NAPANGISI si Jiwan sa reaksyon ng babaeng nasa kanyang harapan – ang sekretarya ni Storm na nagkulang sa IQ. Para kasi itong nabuhayan ng loob. Alam niyang nagkaroon ito ng pag-asa. Dahil sa kanya. Hindi man nito aminin, alam niyang malaki nag gusto nito kay Storm. Kitang-kita niya ang pag-ibig sa mga mata nito kahit mabanggit lang ang pangalan ng kaptid niya sa ina. Ganyan-ganyan din ang nararamdaman niya kapag nababanggit ang pangalang Judith. Bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Unang kita pa lang niya rito ay tumalbog na puso niya. Nang una ay hindi niya iyon pansin peeo nu'ng oras na hindi na niya ito nakikita, parang gusto niyang galugarin ang buong Kamaynilaan makita lang ito. Buti na lang at alam niya kung saan ito matatagpuan – sa Magaling Hospital. Dahil sa alam na naman niya kung saan matatagpuan ang babaeng nagpapagulo sa kanyang puso't isipan, nakuha pa niyang magparumpik-tumpik pa. Nagpalipas pa siya ng ilang araw dahil gusto muna niyang masiguro ang kanyang damdamin

ANG ganda-ganda mo talaga mahal ko, sabi ni Jiwan sa kanyang sarili. Kanina ay nawawalan na siya ng pag-asa na masisilayan ang kanyang mahal dahil hindi naman ito lumalabas sa opisina ni Storm. Kaya, para hindi na siya makapag isip pa kung anong ginagawa nina Storm at Judith, minabuti na lang niyang umalis. Sabi rin kasi niya sa kanyang sarili, kailangan niyang magplano kung ano ang dapat niyang gawin para mapaghiwalay niya sina Storm at Judith. Palabas na sana siya sa Magaling Hospital nang bigla siyang huminto. Parang may umaawat sa kanya na humakbng pa palabas at saktong paglingon niya ulit sa pinanggalingan ay nakita niya si Judith. Shit! Talagang tumibok na naman ang kanyang puso kaya hindi niya napigilan na sundan ito. Siyempre, hindi na niya palalagpasin pa ang pagkakataon na ibinigay ng tadhana sa kanya. Gayunman, nagbigay siya ng distansiya at nag ingat na hindi siya nito makita. Hindi dahil sa natatakot siyang makita ni Storm. Wala siyang pakialam sa kapatid niyang iyon. An

SA palagay ni Storm ay hindi sapat ang salitang 'akin ka lang' para manatili sa kanya si Judith. Kaya naman ng makarating sila sa bahay ay agad siyang bumaba matapos sabihin kay Judith ang mga salitang 'dyan ka lang'. Pakiwari niya kasi kung hindi niya ipag-uutos ang mga salitang iyon ay agad na itong bababa at magtatatakbo papasok sa kanilang bahay. Mainit na mainit pa rin ang kanyang ulo nu'ng buksan niya ang pintuan at hilahin si Judith. Mahigpit na mahigpit ang hawak niya sa kamay nito na para bang makakawala ito sa kanya kapag niluwagan niya ang paghawak niya roon. "Storm…" kinakabahang sabi nito. Kahit na nanginginig ang boses ni Judith nang mga oras na iyon, wala siyang pakialam. Ang tanging nananahan lang sa kanyang isipan ay iyong hindi siya makapapayag na maagaw pa ito sa kanya ni Jiwan. Sabihin man sa kanya ng paulit-ulit ng kanyang Lola Anastacia na walang kasalanan si Jiwan sa nangyari sa kanyang pamilya, hindi niya iyon tanggap. Wala siyang pakialam kung anak lang si

SHIT! Bulalas ni Storm. Ang galit na nararamdaman niya kani-kanina lang ay parang binuhusan ng nagyeyelong tubig. Kitang-kita kasi niya kung paanong umatungal si Judith at kung paano ito maglupasay sa takot. Nanginginig pa nga ito. "Judith…""Bakit mo ginawa sa akin ito?" Tanong nito sa kanya kahit hindi siya sigurado kung siya nga ba ang kausap nito. "Judith…" tawag ulit niya. "Anak mo ko," wika nito. Napakuyom ang kanyang kamao. Parang gusto niyang hanapin ang tatay ni Judith at paliguan ito ng suntok. May ideya na kasi siya kung anong kinasapitan nito sa ama. Ngunit, mas gusto niyang saktan ang sarili ng mga sandaling iyon. Dahil sa kanya ay bumalik sa alaala nito ang masakit na nakaraan. May ideya na naman talag siya kung anong kinasapitan nito base sa mga kilos nito. Hindi ba halos magwala ito noong nasa may library sila at nilapitan niya, inakala nitong sasaktan niya ito. Kita rin noyang hindi ito kumportable kay may lalaking napapatingin dito. "I'm sorry…" wika niya. Umi

"KUMAIN ka pa."Gustong umiling ni Judith kay Storm pero hindi niya magawa. Pakiramdam niya kasi ay magagalit ito kapag tumanggi siya sa gusto nitong mangyari. Dumagundong na naman tuloy ang kabog ng kanyang dibdib ng mga sandaling iyon. "Damn," inis nitong sabi. Hindi na tuloy niya napigilan ang kanyang emosyon. Sunud-sunod ang pagtulo ng kanyang luha. Pakiramdam niya nangagalit ito sa kanya at gusto siyang tirisin na parang kuto. "Judith…"Masuyong-masuyo na ang boses nito ng banggitin ang kanyang pangalan kaya parang ibig na maging kalmante ng kanyang kalooban. Ang puso niya kasi'y parang hinahaplos na ng mapagpalang kamay. "Hindi ka na ba galit?" Tanong niya."Say ah," wika nito.Wala talaga siyang kakayahan na tumanggi kaya bumuka ang bibig niya para tanggapin ang isinusubo nito. Hindi nga lang niya mapagdesisyunan kung ang tono nito ay nag-uutos o nang-eengganyo. "Kailangan mong maging malakas. Hahanapin ka ng… ng Tatay Samuel mo.""Totoo naman ang kasal natin, hindi ba?" T