DOSHALOS mabuwal ako sa paglalakad sa kahabaan ng driveway dahil sa matinding kalasingan. Alas kuwatro na ng madaling araw. Kanina ko pa gustong umuwi at yakapin si Yuji, pero pinigilan ko ang sarili ko.Nang makapasok sa mansion, dumiretso ako sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong mahimasmasan kahit papaano, pero sa halip ay doon na ako nakatulog sa kitchen.Tanghali na nang magising ako. Kung hindi pa dahil kay manang ay hindi ko malalaman na nasa kusina pa rin ako.Pinilit kong tumayo at umakyat sa hagdan. Nadaanan ko pa ang silid namin ni Yuji. Tahimik. Walang ni katiting na kaluskos ang maririnig.Napatigil ako sa paglalakad. Hindi ugali ni Yuji ang iwang nakabukas ang TV. Ayaw nito nang walang ingay. Pagkatapos ng nangyari sa kaniya, palaging gusto niyang may naririnig na nagsasalita para hindi niya maramdaman na nag-iisa siya.At the thought of that, almost broke my heart. Malungkot siya at ayaw mapag-isa. Pero ito pa ang ginagawa ko. Napakagago ko.Lumapit ako sa pinto, hi

DOS"Good morning, sir! Hinahanap n'yo ba si Sir Tres?"Nakangiting lumapit sa akin ang bente anyos na dalagang si Raquel. Nakasuot ito ng yellow mini skirt, blue lace blouse at may malaking ngiti sa mapupula niyang mga labi."Yes.""Ganoon po ba? Shall I accompany you to him, sir?"Nakangiti akong umiling. "I can take care of myself. Thanks."Iniwan ko na si Raquel sa may bandang cashier ng mall na pag-aari ni Tres. In just two years, nabili at napalago nito ang isang papaluging mall na ngayon ay pinangalanan niyang 13th Day Mall.I have a meeting in 30 minutes with a client. Pero hindi ko magawang pumunta ng hotel dahil sa emergency na tinutukoy ni Tres. Kailangan daw niya ako sa opisina niya.Natigilan ako sa loob ng grocery sa section ng mga bilihan ng chocolates at iba't iba pang sweets. Nakarinig ako nang malakas na pag-iyak ng isang bata.Luminga ako sa paligid. Nakakaawa ang iyak nito na kahit na sino ay gugustuhing hanapin ito at aluin. Sinundan ko ang iyak ng bata hanggang s

TIANANAGLALAKAD ako sa kahabaan ng daan habang tagaktak ng pawis ang noo ko. Tanghali na at pagod na rin ako sa paglalakad. Ubos na ang luha ko dahil kay Tres. Ayaw ko nang lumuha pa.Hindi ako sigurado kung saan ako pupunta. Ang totoo ay wala naman talaga akong mapupuntahan, kaya ayaw tumigil ng mga paa ko sa paglalakad kahit anong pagod ko.Walang masyadong kabahayan at tahimik lang itong lugar kung nasaan ako. Balak ko sanang umupa na muna nang maliit na bahay o kahit boarding house lang, pero wala naman akong sapat na perang maipambabayad. Umalis akong isangdaan lang ang dala sa bulsa."Huwag kang mag-alala, anak. Magtatrabaho ako para sa iyo. Hindi ako papayag na magutom ka. Kaya natin ito kahit wala ang ama mo."Tumingin ako sa kabilang banda ng kalsada. May natatanaw akong maliit na bakery sa hindi kalayuan. Naisipan kong kumain na muna dahil kumakalam na ang sikmura ko.Tatawid sana ako ng kalsada, pero isang malakas na busina ang narinig ko. Natigilan ako nang makita ang pap

TIANA"Nasaan ang anak ko?"Kagigising ko lang, si Mama Carmen ang unang bumungad sa akin. Mabilis siyang ngumiti nang makita akong nagkamalay na."How are you feeling?"Kahit nanghihina ang pakiramdam ko, ngumiti ako sa kaniya at tumango. "Maayos lang ako, mama. A-ang anak ko? Gusto ko siyang makita."Limang buwan na ang lumilipas, lumayo kami ni Mama Carme mula sa mga problema at nag-focus ako sa pagbubuntis ko. Ang dapat, sa susunod na buwan pa ako manganganak, pero kagabi ay pumutok na ang panubigan ko.Napansin kong unti-unting naglaho ang ngiti sa mga labi niya. Nabahiran ng lungkot ang kaniyang mukha. Para akong dinamba ng truck sa takot."Mama Carmen, anong nangyari? A-ang anak ko? Nasaan siya?""Don't worry, he survived."Nakahinga ako nang maluwag sa narinig. Mariin akong pumikit at ngumiti."Akala ko, nawala na sa akin ang baby ko. I want to see him.""There's something you should know, Tiana." Kinuha niya ang kamay ko. Kapansin-pansin ang lungkot sa mukha niya.Nagpatawag

TIANAKAGIGISING ko lang nang madatnan kong nag-uusap si Mama Carmen kasama ang isang lalaki na hindi ko kilala."Oh, here she is!" Nakangiti akong inakbayan ni Mama at pinakilala sa lalaki. "Peter, I like you to meet my daughter, Tiana."Napangiti ako nang ngumiti rin ang lalaki sa harap namin. Matangkad ito, malaki ang pangangatawan at moreno. Sa hitsure nito ay parang bihasang bodyguard ng kung sinong makapangyarihan na tao."Hija, siya ang magiging katulong natin sa lahat. At simula rin ngayon, makakasama mo siya sa mga lakad mo. He will serve as your bodyguard.""Bodyguard po?" Awkward akong ngumiti. "Hindi na kailangan, Mama Carmen.""Hindi puwede. Hindi ako matatahimik na naglalalabas ka sa gabi nang walang kasama." Nakangiti niyang hinahagod ang buhok ko. Napangiti ako. Damang-dama ko ang pagmamahal niya sa akin sa tuwing ginagawa niya ito.Pumayag na lang ako sa gusto ni Mama Carmen. Ayaw ko sana pero ayaw ko na rin siyang pag-alalahanin.Nagpaalam na ako sa kanila para bumal