แล้วในใจของประธานเผยคิดว่าเธอมีค่าแค่เพียงเป็นคนช่วยดื่มเหล้าแทนใช่ไหม?ถ้าหากไม่สามารถดื่มแทนได้ อย่างนั้นเธอก็ไม่มีประโยชน์อันใดสักนิดเลยใช่ไหม？กู้อิ๋นมองไปที่เผยเซียวด้วยความกลัดกลุ้มใจ!เผยเซียวชายตามองด้วยสายตาเย็นชา “เป็นอะไรหรือ？” “ไม่มีค่ะ！” กู้อิ๋นไม่กล้าเอ่ยเรื่องดื่มเหล้าไม่เป็นออกมาถ้าหากเธอมีประโยชน์เพียงแค่นี้จริงๆล่ะก็ แล้วถ้ากล้าเอ่ยเรื่องดื่มเหล้าไม่เป็นล่ะ แน่นอนว่าก็ถูกไล่ออกอย่างเป็นแน่เพียงแค่เธอทำงานไม่ดีหรือ？เธอเป็นคนที่รอบคอบมีความรับผิดชอบสูง มีวินัยปฏิบัติตามระเบียบ ทำขนาดนี้แล้วจะถูกปฏิเสธได้อย่างไร？ในใจกู้อิ๋นรู้สึกอึดอัดคับข้องใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยออกมาบนเครื่องบินเธอและเผยเซียวนั่งชั้นธุรกิจด้วยกันพนักงานบนเครื่องบินได้เสิร์ฟขนมของว่างให้ เมื่อก่อนกู้อิ๋นไม่ค่อยสนใจของว่างพวกนี้สักเท่าไหร่นัก แต่ทว่าเมื่อได้เห็นในตอนนี้แล้ว เธอก็อยากจะรับประทานมันขึ้นมาส่วนเผยเซียวกลับไม่สนใจสิ่งเหล่านี้สักเท่าไหร่กู้อิ๋นหยิบขนมถุงหนึ่งแล้วแกะออกหยิบชิ้นเล็กขึ้นมากัด เสียงเคี้ยวดัง“กร็อบๆ！” เผยเซียวผู้ซึ่งนอนปิดตาอยู่ทันใดนั้นก็ลืมตาข

อย่างไรเสียตอนนี้จ้าวเป่าอวิ๋นก็ยังอยู่ข้างในคุก ส่วนฝั่งกู้หลานในตอนนี้ก็มีปัญหากันขนาดนี้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เงินแก่เขาในสายตาเขามีความหวังเพียงหนึ่งเดียวนั่นก็คือกู้อิ๋นนี้เองหากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ก่อนหน้านี้เขาใช้เงินก็ไม่ควรใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย แม้แต่เงินฝากในบัญชีตอนนี้ก็ยังไม่มี อย่างนี้จะทำอย่างไร？กู้อิ๋นแค่นเสียงหึ “ฉันไม่สนว่าเธอจะเป็นอย่างไร？เธอจะเป็นอย่างไร มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันมั้ย？” “ไม่ใช่นะพี่รอง พี่เป็นพี่สาวแท้ๆของผมนะครับ พี่ไม่ควรทำกับผมอย่างนี้นะ！”สวีจิ้งอวี๋ได้ยินคำประโยคนี้ขึ้นมาก็ร้อนใจอย่างมากถ้าหากว่ากู้อิ๋นไม่ให้เงินเขาสักแดงเดียวในตอนนี้ ที่ที่เขาอาศัยอยู่เมืองก่างแดนศิวิไลซ์แห่งนี้ อาจจะต้องอดตายเลยล่ะสิ？ กู้อิ๋นได้ยิน “พี่สาวแท้ๆ”สองพยางค์นี้ ก็อยากจะหัวเราะดังๆ！ไม่นานนักก็ได้ยินเธอถาม “เธอนับฉันเป็นพี่สาวแท้ๆด้วยเหรอ？” “นับว่าอะไร พี่ก็คือพี่สาวแท้ๆของผมไงครับ”กู้อิ๋น “เสียดาย ที่ฉันไม่ได้นับเธอเป็นน้องชายของฉัน” “ไม่ใช่นะพี่ กู้อิ๋น......”กู้อิ๋นตัดสายโทรศัพท์ทิ้งพี่สาวแท้ๆ ประโยคที่ฟังแล้วดูดีเนอะ！แต่กู้อิ๋นก็ไม่เคยน

แต่บนใบหน้าของเธอนั้น ยังคงแสดงท่าทีเย่อหยิ่งทะนงตน ไม่แม้แต่จะกล่าวทักทายกู้อิ๋น มุ่งหน้าเดินก้าวเข้าห้องไปอีก！ขณะที่เดินผ่านกายกู้อิ๋นไปนั้น เธอก็เดินกระแทกชนกู้อิ๋นจนกระเด็น！กู้อิ๋นไม่ทันระวัง ถูกแรงกระแทกชนจนสภาพโซเซ แผ่นหลังพุ่งชนกับผนังกำแพงที่เย็นๆเข้าอย่างจังๆเฉินซิงหลีถลึงตาใส่กู้อิ๋นด้วยความโกรธแค้น แล้วเดินตามหลีเวยเยว่เข้าไปในห้อง “อาเซียว ฉันโทรหาคุณ ทำไมคุณไม่รับสายล่ะคะ” หลีเวยเยว่กล่าววาจาด้วยน้ำเสียงงอน ในขณะที่เดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับเผยเซียว สีหน้าเผยเซียวบึ้งตึงเป็นอย่างมาก ในขณะที่สูบบุหรี่ที่อยู่ในมืออยู่ และก็ไม่ได้ตอบคำถามของหลีเวยเยว่โดยตรง ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คุณมาทำไม？”หลีเวยเยว่ตอบโดยไม่ต้องคิด “ก็มาหาคุณไงคะ”น้ำเสียงนี้ แฝงไปด้วยความโกรธงอนเป็นอย่างมากเผยเซียวขมวดคิ้วเฉินซิงหลีเหลือบมองดูกู้อิ๋นที่ยังยืนอยู่หน้าประตู จึงเรียกใช้ด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก “ช่วยไปเสิร์ฟน้ำให้พี่สาวฉันด้วยสิ ขอเป็นน้ำมะนาวนะ ขอบใจ！”กู้อิ๋นเรียกดึงสติกลับมา！น้ำมะนาวเหรอ？ที่นี่ไม่มี เพียงแต่ต้องเรียกใช้พนักงานโรงแรมเท่านั้นและกู้อิ๋นพยักหน้ารับทราบ “ค่ะ

เพียงแค่นึกถึงเผยเซียวทำท่าทีต่อหลีเวยเยว่ เฉินซิงหลีก็เกิดบันดาลโทสะขึ้นมาอย่างหนัก！ เขาทำไมถึงกล้าทำกับพี่สาวเธอเยี่ยงนี้ ทั้งๆที่หัวใจของพี่สาวเธอนั้นให้เขาไปหมดทั้งใจในใจของเฉินซิงหลีตอนนี้ ได้คิดราวกับว่าเผยเซียวเป็นคนที่จากไปโดยไม่ร่ำลาคนนั้นต่างหาก“เธออย่าทำอย่างนี้เลย เขาจะโกรธเอาได้นะ！”หลีเวยเยว่เห็นเฉินซิงหลีโกรธหนักถึงขนาดนี้ จึงรีบดึงมือเธอไว้ ไม่อยากให้เธอแตะต้องของของกู้อิ๋นไม่ว่าความสัมพันธ์ของกู้อิ๋นกับเผยเซียวจะเป็นข้อตกลงกันหรือไม่！แต่ ณ ตอนนี้ เธอก็คือภรรยาในนามของเผยเซียว และเผยเซียว......ก็เป็นคนที่ต้องปกป้องชื่อเสียงของเธอเขาจะยอมให้คนอื่นรังแกผู้หญิงในสังกัดของเขาได้อย่างไร?หลีเวยเยว่เข้าใจระดับการปกป้องของเผยเซียวเป็นอย่างดีถึงแม้ว่าเธอเองก็ทนไม่ได้ที่จะทิ้งข้าวของของกู้อิ๋นไว้ข้างนอกห้องทั้งหมดในตอนนี้ แต่เมื่อนึกถึงผลแรงโกรธแรงแค้นของเผยเซียวที่จะตามมา เธอก็ไม่กล้าให้เฉินซิงหลีตกกระไดพลอยโจนไปด้วยเฉินซิงหลีโกรธจนควบคุมสติไม่อยู่ “เขาจะโกรธ？คนที่จะโกรธควรจะเป็นพี่ต่างหากนะ？”“นี่แค่สามปีเอง นึกไม่ถึงว่าเขาจะหันหลังไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น

ถึงแม้ว่าเผยเซียวก็ใช่ว่าจะเป็นคนที่ง่ายต่อการรับมือ！แต่ลู่ซือเหยี่ยนคนนี้ กู้อิ๋นคิดว่ามันเป็นการเสียเวลาเป็นอย่างมาก......！เผยเซียวเป็นคนเฉียบแหลมแต่ไหนแต่ไร แค่ได้ก็ฟังน้ำเสียงอารมณ์ของกู้อิ๋นก็เข้าใจทันทีเขาอมยิ้มมองเธอ “ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยพอใจเขาสักเท่าไหร่นะ？”“ไม่ใช่ไม่พอใจ เพียงแต่คิดว่าเขาไม่น่าไว้ใจ” กู้อิ๋นเอ่ยด้วยความสัจจริงเผยเซียวเก็บสีหน้าเอาไว้ สายตาจ้องมองเธอเข้าไปลึกๆสายตานี้ทำให้กู้อิ๋นเปิดเผยความรู้สึกออกมา แต่แล้วก็เก็บอาการ “ฉันผิดไปแล้วค่ะ！”“คุณสมบัติเขาเป็นอย่างไรนั้น เธอไม่ต้องสนใจ！สนใจแค่เขามีประโยชน์หรือไม่มีเท่านั้นก็พอ”“รับทราบค่ะ ขอบคุณท่านประธานที่ชี้แนะค่ะ！”กู้อิ๋นเบะปาก！เพียงแค่ คุณสมบัติของผู้ที่จะร่วมมือกัน จริงอย่างที่เผยเซียวพูดมาเยี่ยงนี้ มันไม่สำคัญเลยสักนิดเลยหรือ？กู้อิ๋นไม่ได้เห็นดีเห็นงามไปด้วยกับเขาเลยสักนิดเธอคิดว่า คุณสมบัติของคนบางคน อันที่จริงแล้วมันก็ยังค่อนข้างสำคัญเผยเซียวแลมองเธอบ่นพึมพำ นัยน์ตาเขาแอบแฝงรอยยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่เมื่อทั้งสองมาถึงห้องโถงนั้นคนที่รอพบอยู่ก็มาถึงแล้ว！“ประธานเผย” ลู่ซือเหยี่