เผยเซียวรังเกียจผู้หญิงที่ใช้วิธีสกปรกเพื่อเลื่อนตำแหน่ง ทั้งเผยซื่อกรุ๊ปล้วนรู้กันทั้งนั้นและเพราะเหตุนี้ ตลอดหลายปีมานี้ที่เขามารับช่วงตัวเผยซื่อกรุ๊ปล้วนไม่มีใครกล้าจะเสี่ยงกับเส้นทางนี้!ตอนนี้นึกไม่ถึงว่าคนที่ดูอ่อนแออย่างกู้อิ๋นจะใช้ประโยชน์จากช่องทางนี้!“ใครจะรู้กันล่ะ? ทุกวันเธออยู่กับประธานเผยทุกวัน ขนาดตอนนี้ประธานเผยอยู่ที่ซ่างเหอหยวน เธอยังไปหาบ่อยมาก ๆ เลยนะยะ!”“เพราะตำแหน่งสูงกว่าเลยได้สิทธิ์เยอะกว่าเหรอ?”“เธออย่าพูดไป เมื่อก่อนคนในแผนกนี้โดนไล่ออก ได้ยินว่าสาเหตุก็เพราะพูดอย่างนี้นี่แหละ!”หนึ่งในเลขาน้อยนึกอะไรได้ เลยไม่กล้าที่จะนินทาต่ออีกคนหนึ่งถูกพูดใส่แบบนั้น ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ.....เจิ้งเฟยที่อยู่อีกด้าน ได้ยินคำว่าเพราะตำแหน่งสูงกว่าเลยได้สิทธิ์เยอะกว่าก็โกรธจนเอาเอกสารที่อยู่ในมือเหวี่ยงลงบนโต๊ะทำงานดัง ‘ปัง’ !เมื่อก่อนคนที่นี่ถูกไล่ออก!ตอนนี้เธอกับชูหรันเป็นคนเก่าคนแก่ของบริษัท แม้ว่าเลขาที่มาใหม่สองคนจะชอบนินทาแต่ก็เป็นเพราะลั่วเหยียนไปดึงคนมาจากที่อื่น แน่นอนว่าเรื่องความสามารถคงไม่ต้องพูดเห็นท่าทีของเจิ้งเฟยที่โยนของอย่างนั้น อดที่จ

ลั่วเหยียนพยักหน้า “คุณไม่รู้สึกเหรอว่าเรื่องทั้งหมดมันบังเอิญเกินไป?”บังเอิญ? ในโลกของเผยเซียว แน่นอนว่าไม่มีคำว่าบังเอิญถ้าเป็นคนเดียวกันจริง ๆ อย่างนั้นคนนี้ต้องอยู่ในบริษัทอย่างแน่นอนนี่ก็หมายความว่า คนของเหลียงม่านเข่อยังแทรกซึมเข้าภายในบริษัทได้!เมื่อนึกมาถึงจุดนี้ สีหน้าของเผยเซียวพลันก็เปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์“ดูแล้วถึงคราวจะต้องล้างไพ่แล้ว!” เผยเซียวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นหลายปีก่อนที่เขาเพิ่งจะมารับช่วงจากเผยซื่อกรุ๊ป ตอนนั้นภายในยังมีคนของเหลียงม่านเขอไม่รู้เท่าไร?เขาใช้เวลาครึ่งปีถึงจะเอาคนพวกนั้นออกไปจากบริษัทได้!และเขาเองก็รู้ดีเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นของเหลียงม่านเข่อคงไม่ได้แค่เพราะเรื่องนี้แล้วจะเงียบปากต่อไปได้...ลั่วเหยียน “ผมจะรีบตรวจสอบให้ไวที่สุด!”เผยเซียวตอบด้วยน้ำเสียง อืม! ช่วงถัดมาถึงได้ยินน้ำเสียงเย็นเยียบที่เสริมขึ้น “จัดมันให้หนัก!”ขอแค่เป็นคนของเหลียงม่านเขอจริง ๆ ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ และทำให้ผู้หญิงคนนั้นดูให้ดีบางอย่างไม่ใช่ของของเธอ อย่าได้เพ้อฝันไป!ลั่วเหยียนเข้าใจความหมายของเผยเซียว พยักหน้า “ครับ!”ทางด้านนั้นของบริษัทกู้อิ

กู้อิ๋นพยักหน้าอย่างไม่สบอารมณ์เธอไม่สบอารมณ์จริง ๆ พาลมาที่เผยเซียว เธอเกิดมาก็โชคร้ายอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมาถูกแม่เลี้ยงของเขากลั่นแกล้งเธอมีที่พึ่งที่ไหนกัน?ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นมารังแก ชีวิตนี้ของเธอเกรงว่าคงจะอยู่ไม่สงบสุขแน่มุมปากของเผยเซียวอมยิ้ม คว้าเธอมากอดไว้บนตักของตน “เธอทำให้เหลียงม่านเข่อโกรธจนระเบิด ตนยังมานั่งอารมณ์เสียอะไร?”เพิ่งจะเข้ามาก็ได้ยินหมดแล้ว เพราะว่าเหลียงม่านเข่อโกรธ ก็จิกส้นสูงเดินสับอยู่ที่ห้องโถงชั้นล่างเห็นกันอยู่ว่าเดินตึงตังอย่างโกรธ ๆ กลับไปกู้อิ๋นฟึดฟัด เหอะเหอะ “ใครให้เธอว่าฉันอย่างนั้นกันล่ะ!”ท่าทีที่ยืนกรานว่าตนเองไม่ผิดเป็นเด็กน้อยเชื่อฟังอย่างนั้น ก็ยิ่งทำให้เผยเซียวขำจะแย่!ยัยเด็กคนนี้ปกติดูขี้กลัวจะตายไปนึกไม่ถึงว่าจะทำให้ผู้หญิงอย่างเหลียงม่านเข่อโกรธได้ขนาดนั้น นี่น่าจะเป็นครั้งที่สองแล้วมั้ง?ในตอนนั้น เผยเซียวรู้สึกว่าเลือกไม่ผิดคน ดูซื่อบื้อแต่เป็นมือหนึ่งทำให้คนโกรธได้อย่างนั้น“อย่างนั้นเธอบอกกับฉันหน่อยสิ เธอว่าอะไรเธอ?” ใบหน้าเผยเซียวยิ้มอย่างเอ็นดูตอนที่เจิ้งเฟยเข้ามาส่งกาแฟก็เห็นภาพทั้งสองคนที่ดูสุขสมกันอยา

ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็สั่นบนโซฟา กู้อิ๋นรีบหยิบขึ้นมา ลอบมองไปที่เผยเซียวอย่างระมัดระวังเห็นว่าไม่ได้รบกวนเขา เธอก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่ง ๆ ตอนที่เผยเซียวกำลังแก้เอกสารอยู่ เกลียดที่สุดคือการถูกรบกวนกู้อิ๋นหยิบโทรศัพท์ออกมานอกระเบียงห้องนั่งเล่น ถึงได้เห็นว่าใครโทรมากันแน่นึกไม่ถึงว่าจะเป็น จ้าวเป่าอวิ๋น!สีหน้าของกู้อิ๋นพลันก็เงียบลง แต่ก็รับสาย “ฮัลโหล”“ใช่ฉันเอง!” น้ำเสียงที่พยายามจะนุ่มนวลของจ้าวเป่าอวิ๋นก็ส่งออกมา จริง ๆ ตัวเธอเองก็รู้สึกไม่ดี ดังนั้นน้ำเสียงที่พยายามนุ่มนวลดูไม่ธรรมชาติอย่างมาก กู้อิ๋นตอบด้วยน้ำเสียงแข็ง อืมจ้าวเป่าอวิ๋นได้ฟังน้ำเสียงตอบกลับแข็ง ๆ อย่างนั้นก็โมโหเล็กน้อย แต่ก็ยังกักเก็บอารมณ์ถามขึ้น “เมื่อไหร่จะพาเสี่ยวเผยกลับมา?”นัยน์ตากู้อิ๋นแข็ง ถามกลับอย่างไม่ยี่หระ “ทำไมต้องพากลับ?”“กู้อิ๋น ฉันเป็นแม่แกนะ ตอนนี้แกแต่งงานแล้ว ไม่ต้องดูแลครอบครัวแล้ว?”“บ้าน?” กู้อิ๋นหัวเราะอย่างประชดประชันอีกด้านที่กำลังต่อสายเป็นจ้าวเป่าอวิ๋น ความเกลียดภายในใจของเธอ...ก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณตอนนี้เธอถึงนึกขึ้นมาได้ว่าตนเป็นลูกสาวของเธอ?หลายปีนั่นล่

ทางด้านนี้ของเหลียงม่านเข่อ โกรธปุด ๆ กลับมาถึงบ้านตระกูลคิดกลับมาเก็บของค่อยไปโรงพยาบาลผลก็คือแม่ของเหลียงอวี่ก็อยู่ด้วยเหมือนกัน!เห็นเธอกลับมา เหลียงอวี่ก็ลุกขึ้นจากโซฟา “เธอจะไปไหน? ฉันไปโรงพยายาลก็ไม่เจอคุณ!”เหลียงม่านเข่อเดินกะโผกกะเผก โยนกระเป๋าลงโซฟา “คุณเผยอยากจะพบเผยเซียว ฉันก็ไปบริษัทมารอบหนึ่งแล้วสิ!”พูดถึงตรงนี้ เหลียงม่านเข่อก็โกรธขึ้นมาตอนนี้ทุกบริษัทภายในประเทศล้วนเป็นของเผยเซียว เธอไม่อยากจะไปเลยสักนิดทว่าภายในเผยซื่อกรุ๊ปยังมีคนของเผยสิงเฟยอยู่ เธอไม่กล้าไม่ไป!ใครจะไปรู้ว่าครั้งนี้ที่ไป ไม่เพียงไม่เจอเผยเซียวอีกทั้งยังเจอนังตอแหลหน้าไม่อายนั่นอีกเหลียงอวี่ได้ยินสองคำนี้ เผยเซียว นัยน์ตาพลันก็แข็งกร้าว!ทำเพียงฟังเธอถาม “นังเด็กแซ่กู้นั่นจัดการแล้วใช่ไหม? อย่าลืมนัดของเธอกับตระกูลฉิน เพียงฉินซานแต่งกับเผยเซียว หุ้นเหล่านั้นถึงจะตกอยู่ในมือเธอ!”ลูกสาวคนที่สามของตระกูลฉิน ฉินซาน ตั้งแต่หกขวบปีนั้นที่ได้เจอเผยเซียวครั้งแรกก็หลงรักเผยเซียวมาจนถึงทุกวันนี้เมื่อก่อนของตระกูลฉินเคยพูดเรื่องนี้กับเผยสิงเฟิง ทว่ากลับถูกเผยเซียวปฏิเสธคุณปู่ตระกูลเผยเอ็นดูลู