chapter 22

Tama nga akong for the show lang iyong 'I'll call you later' ni Michael dahil nakatulog na ako lahat at dumating na ang umaga ay wala akong tawag o kahit message na natanggap mula sa kanya.

Hindi ko naman hinintay iyong pangako niyang tawag pero hindi ko rin mapigilang makaramdam nang pagkadismaya.

Mas nadidismaya ako sa sarili ko dahil kahit alam kong imposible ay may bahagi sa'kin na umasang tatawag nga siya.

Umagang-umaga pero nagdadrama ako dahil sa lalaking iyon! Sa halip na isipan ito ay inabla ko ang sarili sa paghahanda sa pagpasok sa trabaho.

Ayokong maabutan nang traffic sa kalsada kaya aligaga akong nag-ayos upang pumasok nang maaga.

Sa kalapit na kainan ng building namin na lang ako mag-aagahan tulad nang nakasanayan ko.

"Aalis na po ako, 'Pa," paalam ko kay Papa nang mababaan ko ito sa sala.

Bahagya nitong ibinaba ang binabasang news paper upang tapunan ako ng tingin.

"Hindi ka mag-aagahan?" tanong nito.

"Sa opisina na lang po," tugon ko bago nagmano sa kanya.

Aalis na s