Hindi napansin ni Claire ang pagdilim ng mukha ni Manson dahil sa pagdepensa niya sa pangalan ni Lucas. Kahit ang pagbago ng reaksyon ng asawa ay hindi niya pansin dahil nakatuon ang buong atensyon niya sa larawan sa cellphone nito. “Lalabas lang ako sandali,” paalam ni Manson at tumayo. Walang emosyon ang boses nito at hindi siya hinalikan sa noo katulad nang lagi nitong ginagawa saka malakas na binalibag ang pinto nang lumabas. Pero lahat ng pagbabagong ito ay hindi napansin ni Claire dahil nakatutok pa rin siya sa larawan. Dahil ang totoo, ang pangalang Lucas ay ang susi sa na magbubukas ng pinto sa nakaraan niya na hindi niya kayang kalimutan. Kapag naririnig niya ang pangalang Lucas, tila may punyal na tinatarak sa puso niya nang paulit-ulit at hindi niya kaya ang sakit niyon.Hindi niya namalayang tumulo na ang kanyang luha kung hindi pa niya iyon nakitang tumulo sa cellphone.Pilit niyang kinalma ang sarili habang nakatingin pa rin sa larawan at malalim na nag-isip.Sino ang t

Mapait na napatawa si Claire nang marinig ang akusasyon ni Manson tungkol kay Lucas. Lalo lang nadagdagan ang inis niya sa asawa dahil sa ginawa nito. Ang dahilan kaya siya umalis sa ospital nang hindi nagpapaalam dito ay dahil nakita niya ang bakat ng lipstick sa kuwelyo nito. Alam niyang nang araw na huling nagkita sila ni Vincent ay si Veena ang katagpo nito. Pigil ang luha ay tumayo siya mula sa kinauupuang duyan at inaya si Manson na sumunod sa kanya. Pumunta sila sa likuran ng bahay kung saan may makapal na kagubatan pero may maayos silang daanan na puno ng namumulaklak na halaman sa magkabilang gilid. Habang naglalakad ay walang imik si Claire. Nang marating nila ang maliit na burol ay saka siya huminto sa paanan niyon. Ang burol ay puno ng mga puntod. “Nandito si Lucas,” sambit ni Claire habang pinipigilan ang sarili na huwag lumuha. Naninikip ang dibdib niya sa tuwing nasa harapan siya ng puntod ni Lucas.Kahit maalala o mabanggit ang pangalan nito ay kakaibang emosyon na a

Kaagad na bumiyahe ang grupo pa-Maynila nang gabi ding iyon. Pumunta sila ng Kalibo na siyang pinakamalapit na airport sa bahay ng lolo ni Claire. Pasalamat sila dahil may bakanteng tickets kaya hindi na sila naghintay nang matagal. Pero mag-a-alas kuwatro na rin ng madaling araw nang makarating ng ospital si Claire dahil sa traffic sa airport. Claude parted ways after the plane landed in NAIA. Nang makarating sina Claire at Manang Silva sa top floor kung saan ang VIP room ni Nana ay naabutan nila si Manson na nasa hallway malapit sa bintana at naninigarilyo. Gumuhit ang pag-aalala sa mukha ni Claire dahil sa stress na nababasa niya sa mukha ng asawa. Hindi pa man siya nakakahakbang upang lumapit dito ay biglang may malambing na boses ang tumawag sa pangalan nito.“Manson…” Kasunod niyon ay ang balingkinitang braso na yumakap sa baywang ni Manson. “Nabalitaan ko na nasa ospital si Nana. Pumunta ako para bumisita.”Parang sinakal ang pakiramdam ni Claire at hindi siya makahinga dahil

Wala pang sampung minuto at bumalik na si Manson sa kuwarto ni Nana. Kaagad itong dumiretso sa tabi niya at umupo. “Hindi mo dapat ginagalit si Veena. Bata pa siya at madaling ma-trigger ang sakit n’ya. Paano kung muli na naman niyang maisip na kitlin ang sariling buhay?”Yumuko si Claire para itago ang pagbalot ng inis sa mukha. Hanggang kailan siya magtitiis sa kadramahan ni Veena? At bakit kailangan n’yang i-tolerate ang ginagawa nitong panglalandi sa asawa n’ya?Imbes na sumagot ay nanatiling tahimik si Claire kaya’t si Nana ang sumagot para sa kanya. “Manson, bata pa rin si Claire. Bakit kailangang s’ya ang pagsabihan mo palagi? Hindi ba dapat ang babaeng ‘yon ang pagsabihan mo? Si Claire ang asawa mo kaya s’ya ang asikasuhin mo.”Tumingala si Claire at nagsalubong ang mata nila ni Manson. Ngumiti ito at kinurot ang magkabilang mukha n’ya dahil bigla iyong namula. “Sino’ng bata pa, huh? Puwede ka na ngang magdala ng bata,” biro pa nito. Ramdam ni Claire na lalo pang nag-init an

Dahil sa pagod nang nagdaang gabi ay tanghali na nagising si Claire. May ngiti sa labi na ininat niya ang katawan habang binalik-balikan ang alaala nang nagdaang gabi. She couldn’t believe that she had a wild side and Manson even praised her for that. Kung ganito sila lagi ng asawa ay malabong matutuloy ang divorce nila. Hindi na naman niya maiwasan ang mapangiti dahil sa naisip. Mahal niya si Manson at sa totoo lang ay ayaw niyang maghiwalay sila nito. Nang makapasok s’ya sa banyo ay lalong lumawak ang ngiti n’ya nang makita na pati ang toothbrush niya ay may nakalagay nang toothpaste. May tuwa sa puso at mabilis siyang nag-toothbrush saka naghilamos at pagkatapos ay bumaba sa kusina nang maamoy ang masarap na samyo ng pagkain. Ngumiti si Manson nang makita siyang papasok sa kusina habang inihahanda nito ang pagkain. “Gising ka na pala. Halika, kumain na tayo. Naghanda ako ng paborito mong almusal.” Binalik ni Claire ang ngiti ni Manson habang nakatitig sa guwapong mukha ng asawa.