Amber PovKung nahirapan akong dalhin si Phil papunta sa kanyang kotse ay mas nahirapan akong madala siya papunta sa aming silid. Masyado kasi siyang malikot at nag-aalala ako na baka mahulog kami sa hagdanan. Kaya nang tuluyang maipasok ko siya sa aming silid ay para akong nabunutan ng tinik sa dibdib.Pasalamat din ako na lahat ng mga katulong ay nasa loob na ng kani-kanilang silid at nagpapahinga na nang dumating kami. Hindi nila nakita si Phil na kumikilos na parang bata dahil sa sobrang kalasingan. Tiyak na walang mukhang maihaharap si Phil sa mga katulong niya sakaling nakita nila siya na malayo sa araw-araw nilang nakikita na pag-uugali nito."Amber," mahinang ungol ni Phil habang nakadapa sa ibabaw ng kama."Huwag ka nang maingay at matulog ka na lang ng mahimbing," kausap ko sa kanya kahit alam ko na hindi naman magre-rehistro sa kanyang utak ang sasabihin ko.Napangiti ako nang makita kong nasa ulo pa rin niya ang headband na bunny. Tiyak na magugulat siya kapag nagising siy

Amber PovPasado alas diyes na ng gabi ngunit hindi pa rin umuuwi ng bahay si Phil. Madalas ay dumarating siya sa bahay bago mag-alas siyete at sabay-sabay kaming kumakain bago mag-alas otso ng gabi. Pero ngayon ten na ay wala pa rin siya. Hindi naman siya nagsabi na mali-late siya ng uwi dahil kapag may dinner meeting siya ay sinasabi niya sa akin o di kaya kay Lolo para hindi namin siya hintayin pa bago kami kumain. Hindi ko tuloy maiwasan ang mag-alala sa kanya lalo pa at umuuso ngayon ang pangingidnap ng tao. Kahit puro mga babae lamang at halos kaedad ko ang kinikidnap nila ay baka nagbago na sila ng isip at mga katulad naman ni Phil ang gusto nilang kidnapin dahil tiyak na malusog ang kanilang organs. Sinubukan kong tawagan sa kanyang cellphone si Phil pero hindi siya sumasagot. Lalo tuloy akong nakaramdam ng pag-aalala sa kanya. Nagpasya akong lumabas ng silid namin para silipin kung dumating na ba siya. Hindi na ako nagbukas ng ilaw dahil nakabisado ko na ang bawat sulok ng

Amber PovKanina pa ako nakatayo at naghihintay ng masasakyang taxi ngunit wala akong masakyan. Nakakaramdam na ako ng kaba dahil mag-isa lamang akong nakatayo sa gilid ng kalsada na naghihintay ng masasakyan. Minsan lamang ang mga taxi na humihinto sa area na ito dahil kapag dumaraan sila rito ay may mga sakay na silang pasahero. Wala namang nagdaraang jeep sa lugar na ito dahil tanging mga private cars, taxi at SUV lamang ang ang nagdaraan sa lugar na ito. Ang malas ko talaga dahil unti-unti nang bumubuhos ang malakas na ulan.Gusto ko nang magpapadyak dahil wala man lang masisilungan sa bahaging ito. Kapag tumawid naman ako ng kalsada pabalik sa park ay mas nakakatakot naman doon dahil madilim. Ewan kung bakit hindi nilalagyan ng street light ng local na pamahalaan ang park na iyon. Ito lang yata ang park na walang ilaw kapag gabi. Sabagay. konti lang naman ang namamasyal sa park na iyon dahil tatlong slide lamang ang mapaglilibangan ng mga bata roon. Kaya siguro hindi na pinag-a

Amber PovPagkatapos ng muntikan ko nang pagkakakidnap ay hindi na hinayaan ni Lolo Fidel na umalis ako ng bahay na walang dalang kotse. Kahit tutol ako ay nagpabili siya ng isa pang kotse kay Phil para raw kapag coding ang kotse ko ay may ibang kotse akong magagamit.Naisip ko na mabuti na lamang at wala rito si Karen dahil nasa bahay ng kanyang tiyuhin. Busy kasi ito sa pagre-review sa darating na exam nito kaya nag-decide itong sa bahay ng kanyang tiyuhin muna manatili. Maa malapit kasi ang bahay ng tiyuhin nito kaysa sa bahay ni Phil. Laking-pasasalamat ko nang pansamantalang nawala sa bahay si Karen dahil walang nanggugulo sa akin. Pero kapag nalaman niya ang ginawa ko kay Phil ay tiyak na uuwi siya rito para awayin ako kahit na hindi ko naman sinasadya ang nangyari. Pansamantalang nanahimik ang aking mundo.Nang may humintong kotse sa tapat ng bahay ni Phil ay napasimangot ako. Inisip ko na umuwi na si Karen. Ngunit nang kumatok ito sa pintuan at ako ang nagbukas dahil nasa sal

Amber PovPagkatapos ng huling pag-uusap namin ni Phil ay nagkulong ako sa aking silid. Hindi pa rin ako makapaniwala na kaya niyang gawin sa akin iyon. Parang wala kaming magandang pinagsamahan. One week na akong nagkukulong sa aking silid at dinadalhan na lamang ako ng pagkain ni Chel. Minsan hindi ko nagagalaw ang pagkain kaya inilalabas sa aking silid na wala pang bawas. Minsan naman kapag nakaramdam ako ng gutom ay tumitikim lamang ako ng kaunti sa pagkaing dala niya para sa akin. Five days na sports festival sa school namin kaya okay lang na hindi ako pumasok. Wala naman kasi akong sinalihan na sport. Ngunit dahil hindi ko sinasagot ang mga text messages at calls sa akin ni Mildy kaya tiyak na nag-aalala siya sa akin ngayon at kaya siya tawag ng tawag sa cell phone ko. Ngunit wala akong ganang makipag-usap sa kahit kanino ngayon. Ang gusto ko lamang gawin ay mahiga at matulog sa aking silid.Gustuhin ko mang umalis ay hindi ko magawa. Natatakot ako na totohanin niya ang kanyan