนโซฟา รู้สึกไม่สบายอย่างมาก หลังจากหลับไป เขาก็ฝันร้าย

ในฝัน เซี่ยสือเลือดเต็มตัว แต่กลับยิ้มแล้วพูดกับเขา “หนานเฉิน ฉันไม่รักคุณแล้ว”

ตอนที่ลู่หนานเฉินสะดุ้งตื่น ท้องฟ้าข้างนอกเพิ่งสว่าง

เขานวดระหว่างคิ้ว ไปอาบน้ำ จากนั้นเปลี่ยนชุดสูทที่ตรงตระหง่าน กะเวลาไปที่สำนักงานทะเบียน

หน้าสำนักงานทะเบียน