บทที่ 44

อวิ๋นซูเพิกเฉยต่อการทำเล็บที่ยังตกแต่งไม่เสร็จ พูดบางอย่างกับหลินเหมียวเหมียว แล้วจากไป

เมื่อหลินเหมียวเหมียวตามออกไป ก็ไม่เห็นตัวของอวิ๋นซูแล้ว

อวิ๋นซูรีบกลับบ้านอย่างใจจดใจจ่อ แล้วพบว่าทุกคนในครอบครัวนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกันหมด เป็นระเบียบเรียบร้อยมาก จนดูเหมือนว่าไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ

“ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นหรอกเหรอคะ? ”

“ถ้าเธอยังไม่กลับมา จะมีเกิดเรื่องขึ้นจริง ๆ แน่”

ชางยาจูเงยหน้าขึ้น

ตอนนั้นเองที่ อวิ๋นซูก็สังเกตเห็นว่ามีขวดขวดหนึ่งวางอยู่ข้างหน้าเธอ เป็นขวดสีดำ และไม่สามารถบอกได้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

“เป็นยาฆ่าแมลง”

ดูเหมือนว่าชางยาจูจะเดาเห็นความคิดของอวิ๋นซูออก จึงพูดออกมา

อวิ๋นซูตกใจมาก “แม่พูดอะไรน่ะคะ? ”

ชางยาจูหยิบขวดขึ้นมา เดินด้วยตัวสั่นมาข้างหน้าอวิ๋นซู และคุกเข่าลงด้วยเสียงดังกึกก้อง

อวิ๋นซูสะดุ้งและรีบถอยหลัง “แม่คะ นี่แม่กำลังทำอะไรอยู่? ”

“เสี่ยวซู ถือซะว่าแม่ขอร้องนะ ลูกช่วยไปหย่ากับคนนั้น ได้ไหม? ”

“แม่คะ หนูเคยบอกแล้วหนิคะ ว่าหนูจะไม่หย่าเด็ดขาด? แล้วตอนนี้เงินในบัญชีของบริษัทก็มีแล้วไม่ใช่เหรอคะ ด้วยเงินจำนวนนี้…...”

“เสี่ยวซู! ” ชางยา