Kabanata 23. Leonides POV

I watch Cecily who is fast asleep beside me. I have a subtle expression while thinking of the past days. Deep within me I feel sorry for her. Palagi kong sinasabi sa panaginip niya na dadalhin ko siya sa mundo ko pero hindi sa ganitong paraan. Para sa'kin ay sapat na nakakasama ko siya sa tuwing sumasapit ang hating gabi. Hindi ako naghahangad ng mas malalim pa 'run. Pero pagkatapos niyang makulong at 'di makalabas ay may umusbong na kakaibang emosyon sa puso ko. Hindi ko maiwasang maging selfish at greedy na sana ay habang buhay na siya sa tabi ko. I want her to be trapped here and accompany me.

In this lonely world where I spend my whole eighteen years as a ghost, trapped and have no possible means to escape was a torture. Para sa'kin ay impyerno ang lugar na 'to. Ni wala akong ideya kung paano ako nandito. Hindi ako nagsinungaling kay Cecily nang sabihin ko na hindi ko alam kung paanong nakulong ako rito. Basta't pagbukas ko ng mata ko isang umaga ay nakatayo na ako sa gitna ng wal