I watch how Alas put down his laptop."I'll be out for tonight. You can sleep early," he said.Hindi pa man ako nakakasagot ay umalis na ito ng silid bitbit ang kanyang leather jacket. Hindi ko tuloy maiwasang mapakagat ang aking ibabang labi. Bahagyang kumirot ang aking dibdib dahil sa kanyang ginawa.He's been giving me cold treatments after fetching me from the cafe where Kryzler brought me. Nakaramdam ako ng pagsisisi dahil sa aking ginawa. Ginawang hindi ko alam. But I feel like it was my fault for his mood to go sour and act like that. He was in a good mood this afternoon after fetching me from my yoga class. Tapos ngayon...I sighed. Hinimas ko ang umbok sa 'king tiyan at tumayo sa kama. Naglakad ako patungong bintana at tinanaw roon si Alas. And I wasn't wrong. Kita ko kung paano siya sumakay sa kanyang kotse at mabilis itong pinaandar paalis. I sighed once again and closed the curtains of the window. Muli akong naglakad pabalik sa couch at doon ako naupo.Ano bang dapat kong g

Hindi ako makatulog kahit nang sumapit na ang hating gabi. I'm getting worried about the baby. Palagi na lang akong napupuyat dahil sa kung ano-anong naiisip ko. Baka nakakasama 'to sa kanila. Pero kahit na ganu'n ay hindi ako mapakali. Hindi pa rin ako makatulog kahit ilang beses kong pilitin ang aking sarili.I sighed. Dinilat ko ang aking mga mata at bumangon. Nilingon ko ang espasyo sa 'king tabi at bumuntong hininga. Hindi pa rin nakakauwi si Alas. Hindi ko alam kung nasaan siya ngayon, siguro ay kasama pa rin si Monica. Maybe he's still busy. O baka ay doon na siya natulog sa lugar ni Monica. Hindi ko alam.Kinamot ko ang aking kilay at bumaba sa kama. Hinanap ko ang aking tsinelas at kinuha ang aking phone mula sa pagkaka-charge. I turned on the data and went to my instagr*m account to talk to Sia. Alam ko kasing gising pa siya sa mga oras na ito kaya gagambalain ko sana siya. Ngunit nang mabuksan ko na ang app ay kaagad akong natigilan sa litratong bumungad sa 'kin.It was a t

“Ang cute nito!” I exclaimed while touching the baby crib.Kanina pa ako na-a-amaze sa mga bagay-bagay dito sa paligid. It feels so amazing to see such small sizes stuff that is fit for the babies. Parang excited tuloy akong tignan ang baby na gagamit ng aming mga pinamili.And that baby is our baby.I sighed. How I wish I could spend a little longer to witness my babies use these stuff we bought. Sana kung bibigyan ako ng pagkakataon ay magawa ko 'yun. Para kahit papano ay may babaunin akong alaala bago ako umalis."Okay, we'll buy this," he said and called someone to buy the crib.Patuloy lamang kami sa pamimili. Wala siyang imik sa aking tabi. Kung ano ang napipili ko ay agad niyang pinapakuha sa saleslady para ayusin na for purchase. Hindi ko maiwasang makaramdam ng tuwa habang ginagawa namin 'to. Alas is just silence beside me but I know he's very attentive to whatever I am going to say.I picked up the cute blue onesie. Pinasadahan ko ito ng tingin mula harap hanggang likod. It

"Sigurado ka ba?" he asked for the nth time.Kinagat ko ang aking ibabang labi at tumango. He's been asking me that question from minute to minute. Parang siya pa ang hindi mapakali sa pagkikita namin ngayon ng aking ama, e. After the call last night, ngayong araw namin balak kitain si Anton Revamonte."Sigurado ako, Alas." I whispered and faced the mirror.Pinasadahan ko ng tingin ang aking sarili. I'm wearing a black dress and black flats. My hair is in a messy braid dahil si Alas ang may gawa. At sa totoo lang ay wala akong planong pumunta. Ngunit may gusto akong itanong. I have a lot of questions to him and I planned to asked them out now.Naramdaman ko ang pagyakap nito sa 'king likuran. He caressed my tummy from behind and placed his chin on my left shoulder. Tinitigan ko siya sa salaming na sa aming harapan. He's looking at me too as if staring at my very soul."I'm worried about you and the baby," he said.Tumingin ako sa aking tiyan. Ako rin, nag-aalala rin ako para sa bata ka

"You're invited."Para akong sinampal nang paulit-ulit sa katagang binitiwan niya. That was a big blow to me. Namingi ako saglit sa kanyang sinabi. Nang tumingin ako sa kanya ay nakangiti ito. It was a successful smile. A smile of being the winner. A smile of someone who just won something really valuable.I bit the inside of my cheeks hard and forced myself to smile. Tumikhim ako para maalis ang kung ano mang bikig sa aking lalamunan. I keep holding back my tears. It's painful. "Really? Then good for you."Ang ngiti niya ay nauwi sa pagkuno ng noo. "What? You're not mad at all? Hello, girl? I'm marrying your fiance!"Umiwas ako ng tingin. "I know. May magagawa ba ako? Sir Nathan already told me about that. You don't have to repeat it.""Ah." She nodded her head and then burst out laughing. Hindi ko mapigilang mapakunot ang noo. "Yeah, right. Mabuti naman at simula pa lang ay alam mo na pala ang kahihinatnan mo. Imagine, even Tita Alena doesn't tell you a thing. Let me just remind you,