ในตอนที่พวกเขาทั้งสองคนทานอาหารเสร็จเตรียมตัวจะออกจากบ้าน ด้านนอกฟ้าเริ่มที่จะสว่างขึ้นแล้วตอนนี้คนขับรถเองก็จอดรถรอทั้งสองคนที่ด้านนอกเรียบร้อยแล้วกู้อิ๋นในมือถือกระเป๋าเดินทางด้วยทำให้เดินได้ช้าลง เผยเซียวหันกลับไปมองเธอก่อนจะหยุดยืนรอเธอ“ทำไมยังช้าอยู่?”พูดถึงความเร็วในการเดินของกู้อิ๋น เผยเซียวเองก็ได้แต่อ่อนอกอ่อนใจ!ทุกครั้งเวลาที่ในมือเธอถือหรือว่าลากอะไร ความเร็วในการเดินก็เหมือนกับหอยทากอย่างไรอย่างนั้น ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ!กู้อิ๋นเหนื่อยจนหอบ “หนักมากเลยค่ะ”เผยเซียวรับเอากระเป๋าของเธอมาถือและมันไม่หนักเลยสักนิดเดียว!“ประธานเผยคะ เดี๋ยวฉันถือเองก็ได้ค่ะ” กู้อิ๋นรู้สึกเกรงใจก่อนจะมองไปทางกระเป๋าของเผยเซียวด้วยสีหน้ายุ่งยากผ็ช่วยคนอื่นเวลาไปทำงานต้องช่วยเจ้านายถือของ เธอนี่สิ ยังต้องให้บอสช่วยถือของอีกคนขับรถมองเห็นพวกเธอก็รีบลงจากรถมาช่วยในตอนที่เขารับเอากระเป๋าจากในมือของเผยเซียวก็มองไปทางกู้อิ๋นอย่างสนใจเห็นได้ชัดเลยว่าที่บริษัททุกคนยังปรับตัวไม่ได้กับเรื่องการแต่งงานกันแล้วของทั้งเผยเซียวและกู้อิ๋นเพราะว่ากู้อิ๋นเป็นเลขาส่วนตัวของเผยเซียวมาตลอด เห็นเผยเ
Read More