MATAMLAY at halos wala pang tulog na lumabas ng hospital suite si Laura para tumawag at magbilin kay Jio at sa assistant niya. Hindi siya makakapunta sa opisina dahil wala siyang balak na iwanan si Lance hangga’t hindi ito nagigising. Gusto rin niya na kapag nagising si Lance ay naroon siya. Ilang oras na lamang at bente kuwatro oras ng natutulog si Lance kaya hindi nila maiwasang mag-alala. Ang paliwanag ng doctor ay marahil ay tumama rin ang ulo ni Lance sa car seat headrest o kung saang parte ng kotse nito at nagkaroon ito ng head injury. Nangyayari talaga na matagal magising ang pasyente na nagkaroon ng head injury. Magdamag na binantayan ni Laura si Lance kasama sina Gian at Kirsten. Mabuti na lamang at kahit hindi niya hiniling ay nagkusa na si Tamara na dalhan siya ng mga damit kanina. Naiwan ang mga magulang ni Lance sa silid at mga kapatid nito at ilang kaibigan nang lumabas siya. Tinungo ni Laura ang deserted reception area at tinawagan na si

NADATNAN ni Laura na nakaupo si Lance sa swivel chair sa harap ng desk. Nakasimangot at salubong ang mga kilay na abala sa pagta-type sa laptop. “Basta ka na lang pumasok. Hindi ka man lang kumakatok,” inis na sabi ni Lance habang patuloy pa rin sa ginagawa. “I’m sorry. Ang sabi kasi sa akin sa labas, pwede akong basta na lang pumasok dito,” katwiran ni Laura. Nagtaas ng tingin ang binata. Rumehistro ang pagkagulat sa mukha nito nang makita siya. “Babe!” bulalas nito. “Hi!” alanganin ang ngiting bati niya. Mabilis na tumayo si Lance at nilapitan siya. “I’m sorry, babe. Akala ko isa ka lang sa mga staff ko.” Niyakap siya nito at banayad na hinalikan sa mga labi. “Kanina pa kita tinatawagan. You didn’t answering your phone.” “Really? I didn’t know.” Inilabas ni Lance ang cell phone sa bulsa nito. “Naka-silent pa pala.” “What’s wrong?” “Ayaw kasi akong tantanan ng mga reporters. They keep calling me and asking me for an interview dahil suspended ang mga social media acco

SA MASTER BEDROOM nagtungo si Laura matapos iwanan sina Lance sa balkonahe. Patuloy pa rin siya sa pag-iyak nang sumunod sa kanya si Tamara makalipas ang ilang minuto. “Bakit kasi tumagal na ng ilang buwan ang relasyon n’yo pero hindi n’yo man lang napag-usapan ni Lance ang past n’yo?” tanong ni Tamara galit pa rin kay Lance. “We decided not to talk about it.” “Marami kayong dapat na pag-usapan at linawin sa isa’t-isa ni Lance. Pero huwag mo s’ya basta patatawarin, Laura. Pahirapan mo muna,” sabi pa ni Tamara. Hindi nakasagot si Laura. Sa estado n’ya ngayon. Siguradong hindi talaga niya basta mapapatawad si Lance. Galit na galit siya sa binata to the point na ayaw niya itong makita. Sabay na napatingin sina Laura at Tamara sa pinto nang biglang may kumatok kasunod ng pagpasok ni Ethan. “Umuwi na si Lance,” imporma nito. “Lasing na lasing siya kaya pinasundo ko kina Denise at BJ.” “I don’t care. Ang kapal ng

HINDI MALAMAN ni Laura ang magiging reaksiyon sa sinabi ni Tamara nang sabihin nito na ipinaalam na nito kay Lance kung nasaan siya. Dalawang araw na si Laura sa flower farm ng Perfect Petals. Tinanggap niya ang alok ni Tita Danna na magbakasyon sa lugar. Masuwerte siya dahil nauunawaan at kakampi niya ito. “Stay for as long as you want, Laura. Don’t worry hindi ko sasabihin kay Lance kung nasaan ka,” sabi pa sa kanya ni Tita Danna. Gusto sana ni Laura na magbakasyon sa malayong lugar o umuwi muna sa Germany o London dahil ayaw pa niyang makita si Lance. Pero hindi siya maaring umalis dahil sa mga nakatakda niyang trabaho sa mga susunod na araw. Bukas nga ay kailangan na niyang bumalik sa Manila dahil may photoshoot siya na hindi niya maaring ipasa kay Jio. Bukod doon ay kapapanganak lang ni Tamara. Gusto niyang nasa malapit lang siya kapag kinailangan ng kaibigan. “Pinahirapan ko na si Lance sa paghahanap sa ‘yo. Sinabi ko na nagpunta ka sa Palaw

NANG sumunod na tatlong araw ay nanibago si Laura. Wala kasi si Lance na araw-araw dumaraan sa opisina niya kahit madalas na sinusungita niya ito. May bagong proyekto ang binata sa isang business park sa Norte. Tinatawagan naman siya nito tuwing umaga pero hindi sapat iyon sa kanya. Gusto na niya itong makita, mayakap at mahalikan. Pero hindi niya iyon sinasabi dito at sa halip ay sinusungitan pa niya ito at kunyari ay naaabala siya nito sa trabaho. Nang araw na iyon ay inaasahan ni Laura na babalik na sa Manila si Lance. Pero nag-text ito na hindi pa ito makakauwi. Nainis siya at buong maghapon tuloy naging masungit siya sa lahat ng mga kumakausap sa kanya. “Hi, babe.” Napalingon si Laura sa kaliwa niya nang marinig ang pamilyar na boses habang may hinahanap siyang folder sa filing cabinet. “Lance?!” gulat na bulalas niya nang makita ang nobyo. “Yes, babe. It’s me,” nakangiting mabilis na nakalapit ito sa kanya. “Akala ko hindi ka pa