It was like the world inside the mirror bloomed dramatically after our first time together. Biglang nagkaroon ng buhay ang buong paligid ng mansyon. Pagkagising ko kasi kinaumagahan ay nagulat ako nang makita ang lively atmosphere ng mansyon. May naamoy pa ako na bango ng bulaklak kaya sinundan ko ang pinanggalingan 'nun. Animo itinulos ako sa kinatatayuan ko pagkakita sa hardin. Ang mga bulaklak na nakikita ko ay puro rosas at namumukadkad pa. The conspicuous things I instantly saw were the thorns and petals of the rose. The petals were crimson red like blood and the thorns were not the normal thorns of a rose.It was so fragrant that I seemed to be enchanted by it. Lumapit ako 'run at hinaplos ang bulaklak pero napapiksi ako nang matusok ako sa tinik. Isinubo ko ang aking daliri na hindi inaalis ang tingin ko sa bulaklak. Napakaganda kasing tignan ang kulay ng bulaklak.“What the hell is happening?” nalilitong usisa ni Leon na lumabas 'din galing sa loob. Iniwan ko kasi siya natutul

I watch Cecily who is fast asleep beside me. I have a subtle expression while thinking of the past days. Deep within me I feel sorry for her. Palagi kong sinasabi sa panaginip niya na dadalhin ko siya sa mundo ko pero hindi sa ganitong paraan. Para sa'kin ay sapat na nakakasama ko siya sa tuwing sumasapit ang hating gabi. Hindi ako naghahangad ng mas malalim pa 'run. Pero pagkatapos niyang makulong at 'di makalabas ay may umusbong na kakaibang emosyon sa puso ko. Hindi ko maiwasang maging selfish at greedy na sana ay habang buhay na siya sa tabi ko. I want her to be trapped here and accompany me.In this lonely world where I spend my whole eighteen years as a ghost, trapped and have no possible means to escape was a torture. Para sa'kin ay impyerno ang lugar na 'to. Ni wala akong ideya kung paano ako nandito. Hindi ako nagsinungaling kay Cecily nang sabihin ko na hindi ko alam kung paanong nakulong ako rito. Basta't pagbukas ko ng mata ko isang umaga ay nakatayo na ako sa gitna ng wal

Nakapamaywang ako sa harapan ng lumang baul na nakita ko sa storage room sa likod ng mansyon. Kanina ko pa pinipilit na buksan iyon pero kinalawang na ang padlock at mahirap na buksan. Iniwan ko si Leon sa basement na nagpipinta at nagpaalam ako na matutulog pero ang totoo ay gusto ko talagang magkalkal. Nagbabasakaling makahanap ako ng puwedeng makasagot sa mga tanong ko.At dito nga sa isang lumang storage room ako napadpad. Mga lumang cabinet at box ang nakita ko. Mga dalawang oras akong nagkalkal saka ko lang nakita itong baul sa may pinakailalim ng mga boxes. Ngunit ginawa ko na lahat ay 'di ko mabuksan ang baul. Tagaktak na nga ang pawis ko at basang-basa na ang suot kong damit.Nag-skwat muli ako. I fiddle the lock and tried to open it again using a wire. Nagsalubong ang kilay ko at mahinang napamura nang matusok ang daliri ko sa wire. Frustrated na ibinato ko ito at matalim na tinignan ang baul."Hindi mabubuksan 'yan kung tititigan mo lang," sarkastikong wika ng manika na nak

"Can you carry me? My feet is short and I can't keep up with your pace. Can you at least help this venerable me?" nagrereklamong tawag ng manika na halos isang metro ang layo sa amin. Tumakbo man ito ay hindi pa rin niya kami maabutan. At sa totoo lang naiirita na ako dahil ilang beses itong humirit na magpahinga kami kahit sandali lang. Nasayang tuloy ang isang oras na sana ay nakarating na kami sa ilog kanina pa. Feeling ko ay sinasadya niya ito to delay us from going to the river.A low mocking laughter came out from my lips. "You just effortlessly kicked that lock open but you can't even run after us? Why don't you dismember yourself and roll around like a ball until we reach the river.""You're always provoking her, Cecily," saway sa'kin ni Leon bago nilinga ang manika na masama na ang tingin sa akin. "Malapit na tayo."Umatungal ito na halos mabingi na ako. Tinakpan ko ang taynga ko at pinaikot ang aking mata. Nang hindi ito tumigil sa pagngawa ay malalaki ang hakbang na binalik

Nang marinig ko ang sinabi niya ay hindi ko na napigilan ang mapahagulgol. Dahil ang gusto pala nilang sabihin sa'kin ay isa lamang akong kaluluwa. Hindi ko alam kung nasaan ang totoong katawan ko at kung paanong naging kaluluwa lamang ako. Hindi ko lubos akalain na mangyayari ang ganito sa akin.Humagulgol ako sa dibdib niya habang mahigpit naman na yakap niya ako. Sa oras na 'to ay halos ayaw kong humiwalay sa kaniya. Kahit pa malamig ang katawan niya ay hindi ko alintana ito. Ang gusto ko na lang ay makulong sa bisig niya at namnamin ang bawat oras na nandito ako sa tabi niya. Dahil hindi ko alam kung ilang oras ang natitira pa sa aming dalawa rito.Humigpit ang kapit ko sa likod niya at paulit-ulit na tinawag ang kaniyang pangalan. "Leonides, I want to hold you," sambit ko sa nakikiusap na tinig.Hindi siya sumagot at binuhat niya ako ng princess style. Humilig ako sa balikat niya at sinamyo ang natural niyang bango habang panay ang paglaglag ng mga luha sa aking mata.Nang makara