มวยที่สวยแต่กระบวนท่าของผู้หญิงสองคนนั้นจะไปทำให้เขาบาดเจ็บได้ที่ไหนองค์หญิงเหวินซิงคับอกคับใจอย่างมาก แต่ว่าก็ไม่มีทางเลือก จึงได้แต่ส่งเสียงไม่พอใจออกมา"มู่จิ่วซี ไม่ได้เจ้าแค่ไม่กี่วัน เจ้าทำให้ข้ารู้สึกว่าเปลี่ยนไปถนัดตา หรือว่าถูกโม่จุนถอนหมั้นจนกระทบกระเทือนจิตใจ?" องค์หญิงเหวินซิงผ่อนลมหายใจและคิดอยากจะพูดดูถูกมู่จิ่วซีอีกสักสองสามประโยค"ใช่แล้วล่ะ ข้าได้รับกระทบกระเทือนจิตใจและก็มักจะเป็นบ้าได้ตลอดเวลา ดังนั้นองค์หญิง เจ้าหลังจากนี้ก็ควรจะดีกับข้าสักหน่อยนะ" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็พูดต่อในทันที "พี่หญิงหง ข้ายังดื่มไม่พอเลย!"พี่หญิงหงรับถือคารวะในตัวของมู่จิ่วซี พริบตานางก็เข้าใจความหมายของมู่จิ่วซีและรีบไล่ผู้คนออกไป องค์หญิงเหวินซิงก็ถูกนางเชิญไปที่ห้องของนายโลมอีกห้องเช่นกัน เพียงพริบตา ทั้งหอหล่านจวี๋ก็กลับมาเป็นปกติภายในห้องของอู๋ถง ลังที่ใส่แท่งทองคำใบหนึ่งได้วางอยู่บนพื้น ส่วนเงิน 100 ตำลึงได้วางไว้อยู่บนโต๊ะพี่หญิงหงและเหล่าโจวก็ได้เข้ามา"อู๋ถง ข้าต้องพาเจ้าไปได้แล้ว ไม่งั้นถ้านังผู้หญิงสองคนนั้นมาเห็นเจ้าอีกจะต้องมีเรื่องอีกแน่" มู่จิ่วซีกล่าว "งั้นเงินค่าไถ

"คุณหนูใหญ่ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนโกรธจนหน้ามืดไปแล้ว เขาไม่ฟังอะไรแล้วล่ะ" ชิงเฟิงรีบกล่าว"ผู้ชายคนนี้ป่วยเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?" มู่จิ่วซีไม่เข้าใจจริงๆ โม่จุนทำไมถึงต้องโมโหถึงขนาดนั้นด้วย อีกอย่างยังโกรธฮั้วอวิ๋นเทียนจนลุกเป็นไฟชัดขนาดนั้นชิงเฟิงเองก็ไม่เข้าใจ พอเห็นสองคนต่อสู้ห่างออกไปเรื่อยๆ ก็หันมามองรถม้าที่เป็นเศษแตกกระจาย เขาเองก็อยากรู้ว่าทำไม"สมควรตายนัก เดี๋ยวต้องให้ชดใช้ค่ารถม้าข้าให้สาสมเลย!" มู่จิ่วซีเจ็บใจ รถม้าคันนี้เป็นคันที่ดีที่สุดของจวนมู่ พริบตาก็กลายเป็นซากไปแล้วแต่ก็ทำให้นางตระหนักถึงความแข็งแกร่งของกำลังภายใน นางต้องหมั่นฝึกฝนกำลังภายในเฟิงเหยียนหยูเฟยให้ดี"ฮั้วอวิ๋นเทียน ถ้าคราวหน้าข้าเห็นเจ้ากับมู่จิ่วซีอยู่ด้วยกันอีก ก็อย่าโทษข้าแล้วกันที่ไม่เกรงใจหอดาราจันทรา!" โม่จุนและฮั้วอวิ๋นเทียนห่างออกไปเป็นร้อยเมตรแล้ว หลังจากประมือกันก็ถึงจะแยกห่างออกมาได้สายตาอันน่าครั่นคร้ามของฮั้วอวิ๋นเทียนก็จ้องเขม็งมองโม่จุนที่มีใบหน้าเย็นชาและแข็งกร้าว"ท่านผู้สำเร็จราชการแทนช่างสมคำล่ำลือจริงๆ ข้ายังอยากขอคำชี้แนะจากท่านอีกสักสองสามกระบวนท่า"

มู่จิ่วซีมองไปที่เขาอย่างแปลกๆ : "โม่จุน เจ้าทำแบบนี้ ข้ารู้สึกว่าเจ้ากำลังหึงหวงอยู่นะ"ใบหน้าหล่อเหลาของโม่จุนเปลี่ยนไป จากนั้นก็ยิ้มกล่าวอย่างแหยงๆ : "ข้าเนี่ยนะหึงหวง? เจ้าคงเมาเหล้ายังไม่ส่างสินะ? ข้าก็แค่เจตนาดีเตือนเจ้า ถ้าท่านพ่อเจ้ากับพระพันปีหลวงรู้เจ้าไถ่ตัวนายโลมมา เจ้าคงรู้ผลลัพธ์ที่จะตามมาใช่ไหมว่าคืออะไร?""โม่จุน ทุกครั้งเจ้าเลิกทำมารู้จักผิดชอบชั่วดีได้ไหม เจ้าก็ดีแต่ตัดสินคนอื่น เจ้ารู้เรื่องราวทั้งหมดหรือไง? รู้หรือว่าจุดประสงค์ของข้าคืออะไร? เจ้าไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง เจ้ารู้แต่ตัวเจ้าเอง! แม้แต่อารมณ์ของเจ้าก็ยังจัดการไม่ได้!""เจ้า!" โม่จุนถูกมู่จิ่วซีกล่าวตำหนิเขาออกมาเป็นพรวน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาโกรธจัดจนแดงก่ำ ในใจก็รู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย หรือว่าที่เขาได้ฟังมามันจะไม่ถูก?"ถ้าเจ้าชดใช้ค่ารถม้าให้ข้า ข้าจะค่อยๆ เล่าให้เจ้าฟัง" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วมองไปที่เขา"ข้าเอารถไม้ของข้าให้เจ้าก็ได้" เดิมทีโม่จุนก็ต้องชดใช้อยู่แล้ว ถึงอย่างไรรถม้าก็เป็นของมู่เทียนซิง เขาทำรุนแรงไปขนาดนั้นก็รู้สึกผิดเสียใจอยู่บ้างมู่จิ่วซีก็นึกถึงรถม้าหรูหราของจวนท่านผู้สำเร็จราชการแทนของ

มู่จิ่วซีเมื่อเห็นกระบวนท่านี้ นางก็หรี่ตาลงในฉับพลัน คนๆ นี้คือมือสังหารเพราะว่ามีเพียงแต่มือสังการเท่านั้นที่เวลาต่อสู้กับศัตรูจะมักใช้วิธีการบุกโจมตีเพื่อเป็นการป้องกันตัว อีกอย่างท่าทางที่คนๆ นี้ถือดาบสั้นก็เป็นกระบวนท่าที่มือสังหารมักจะใช้การปาดคอคู่ต่อสู้คือท่าสังหารที่ได้ผลรวดเร็วที่สุด"ระวัง!" มู่จิ่วซีกรีดร้องขึ้นมาในฉับพลัน เนื่องจากคนในชุดดำนั้นไม่เพียงแต่มีกำลังภายในที่ทรงพลัง อีกทั้งในมือทั้งสองข้างก็ยังมีอาวุธอีกอย่างเพื่อให้เย่ฮานสับสน เขาจึงเผยมีดสั้นออกมาก่อนในตอนแรก เพื่อหลอกล่อให้เย่ฮานใช้กระบี่ที่ยาวกว่าโจมตี จากนั้นเสียงเกร้งก็ดังขึ้น ร่างกายของชายชุดดำคนนั้นพลิกตีลังกาคล่องแคล่วอย่างมาก มืออีกข้างของเขาในแขนเสื้อก็มีกริชสั้นพุ่งเป้าแทงเข้าไปที่หัวใจของเย่ฮานมู่จิ่วซีพอเห็นว่าท่าทีของชายชุดดำคนนั้นแปลกออกไป นางก็ตะโกนเสียงดัง ในใจของนางกังวลขึ้นมาอย่างสุดขีดเย่ฮานหลังจากได้ยินเขาก็คิดที่อยากจะหลบแต่ว่าไม่ทันการเสียแล้ว แต่ยังดีที่พอเขาพลิกตัว กริชก็ปักจนมีเสียง "ฉึก" แทงเข้าไปที่แขนของเขา ทันใดนั้นเขาก็โอดครวญด้วยความเจ็บปวดจนเขาถอยหลังไปหลายก้าว กริช

"ขอบคุณใต้เท้าเย่มากที่เชื่อใจข้า ข้าทราบแล้ว" มู่จิ่วซีก็ประสานมือเคารพเขา จากนั้นนางก็พาเย่ฮานและลู่เอ๋อร์ไปที่จวนอัครมหาเสนาบดีลู่เอ๋อร์ที่อยู่บนรถม้าด้วยก็เห็นคุณหนูใหญ่สีหน้าไม่ค่อยดี นางเองก็ไม่กล้าถาม นางเลยหันมองไปาหาเย่ฮานแขนของเย่ฮานก็ไม่ได้บาดเจ็บรุนแรงอีกแล้วพร้อมกับเริ่มทำงานปกป้องมู่จิ่วซี"คุณหนูใหญ่ ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" เย่ฮานถาม"ไม่เป็นไร ก็แค่รู้สึกโดนคนอื่นหรอกก็เท่านั้น ข้าไม่ชอบมากๆ" มู่จิ่วซียิ้มอย่างแหยงๆ "เย่ฮาน เจ้าไม่ต้องมาติดตามข้าแล้ว ช่วยข้าไปจัดการเรื่องหนึ่งให้หน่อยสิ""คุณหนูใหญ่ ข้าน้อยไม่อาจห่างจากท่านไปได้ ถ้าหากเกิดเรื่องแบบตอนนักฆ่าคนนั้นอีก..." เย่ฮานส่ายหัวในทันที"นี่มันกลางวันแสกๆ อีกอย่างช่วงสิบวันมานี้ข้าก็ฝึกฝนวรยุทธมาตลอด กระบวนท่าของข้าเก่งขึ้นมาแล้ว เจ้าไม่ต้องกังวล"กำลังภายในของมู่จิ่วซีตั้งแต่ไม่มีจนมี ถ้าหากแบ่งขั้นแรกออกเป็นเก้าชั้น นางตอนนี้ก็ได้ฝึกฝนไปถึงระดับชั้นสามสี่แล้วนางมั่นใจว่าภายในหนึ่งเดือน นางจะสามารถฝึกฝนเฟิงเหยียนหยูเฟยขั้นแรกสำเร็จได้แน่ อีกทั้งจะบรรลุถึงขั้นสูงสุดด้วยมู่จิ่วซีบอกให้รถม้าหยุด ลู่เอ๋อร์