IDRIS
"Idris! Gumising ka na, aba! Tulog mantika ka talaga kahit kailan!" Napamulagat ako ng marinig ko ang boses ng kaibigan ko. Humikab muna ako bago patamad na tumayo at 'saka binuksan ang pinto.
Bumungad sa akin ang nakapameywang at nakabusangot na si Naya. "Buti naman at gising ka na," panimula nito saka ako tiningnan mula ulo hanggang paa.
"Ang unfair mo talaga. Bakit kahit ang gulo-gulo ng buhok mo at may laway ka pa sa labi, ang ganda mo pa rin?" tanong nito habang nakanguso at niyugyog niya pa ang balikat ko.
Teka, laway?
Wala sa sariling pinunasan ko ang labi kong may laway pero wala naman akong naramdamang basa.
Humalakhak naman si Naya dahil sa ginawa ko. "Ang ganda mo nga, uto-uto ka naman." nang-aasar na sinabi nito.
Napanguso na lang ako at hinampas siya ng mahina na ikinatawa niya. "Cute mo talaga. By the way, kailangan mo nang magbihis dahil aayusin pa natin yung booth natin." paalala niya. Oo nga pala, ngayon kami magde-design para sa aming booth. Malapit na kasi ang intrams namin at kailangan matapos na namin 'yun agad para wala na kaming poproblemahin sa susunod na araw.
Midterm exams pa naman kaya napagdesisyunan naming magkaklase na agahan ang pag-aayos para review review na lang kami pagtapos.
"Alright, mauna ka na doon at susunod na lang ako." wika ko rito.
"O sige. Dalian mo lang ha? Alam kong mabilis kang kumilos kaya siguraduhin mo na nandun ka na in 10 minutes." pang-aasar nito.
"Sira." natatawang sabi ko. "Sige, aalis na ko." paalam niya.
Pagkaalis niya ay saka ko inayusan ang sarili at lumabas ng dorm.
Pagkalabas ko ay may nasalubong akong mga grupo ng estudyante na may hawak-hawak na flyers habang papalapit sa akin.
"Hi good morning, Miss. Sali ka naman sa booth namin. Kailangan kasi namin ng 30 participants para sa aming laro. Wag lang mag-alala, masaya doon at once na manalo ka ay may gift surprise ka pa." Dire-diretsong wika ng babaeng na sa tingin ko ay leader ng kanilang booth.
Kinuha ko na lang ang flyer na inabot nito at nangingiting sinabi na pupunta sa game nila.
Nagpatuloy ako sa paglalakad pero nagulat na lang ako ng biglang may humarurot na sasakyan sa harap ko.
Mabuti ay mabilis akong nakaatras kaya hindi ako nahagip. Muntik pa kong mahagip kaya nawalan ako ng balanse at akala ko matutumba na ko pero may bumunggo sa akin.
Pagharap ko ay saktong nahulog ang mga kahon na dala-dala ng isang lalaki. "Sorry. Hindi ko sinasadya." pamumanhin ko rito saka tinulungan siyang magdampot.
"A-Ahhh, h-hindi na. Ako na l-lang." nauutal na sabi nito kaya kahit na naguguluhan sa inaasal niya ay iniwan ko na rin siya doon.
Anong problema no'n?
Patuloy akong naglakad at natatanaw ko na ang kinatatayuan ng booth namin ng biglang may sumulpot sa harap ko dahilan para mapasigaw ako.
Sapo-sapo ko ang dibdib ko at habol ang hininga habang tinitingnan kung sino yung hinayupak na nanggulat sa akin.
Isa itong mascot na lumalabas lang tuwing may event ang campus. Tinatawag namin ito si Mr. Blue dahil sa kulay nito.
Mula sa loob ay rinig ko ang halakhak niya kaya sa inis ay hinampas ko ito. Napahawak ito sa braso na parang nasaktan talaga na ikinairap ko na lang.
Maya-maya ay tinanggal niya ang ulo ng higanteng mascot at tumambad sa harapan ko ang aking asawa--este crush.
Namula ako sa hiya dahil sa ginawa ko. Mahina akong napamura lalo na ng tumawa ito at pinagtuturo ako.
"You should have seen your face. You're so funny, Idris." natatawang sabi nito. Eto lang ang problema ko sa kanya eh. Oo gwapo siya at crush ko siya pero hindi ko maiwasan na mainis rito dahil bukod sa mayabang siya ay malakas din syang mang-asar.
"Whatever, Owen." sabi ko rito ng masamang tingin. Pero kung magaling siyang mang-asar, mas magaling ako.
"Why the hell are you on a mascot, huh? Hula ko, inutusan ka na naman ni Ms. DeVoe na maglinis ng CR pero hindi ka sumipot kaya ang ending pinagsuot ka niya ng ganyan?" nakangising tanong ko rito. Napahalaklak ako ng bigla itong yumuko at kinamot ang likod ng ulo saka nahihiyang tumingin sa akin.
"Yeah, yeah. You know what? Oo bully ako pero bakit parang mas magaling kang mam-bully sa'kin?" nakangusong tanong nito.
Cute.
Nginitian ko lang siya ng pagkatamis-tamis at hinawi ang buhok ko.
"Because I'm awesome." mahanging saad ko rito saka iniwan siya roong nagtataka.
Dumiretso na ako sa booth kung saan naghihintay si Naya at ang iba kaya sinimulan na namin ang pag-aayos.
-----
"Grabe, nakakapagod naman. Biruin mo inabot tayo ng gabi rito sa campus dahil sa letcheng booth na 'yan?" pagtatalak ni Naya saka niya isa-isang dinampot ang mga kalat.
"Eh, sino ba kasing nag-isip ng booth na to? Aber?" tanong ko rito. Inirapan lang ako nito saka nagpatuloy sa ginagawa.
Nang matapos kami magligpit ay saktong namatay lahat ng ilaw sa gym. Buti 'di kami naabutan ng pagpatay ng ilaw.
"Para sa lahat ng estudyante, magsi-uwi na kayo sa bahay at dorm nyo dahil isasara na namin ang campus. Mag-ingat ang lahat at magandang gabi." malakas na sabi sa announcement na dinig 'ata hanggang gate.
"Kain muna tayo bago umuwi." suhestiyon ko. Bigla namang lumiwanag ang mukha ni Naya dahil sa narinig.
"Sure, basta libre mo." taas-babang kilay na sabi nito.
"Oy oy, ayoko nga. Nagtitipid ako no. KKB tayo ngayon kaya tigilan mo ko." pagtanggi ko rito. Yaman-yaman niya tapos magpapalibre siya? Ano siya sinuswerte?
"Ang sabihin mo kuripot ka lang talaga." sagot pa nito. Yung totoo? Kaibigan ko ba talaga 'to?
"Halika na nga. Baka mamagya magsara na 'yun dahil sa kadadaldal natin." sabi ko na lang rito 'saka ko sinabit ang kamay ko sa braso niya. Sanay na kong lagi ko siyang ginagano'n lalo na 'pag maglalakad kaming dalawa.
Simula kasi nung first year college ay magka-roomate na kami ni Naya. Dahil sa parehas naming personality na madaldal, prangka at kalog ay madali kaming nagkasundo sa mga bagay-bagay.
Doon nagsimula ang pagkakaibigan namin. Kaya close kami nitong babaeng 'to dahil lagi kaming magkasama tuwing gagala at aalis kung saan.
"Maiba nga tayo. Ikaw, nakita kita na kausap mo si Owen kanina. 'Diba crush mo 'yon?" itsuserang tanong nito.
"Wala yon. As usual, bully pa rin at mahangin. Di na 'ata magbabago yun." natatawang saad ko. Sa kabila ng pagiging hambog at bagyo ni Owen ay hindi nawawala ang pagkahanga ko sa kanya. Gwapo kasi siya, matangkad, moreno, kulot at higit sa lahat, mapagmahal sa magulang.
Matagal na kong may gusto sa kanya pero hindi ko masabi dahil hindi naman kami masyadong close at isa pa, sa dami ng babaeng umaaligid sa kanya ay imposible namang mapansin niya pa ko.
Kaya lang naman kami nagkakausap ay dahil kagrupo ko siya sa isa naming subject kaya doon malaya ko syang nakakausap.
"Talaga? Eh bakit parang nung binanggit ko yung pangalan niya parang sumigla ka ata? Ayan oh, naghuhugis puso 'yang mga mata mo." pang-aasar niya sabay turo sa mata ko. Tinakpan ko naman ito dahil sa hiya na ikinatawa niya.
"Alam mo, umamin ka kasi sa kanya. Wala namang masama kung gagawin mo 'yun eh. Hindi 'yung ganyan na hanggang tanaw at kausap mo lang. Malay mo, gusto ka rin niya." masayang saad nito. Huh, ako aamin? No way. Ayoko nga, mamaya lalo pa kong asarin nun.
"Tsaka maganda ka naman, matalino, sexy at maba---" natigil ang pagsasalita ni Naya ng may sumulpot na mga lalaki na nakamotor at tinutukan kami ng baril.
Base sa mga suot nila ay mukha silang mga holdaper. Medyo madilim din kasi ang daan na nilalakad namin ni Naya kaya hindi malayong puntahan kami ng mga magnanakaw dito.
"Amin na 'yang mga gamit nyo kung ayaw nyong mamatay." wika ng isa habang nakalahad ang mga kamay.
Ginapangan ako ng kaba dahilan para mapalingon ako kay Naya na parang nawalan ng kulay ang mukha.
Napalingon ako sa paligid para tingnan kung may tao. Napamura ako sa aking isipan dahil bukod sa madilim ang paligid, wala ring katao-tao rito na pwedeng mahingan ng tulong.
Shit naman oh, mukhang maho-hold up pa kami.
"W-Wala kaming ibibigay sa inyo." Napalingon ako kay Naya dahil sa sinabi niya. Tiningnan niya ko kaya pinandilatan ko lang siya ng mata at bumulong.
"Anong ginagawa mo?" pasigaw kong bulong rito. Nasisiraan na ba siya? Nakita niyang nasa bingit na kami ng kamatayan, ganyan pa siya kung umakto?
"What? Alangan namang ibigay ko 'to ng basta-basta sa kanila no. Andito kaya 'yung flash drive para sa report ko bukas at kapag nawala 'yun, baka bumagsak ako! Alam mo naman si Sir." balik nitong sigaw sa mabilis na pananalita.
"Abnormal ka ba? Mas mahalaga pa ba 'yang report mo kaysa sa buhay mo? Kung ako sa'yo, gawin na lang natin ang gusto nila para matapos na 'to!"
Napasapo ako sa isip pero agad akong napapitlag ng tutukan ng lalaki si Naya na ikinanlaki ng mata ko.
"'W-Wag. Ibibigay na namin sa inyo 'to, wag nyo lang kaming saktan." kinakabahang wika ko sa mga ito.
"What the fuck?" pabulong na tanong ni Naya sa akin. Sinenyasan ko lang siya na ibigay na ang purse niya para matapos ang lahat ng 'to. Ganun din ang ginawa ko at pagtapos no'n ay kaagad silang sumakay sa motor nila pero bago pa sila umalis ay binaril muna ng isang lalaki si Naya dahilan para matumba ito sa sahig.
Natigilan ako at natulala. Hindi ko alam ang gagawin sa katawan ni Naya na nakabulagta sa sahig at wala ng buhay. Para akong natuod sa kinatatayuan dahil sa nasaksihan.
Nakarinig ako ng pagkasa ng baril at pag-angat ko ng ulo ko ay nakatutok na ang baril sa noo ko at bago pa ako makasigaw ay pinaputok na ng lalaki ang baril saka nandilim ang paningin ko.
IDRISNagising ako habang habol-habol ko ang aking hininga. Napatingin ako sa paligid at nalaman kong nasa kwarto pa rin ako. Akala ko kasi totoo 'yung napanaginipan ko na na-holdap kami ni Naya at parehas kaming namatay.Napahawak ako sa noo ko dahil parang bahagya itong kumirot. Hinilot-hilot ko ito para mawala pero nagtaka ako nang makapa ko ito. Mainit ang parte ng noo ko at parang may nakaukit na bilog doon.Tumayo ako at nagtungo sa salamin para tingnan ang sarili ko. Napatingin ako sa noo ko at may nakita ako roong bilog na bakat na hindi ko alam kung saan nanggaling.Hinimas ko pa ito para mawala pero narinig ko na lang ang malakas na katok mula sa aking pintuan kasabay ng pagsigaw ni Naya."Idris! Gumising ka na, aba! Tulog mantika ka talaga kahit kailan!" sigaw nito.Napakunot-noo ako dahil sa narinig. Bakit para
IDRISNapabalikwas ako ng bangon habang sapo-sapo ang noo. Bahagya pa akong nahilo pagkatayo ko.Napansin kong nasa kwarto pa rin ako katulad kung nasaan ako kahapon ng umaga. Teka...kahapon?Naguguluhan kong tiningnan ang phone ko at chineck ang date. It's the same day as last night. Napakunot ang noo ko dahil sa matinding pagtataka.The last thing I remember was me and Naya are walking in the street when two guys appeared and robbed us. And I saw Naya...died.I also remember that the guy shot me right into my head and I died, I suppose.Pero kung namatay ako, bakit nandito pa rin ako? And why do I feel deja vu?Napasapo ako sa noo ko nang mapagtanto na nangyari na ang lahat nang ito. I don't know how it happened but I am so confused right now. I don't even know what to think and what to do about it.
IDRISNapabalikwas ako ng bangon at habol-habol ko ang hininga ko. Napahawak ako sa iba't-ibang parte ng katawan ko nang maalala kong naaksidente kami ni Naya mula sa sinasakyan naming kotse."Buhay ako...pero papaano?" Wala sa sariling sambit ko kaya bigla akong napatingin sa suot-suot kong damit at agad nanlaki ang mata ko nang ito ang suot ko noong nakaraang araw pa.Napasabunot ako sa buhok ko at pabalik-balik akong naglalakad habang nasisimulang magsisulputan ang mga nangyari simula noong gabing una akong namatay.Dapat patay na ako pagtapos no'n pero bakit buhay pa rin ako?"This is not happening..." Nagpalakad-lakad ako habang kagat-kagat ang kuko, hindi mapakali at lubos na naguguluhan kung anong nangyayari."Idris, bumangon ka na! Aba, tulog mantika ka talaga kahit kailan!" Napatingin ako sa pinto nang marinig ko
IDRISKasabay ng paggising ko ay inuubo akong bumangon. Napahawak ako sa lalamunan ko dahil feeling ko ay may nakabara pa rin doon.Kailangan ko ng tubig. Pakiramdam ko natutuyo ang lalamunan ko at kinakapos ako ng hininga. Naghagilap ako ng tubig sa loob ng kwarto at saktong may nahanap ako na bote ng tubig sa mesa ko pero kakaunti na lang ang laman nito.Kaagad akong nagtungo roon at hinablot ang tubig 'saka dali-daling uminom pero hindi pa ito nakakasagad sa lalamunan ko ay naubos na. Tinaktak ko pa ang natitirang tulo papunta sa bibig ko pero wala na talagang laman."Idris, bumangon ka na! Aba tulog mantika ka talaga kahit kailan!" Saktong sigaw ni Naya mula sa kabila at doon ko napagtanto na nagising na naman ako sa parehas na araw.You've got to be kidding me.Nagtungo ako sa pinto 'saka ito binuksan. Pinapahid ko an
IDRIS"W-What?" nabibiglang tanong ko dahil sa sinabi nito. He... loves me? What the hell is he saying? Pinagloloko niya ba ko?Napaiwas naman ito ng tingin at marahas na ginulo ang buhok saka tumayo. Narinig kong bumulong ito ng kung ano sa sarili pero hindi ko naman marinig.So all these years na magkasama kami, may nararamdaman na siya sa'kin at hindi lang 'yun bilang bestfriend lang kundi ay higit pa.Napahampas ako sa noo dahil sa napagtanto. Imbes na magalit ako sa kaniya dahil sa hindi niya pagsabi ng katotohanan ay nakaramdam ako ng matinding tuwa ng malamang mahal niya rin pala ako.Tumayo ako at hinarap ko siya pero patuloy pa rin sa ginagawa kaya kinalabit ko na ito. Mukha naman siyang natauhan at gulat na napatingin sa'kin."Huh?" wala sa sariling tanong nito pero nginitian ko lang siya."Say i
IDRISNagising ako ng may ngiti sa mga labi. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ko dahil sa nangyari kagabi.Kahit na hindi ko natapos ang gabi na kasama si Owen, nagpapasalamat pa rin ako dahil nangyari ang pagkakataon na 'yon.Sana nga lang ay maulit pa 'yon kung sakali man.Nag-inat muna ako ng katawan bago tumayo pero agad ding akong bumalik sa kama at doon nagpagulong-gulong nang bumalik sa isip ko ang nangyari. We just had our first date as a couple and it made me so happy kahit na alam kong nabalewala na 'yon dahil sa time loop na nangyari.Agad rin akong napangiti nang maalala ko ang malambot na kamay ni Owen na parang nakahawak pa rin sa kamay ko. Parang ayoko na tuloy maligo para hindi mawala ang bakas ng kamay niya roon. Naalala ko rin ang mga mata niyang makikitaan ng pagmamahal na nakatingin sa akin.Sayang nga lang
IDRISAs I fell into the never ending loophole, I ended up in a place of darkness. I have no idea how I got here or where I am.Napahaplos ako sa aking braso dahil may kalamigan din dito at isa pa ang dilim-dilim na para bang nabulag na ako ng tuluyan. I can't see anything or no one kaya naman ay hindi ko maiwasang kabahan kung anong nangyayari.I'm trying to move my feet to walk around. I walked and walked but nothing is happening. I still don't see anything and I don't even know how to get out of here.This never happens to me every time I die. This is the first time that I've been here.Oh, shit. Patay na ba ako? Ito na ba yung sinasabi nilang purgatoryo? Pero bakit wala akong nakikitang anumang mga kaluluwa? Napahilamos na lang ako sa mukha dahil sa isiping baka ma-trap na naman ako rito ng ilang araw.So dito na ba 'y
THIRD PERSON"Hurry up, honey! We're gonna be late!" sigaw ng isang babae na nakabihis ng office attire habang inaabangan ang anak na bumaba.Samantalang aligaga naman sa pag-asikaso ang lalaki sa kaniyang necktie na hindi niya maayos-ayos kanina pa.Napansin naman ito ng babae na kaniyang asawa at nilapitan niya ang lalaki at ito na ang nag-ayos.Nang matapos ay nagpasalamat ang lalaki rito na nginitian lang ng babae. Mamaya-maya ay humahangos na bumaba ang isang batang lalaki na gulo-gulo pa ang uniform at nakabaligtad pa ang sapatos.