Papalabas na ako ng opisina nang mahagip ng tingin ko si James na halatang may inaabangan.Lihim akong napamura nang makitang papalapit ito sa direksiyon ko pagkakita sa'kin. Mabilis akong lumihis ng daan pero maagap niya akong sinundan at ilang sandali lang ay naabutan na niya ako. Hindi ko na sana siya bibigyan nang pansin pero humarang talaga siya sa dadaanan ko."Celle—""Pwede ba, James, tigilan mo na ako!" nayayamot kong putol sa balak niyang pagsasalita.Pumiksi ako nang akma niya akong hahawakan. Umatras din ako upang mabigyang distansya ang pagitan naming dalawa.Hangga't maaari ay ayokong may makakita sa amin na magkalapit habang nag-uusap. Kung pwede nga lang ay limang metro sana ang layo namin sa isa't isa. "Bakit mo ba ako iniiwasan?" usisa niya habang pilit na tinatawid ang nakapagitan sa'ming distansya.Bawat hakbang niya pasulong ay umaatras naman ako. Nabubwesit na talaga ako sa totoo lang!"Tinatanong pa ba iyon?" nanggigil kong balik-tanong sa kanya. "Sinugod na a

Um-absent muna ako sa trabaho kinabukasan upang asikasuhin ang tungkol sa bago kong titirhan.Madali naman akong nakahap ng mauupahan kaya ang sunod kong ginawa ay bumili ng mga gamit. Sobrang abala ako sa paglilinis ng lilipatan kong bahay at pag-aayos ng mga napamili kong mga gamit kaya nawala talaga sa isip ko ang tungkol kay Michael.Hindi ko nga rin siya natawagan kagabi dahil mas inuna kong pinagtuunan nang pansin ang paghahanap ng mauupahang bahay sa internet at ilang mga kakilala ko. Hindi ko rin nasagot iyong tawag niya dahil nataon na kausap ko iyong landlady.Marami akong binago sa loob ng nilipatan kong bahay. Pinalitan ko iyong wallpaper at mga kurtina na naiwan no'ng unang umupa. Nilinis ko rin iyong mga sulok-sulok at pati iyong maliit na bakuran sa labas ay nilinis ko.Nanlilimahid ako nang matapos kong ayusin lahat at iyong mga pinamili kong groceries na lang iyong natirang aayusin. Mabuti na lang at may maliit na refrigerator na kalakip na ng bahay na inupahan ko.

Bawat hakbang ko ay nagpapaalala sa akin ng mainit na sandaling pinagsaluhan namin ni Michael.Nangangalay iyong balakang ko at pakiramdam ko ay may nakaumang pa rin sa pagitan ng mga hita ko. Halos hindi namin tinigilan ang bawat isa kagabi at nakatulugan na nga namin na magkahugpong pa rin ang aming mga katawan.Nakakamangha rin naman kasi ang stamina ni Michael at para bang ilang taong hindi naka-jugjug kaya sabik na sabik. Ang resulta tuloy ay pananakit ng buo kong katawan.Ayaw pa nga sana niya akong papasukin sa trabaho pero nagpumilit ako. Lago niyang sinasabi na kaya niya raw akong sustentuhan at kahit anong hilingin ko ay ibibigay niya pero ayokong umasa sa kanya dahil kaya ko namang magtrabaho para sa sarili ko. Kahit sinabi niyang mahal niya ako at papanagutan niya ako ay naroon pa rin sa puso ko iyong takot at pangamba na baka katulad ni James ay iiwanan din niya ako.Gusto ko na kapag darating ang araw na iyon ay kakayanin ko pa ring tumayo sa sarili kong mga paa. Hindi

"Huwag mo akong iwanang mag-isa kasama ang Lola mo," pabulong kong sabi kay Michael habang nakaplaster ang magiliw na ngiti sa'king mga labi.Namataan ko kasing papalapit sa amin ang lola niya. Tulad nang napagkasunduan namin ay sa bahay ng mga magulang niya kami nag-dinner. Inaasahan ko nang nandito rin ang Lola niya at hindi nga ako nagkamali dahil halos buong pamilya niya talaga ang kasabay namin.Buong durasyon ng dinner ay pasimple kong iniwasan ang Lola niya at ni pagsulyap dito ay halos hindi ko ginawa dahil baka magkasalubong ang mga mata namin."Jocelle."Bahagya akong nanigas sa tabi ni Michael nang tawagin ng Lola niya ang pangalan ko."Kumusta na kayo ni Rowan Michael?" agad nitong tanong nang nasa mismong harapan ng kinauupuan na namin ito."Okay naman po," magalang kong sagot habang inilalayan naman itong makaupo ni Michael bago bumalik sa tabi ko."Kailan ni'yo balak magpakasal?"Bigla akong napaubo dahil sa sumunod niyang tanong. Dumako ang tingin ko kay Michael dahil

Napapantastikohan akong napatingin sa nakababata kong kapatid matapos marinig ang gusto niyang sabihin sa'kin.Pasimple kong pinasadahan ang malaki niyang tiyan bago muling tumuon ang tingin sa kanyang mukha.Simula pagkabata namin ay masyado nang spoiled itong si Trish at hindi ko alam kung saan nanggagaling ang galit niya para sa pinsan naming si Ate Jocelle at umabot pa ito sa pang-aagaw niya sa boyfriend ng huli.Siguro nga ay talagang gusto niya lang si James kaya siguro sinadya niyang magpabuntis agad. Imposible namang inggit lang ang dahilan niya dahil wala namang espesyal kay Ate Jocelle. Napakasimple nito sa lahat ng bagay."Nakikinig ka ba sa akin, Ate Vernice?" Nabalik ako sa kasalukuyan dahil sa tanong niya.Siya lang iyong nanghihingi ng pabor na sobrang demanding."Oo naman," nakangiti kong sagot. "Iniisip ko lang kung bakit kailangan kong gawin ang gusto mo.""Sinabi ko na sa'yo'di ba?" lukot ang mukha niyang saad na para bang nayayamot na siya sa kakapaliwanag sa'kin. "