THIRD PERSON POVSuot ang isang magarang slit dress na yumayakap sa slim niyang katawan at mamahaling alahas. Tila ba isang dyamanteng kumikinang ang babaeng mataray at sopistikada na glamorosang naglalakad sa espaltadong kalsada na tinatahak ang mansyon ng pamilya Silvestre.Malapad ang suot niyang floppy hat kaya ‘di mo maaaninag agad ang mukha niya. Tanging ang labi niyang pulang-pula ang matatanaw mo kapag tinitigan mo siya nang malayuan. Nang makarating siya sa tapat ng mansyon ng pamilya Silvestre ay tumingala siya para pagmasdan ang pamamahay na kay tagal niyang iniwan. Sa eksenang iyon ay nalantad ang kaakit-akit niyang mukha.She's Gracelyn Silvestre, na kilala rin bilang ‘Miss Grace.’ Isa siyang bigating international supermodel na napangasawa ng batikang negosyante na si Rovelle Silvestre.May mga sabi-sabing pera lang ang habol niya sa asawa niya. Makailang beses nga siyang naissue ng pangangaliwa pero patuloy pa rin naman silang nakatali sa pagsasamahan nila ni Rovelle

SAMARA POV“Dear… Marco… hmm, haha,” natawa ako sa sarili ko. Dalawang words pa lang ang nasusulat ko sa ginagawa kong love letter para kay Marco ay kilig na kilig na agad ako. Noong nasa pool kami ay ‘di ko nasabi sa kanya na mahal ko rin siya kaya gusto kong ibuhos ang lahat ng nararamdaman ko sa sulat na ‘to.Ini-scroll ko ang iPad Pro ko kung saan nagsearch ako ng maraming love letters at love quotes sa gòogle.Hindi mawala-wala ang ngiti sa labi ko habang sinusulat ko ang kada natitipuhan kong basahin.Effort na kung effort, basta sisiguraduhin kong kapag natanggap ni Marco ang love letter na ‘to ay hinding-hindi na niya makakalimutan.I giggled. Ano ba yan, kinikilig akong talaga.Namimili ako ng magandang kulay ng pen nang mapansin kong iika-ikang naglalakad si Kakai. Napakunot ang noo ko sa kanya. “What's wrong with you?” nagtataka kong tanong.Bumagsak ang balikat niya na halata mong wala sa mood. “Yung takong po kasi ng black shoes ko ay nasira, wala na tuloy akong gagamit

THIRD PERSON POV“Tara na, babe,” hinila ni Jei ang kamay ni Monica. Mukhang wala ito sa mood.“Anong babe babe pinagsasabi mo?” agad na bara ni Monica sa kanya. Hindi pa rin kasi nawawala ang pagka-bitter ng dalaga sa binata matapos siya nitong makailang beses na sinaktan.“May date pa tayo, diba?” pagsisinungaling ni Jei. Tinitigan niya nang masama ang lalaking nakahawak sa kamay ni Monica. “Pwedeng pakibitawan ang girlfriend ko, brad? Baka ‘di kita matansya, basagin ko yang mukha mo,” pagbabanta niya sa lalaking nakahawak pa rin kay Monica.“Ano?” Tatayo sana ang lalaki pero nagsimula nang lumapit sa direksyon nila ang pitong bouncers na malalaki ang katawan. Kaya siyang pisain ng mga yun sa isang kamao lang. Napilitan tuloy siyang bumitaw na lang.“Tara na mga p're, masisira lang gabi natin,” yaya ng isa sa tatlong lalaki. Padabog naman na sumunod ang dalawa pa.Nang makaalis ang tatlo ay pinasadahan ng tingin ni Jei si Monica mula ulo hanggang paa. Agad na nakaramdam ng pagkairit

SAMARA POV“Woooah!” hiyawan ng mga katulong namin sa kusina. Alas singko pa lang ng umaga ay nagkukumpulan na sila.“Kendeng-kendeng… pak!” Nag-pose si Kakai na parang isang modelo. Suot niya yung black shoes na binigay sa kanya ni Monica. Aliw na aliw naman ang ibang mga katulong sa kanya at panay ang tawanan. Muli siyang rumampa.Napailing na lang ako at napangiti na rin. “Mukhang ang saya niya talaga, ah,” monologo ko at pinagkrus ang dalawa kong braso.Kumislap ang mga mata ni Kakai nang makita niya ako. Agad siyang pumunta sa gawi ko at ibinida ang bago niyang sapatos.“Ma'am, oh, bagay ba?” nawiwili niyang sabi. Panay ang hagikgik niya.Nakangiti kong tinitigan ang sapatos na suot niya. “Bagay na bagay,” puri ko sa kanya. Tumango-tango pa ako.Nanlaki ang mga mata niya nang mapansin niya ang leeg ko.“Uy, hala, ang ganda po ng kwintas niyo, ah, bago po yan?” namamangha niyang sabi.“Ay,” hinawakan ko ang kwintas na suot-suot ko na tinutukoy niya. “Bigay ni daddy,” nakangiting

SAMARA POVNanlalamig ang dalawa kong kamay habang nasa labas ako ng emergency room. Mahigpit pa rin ang pagkakahawak ko sa bag ni Marco. Kanina pa ako pabalik-balik sa paglalakad at pasilip-silip sa salamin ng pinto ng emergency room para i-monitor ang ginagawang operasyon sa kanya ng apat na doktor at limang nurses.Gaya ng inaasahan, ay naging delikado nga ang kalagayan ni Marco. Nagdulot ng severe bleeding ang pagtama ng bala sa kaliwang bahagi ng dibdib niya kaya maraming dugo ang nawala sa kanya. May posibilidad ring nasira ang electrical system ng puso niya, at maging ang normal rhythm nito. I don't want to interpret things negatively, pero maaaring huminto ang pagtibok ng puso niya dahil sa traumatic injury na natamo niya.Napatakip ako sa bibig ko dahil sa ideyang yun. Nagsisimula na naman kasing manikip ang dibdib ko at mangilid ang luha ko.Shìt! Hindi ko kakayanin kapag nawala sa akin si Marco. Ikadudurog yun ng puso ko.Nagpapalit-palit ang tingin ko sa ECG machine at kay