“Alas?” wala sa sarili kong sambit habang nakatitig sa kanya.Humarap naman ito sa ‘kin at kita ko ang gulat sa mga mata nito. Gayun din naman ako. “Fairy…”“Anong ginagawa mo rito?” I asked. “Do you live here?”Tumingin siya sa pintong na sa aking likuran. “What are you doing in Yoki’s place?”Pinanliitan ko ito ng mga mata. “You’re not answering my question, Mr. Carter. What are you doing here?”“I…” Tumigil ito sa pagsasalita. “I have to go.”Napaawang ang aking labi sa biglang inasta nito. He immediately walked towards the elevator and closed the door, leaving me there, dumbfounded.Kumurap-kurap ako at napagtanto ang mga pangyayari. Pinilig ko ang aking ulo at bumuntong hininga. Napailing na lang ako at pumasok sa loob ng condo.Malalim na ang gabi. I wonder where is he heading right now. At saka, hindi man lang nito sinagot ang tanong ko. It seems like he really doesn’t want to answer my question.Naglakad ako patungong couch at doon umupo. Tinignan ko ang aking phone at bumunto

“Mommy…”Bahagya akong natigilan nang sambitin ‘yon ng bata. Tinignan ko ito at napansing nakapikit ang kanyang mga mata, so I guess she’s just dreaming about her mom. Nakaramdam tuloy ako ng lungkot.Maingat kong muling kinalas ang kanyang braso sa ‘king leeg saka tumuwid nang tayo. Inayos ko muna ang kanyang unan at kinumutan bago ako nagpasyang talikuran ang batang natutulog.Ngunit nagulat ako nang bumungad sa ‘king harap si Alas na mariing nakatitig sa ‘kin. Napaiwas ako ng tingin at sinabing, “I’ll go ahead.”I didn’t wait for his response. Basta ko na lang siyang nilampasan. A gasp escaped from my lips as he suddenly grabbed my arm and pinned me against the nearest wall. Namilog ang aking mga mata habang nakatingin sa kanya.“Alas…”“We need to talk.” Mas lalo niya pa akong diniin sa pader.I gulped. “P-pwede naman tayong mag-usap. Get off m-me.”Hindi ko alam kung saan ako kinakabahan. Sa distansiy ba namin o sa presensiya niya. Basta ang alam ko ay mabilis ang tibok ng aking

My eyes widened. Hindi tuluyang mag-sink in sa ‘kin isipan ang mga nangyayari. But when he pulled my waist more and held my nape, that is when I was dragged back to my reality.And with all the courage I had, I pushed him away from me making him took a step back. “What the fuck was that, Mr. Carter?! This is harassment!”Napailing ito sa ‘kin at hinawakan niya ang kanyang ibabang labi. He then smirked. “You developed this kind of attitude of using some government laws if you don’t like something, huh.”My forehead knotted and I frowned. “What do you mean? Stop changing the topic, Mr. Carter. Bakit mo ako hinalikan?”Pasimple kong kinapa ang aking dibdib. Bumilis yata ang tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung paano ito nangyari. How can he make my heartbeat with that simple kiss? Shit! Ano ba ang nangyayari sa ‘kin?“I told you, I want to.” He shrugged off his shoulders. Muli itong naupo sa inupuan niya kanina at dume-kwatro. “Take a sit if you don’t want me to kiss you again.”Wala sa

“Tita Maia, I’m sorry for my behavior,” sambit ng batang na sa aking kandungan. Kakatapos ko lang tignan ang mga CCTV footage at hiningi ko ang buong copies sa araw na ‘yon. Mamayang gabi ko aasikasuhin ito dahil hindi ko naman sila pwedeng abalahin doon para lang i-play nang paulit-ulit ang mga footages para makahanap ng pwede naming ipanlaban sa korte. “It’s fine, Nixie.” She smiled at me. “You looked so pretty, Tita. Why are you Tito Liam’s lawyer? You said you were a model?” Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi. Pasimple kong sinaman ng tingin si Sia. Siya lang naman kasi ang nagsabi sa bata na isa akong modelo sa ibang bansa. Hindi ko rin namang inasahang maaalala niya pa ang sinabi ni Sia kahit dalawang linggo na ang nakakaraan. “Well, I am. Sort of. But my professor is a lawyer. Why do you ask?” I asked her. “Daddy said my mother will be a lawyer,” sambit nito. “Dad said mommy’s busy reaching her dreams. Are you her friend? Maybe Mommy is a lawyer now. I wonder if yo

Inayos ko ang aking suot na dress. It’s a light brown maxi dress. Ito lang kasi ang dress na nadala kong hindi humahapit sa ‘king pag-upo, pwera lang sa ‘king beywang. Umikot ako sa haarap ng salamin at nameywang.This is a formal dinner so I am wearing a formal one. Hindi ko sigurado kung tutuloy ako ngunit naka-oo na ako sa ina ni Liam. Ayoko namang isipin niyang isa akong talkshit na abogado. Alam kong inanyayahan nila ako dahil gusto rin nilang malaman ang takbo ng kaso ni Liam, that is why I agreed in the first place.Lumapit ako sa kama at kinalkal ang laman ng aking purse. Nang mahanap ko ang aking phone ay agad ko itong kinuha at mabilis na tinawagan ang aking anak. I want to hear his voice. I miss him so much. Hindi ko siya nakausap kaninang umaga dahil maaga itong na sa school dahil may program umano sila sabi ni Mayi.Few rings and my son picked up the call. “Hello, Mommy?”“Nicho,” I whispered. “Gosh, baby. I miss you.”“I miss you too, Mommy. When are you coming home?”Sa