เมื่อตื่นขึ้นมาก็รู้สึกอ่อนล้าโรยแรง ให้ตายสิ ทำไมเขาถึงฝันแบบนี้นะบางทีอาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่โรงแรมคืนนั้นก็ได้ พอได้ประสบพบผ่านมาแล้วก็ไม่เหมือนกับที่คิดเลยจริงๆเมื่อนึกถึงคืนวันนั้นที่หนานเฉิง เผยเซียวก็ยิ่งรู้สึกอดรนทนไม่ได้ อยากออกตามหาผู้หญิงคนนั้นและหั่นเธอเป็นชิ้นๆกู้อิ๋นที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัว รู้สึกวูบวาบขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย จากนั้นก็ ‘ฮัดชิ๊ว!’ ไปหนึ่งที‘ครืด ครืด!’ โทรศัพท์ที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวกำลังสั่นเมื่อเห็นว่าเป็นกู้หลานโทรมา กู้อิ๋นจึงรับสาย ‘ค่ะพี่’“เมื่อคืนเธอได้โอนเงินหนึ่งพันบาทให้สวีจิ้งอวี่ไหม”“แค่ข้าวมื้อเดียวก็เกินพอ! ” กู้อิ๋นพูดด้วยความหงุดหงิดใครกันนะที่ทำให้เขาคิดจะทำตัวเป็นพี่ใหญ่ทั้งที่ทำตัวไม่เอาถ่าน ต้องสั่งสอนเขาให้ดูเป็นบทเรียนสักหน่อยแล้ว!ถึงมันจะช่วยแก้ปัญหาไฟลนก้นของเขาได้ แต่ความรู้สึกที่ว่าเกือบตายแค่ไหนยังไงก็รอดมาได้อยู่ดี คงจะติดตัวเขาไปตลอดชีวิตคิดว่าเดี๋ยวกู้หลานก็คงบ่นอีกว่าจ้าวเป่าอวิ๋นหาปัญหามาให้อีกแล้วแต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะหัวเราะเสียงดังออกมาอย่างอดไม่ได้ “พอแล้วล่ะ พวกเราคงต้องให้บทเรียนเขาแล

สุดท้ายแล้วเผยเซียวก็เป็นคนทำมื้อเช้าแบบอเมริกันง่ายๆเองกู้อิ๋นไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แต่ก็ยอมฝืนกินทานลงไปตอนนี้เธอยังสวมเสื้อที่เผยเซียวมอบให้เธอเมื่อคืน และชุดของเธอเมื่อวานก็ด้วยเพราะอารามการตกใจจึงยังไม่ได้ซักเพราะอย่างนั้นไม่ว่าจะอย่างไรวันนี้ก็คงต้องลางานอยู่ดีเผยเซียวเห็นท่าทางคิดไม่ตกของเธอจึงพูดไปว่า “ทีหลังเธอไม่ต้องเข้าครัวแล้ว อีกอย่างเธอทำไม่อร่อยด้วย”ไม่ใช่แค่ไม่อร่อย แต่เป็นเมนูประหลาดซะเสียด้วยสิครั้งแรกไข่กับขนมปังก็ถูกเธอทำไหม้ไป! ครั้งที่สองก็ทำบะหมี่น้ำเปล่า ครั้งที่สามก็ทำน้ำซุปหกรดตัวเองพอมาคิดๆ ดู ไม่ว่าจะครั้งไหนเธอก็ไม่เคยทำได้ดีเลยสักครั้งกู้อิ๋นคิดว่าเป็นเพราะอุบัติเหตุวันนี้ทำให้เผยเซียวไม่พอใจ จึงพูดเสียงเบาๆ ว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ”“มันไม่เกี่ยวกับว่าเธอตั้งใจหรือหรือเปล่า แต่เป็นเพราะฝีมือการทำอาหารของเธอมันแย่จริงๆ แบบนี้เป็นการเปลืองทรัพยากร!”“.……”คำพูดแบบนี้มันก็น่าโมโหอยู่หรอก แต่เธอไม่มีคำไหนที่สามารถตอบโต้ได้เลยสักนิดหลังจากจบมื้อเช้าลงเผยเซียวก็จะเข้าไปที่บริษัทก่อนจะไปก็แวะมาบอกกับเธอ “ไม่ต้องเข้าไปในห้องครัวอีกล่ะแล้ว เดี

ทางด้านซ่างเหอหยวนกู้อิ๋นและเหยียนฉู่มองไปทางเสื้อผ้าที่เผยเซียวส่งมาให้ ทั้งสองนั่งมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจว่าเผยเซียวหมายความอะไรพวกเขาแต่งงานกันปลอมๆแต่ว่าเขาในตอนนี้......คนทีเป็นหัวหน้าพนักงานทั้งหมดเดินขึ้นมาด้านหน้า “นายหญิงคะ เสื้อผ้าพวกนี้เป็นของที่คุณเผยส่งมาคุณค่ะ ทั้งหมดนี้สั่งตัดจากไซส์ของคุณไม่ต้องลำบากให้คุณลองใส่ทีละตัวแล้วล่ะค่ะ”ทั้งกู้อิ๋นและเหยียนฉู่ต่างก็ยิ้มค้างโดยเฉพาะเหยียนฉู่ ตอนนี้เธอหันไปมองเท้าที่บาดเจ็บของกู้อิ๋นโดยทันทีเพราะอย่างนี้เผยเซียวก็เลยไม่ให้เธอทดลองสวมใส่ทีละตัวสินะ? ท่านประธานเผยที่แสนจะเย็นชาใส่ใจคนอื่นขนาดนี้เลยหรอ!?สมองของกู้อิ๋นในตอนนี้เต็มไปด้วยสีขาวโพลน และยังตั้งสติกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ได้พนักงานเห็นทั้งสองคนไม่พูดอะไร จึงลองเรียกดูอีกที “นายหญิง นายหญิงคะ”“อื้อ? ว่ายังไง!”ตอนนี้สติของกู้อิ๋นกลับมาแล้วแต่ในสมองของเธอตอนนี้ยังตีกันวุ่นวายอยู่พนักงานคนนั้นหยิบเอาสมุดและปากกามาถือเอาไว้ ก่อนจะพูดอย่างสุภาพ “ตอนนี้ช่วยบอกสีและสไตล์ที่คุณชอบได้ไหมคะ แบบนี้จะได้สะดวกแก่การบริการคุณในอนาคตค่ะ!”“ไม่...ไม่ต้องค่ะ พวกคุณ

ตอนนี้ทางด้านเผยเซียวรู้เรื่องนี้หรือไม่ทางด้านของกู้อิ๋นเองก็ไม่รู้ แต่ว่าเธอกับเหยียนฉู่จะร่วมมือกันอีกครั้ง!ไม่ว่าอย่างไรเรื่องในเมืองหนานคืนนั้นจะไม่ยอมพูดถึงโดยเด็ดขาด!และต่อให้เผยเซียวจะเกิดความสงสัยอย่างไร ถ้าเกิดว่าไม่มีหลักฐานที่มัดตัวไว้จนดิ้นไม่หลุด ไม่ว่าจะสอบสวนกู้อิ๋นอย่างไร เธอก็จะไม่ยอมรับโดยเด็ดขาดกู้อิ๋นอุตส่าห์สร้างตัวที่เมืองก่างได้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็จะไม่ให้เผยเซียวไล่เธอออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอนเหยียนฉู่กลับไปแล้วกู้อิ๋นก็รอเผยเซียวกลับมาเหมือนกับนักโทษที่รอการประหารแต่พอถึงเวลากลางวัน เผยเซียวไม่ได้กลับมมา แต่ก็มีคนจากคฤหาสน์ตระกูลเผยแวะเข้ามาคนที่มาเป็นแม่เลี้ยงของเผยเซียว......เหลียงม่านเข่อ!เธอทาเล็บสีแดงอย่างกับเลือดพอรวมเข้ากับผิวพรรณขาวผ่องของมือของเธอแล้วไม่ว่าจะแสดงท่าทีแบบไหนออกมาก็ดูสง่างามไปหมดเธอหยิบเอาเช็คออกมาวางที่โต๊ะตรงหน้าเธอ ก่อนจะผลักมาทางกู้อิ๋น สายตาเย็นชาเหมือนกับนกฟีนิกซ์มองมาทางเธอ “คุณกู้เป็นผู้หญิงที่ฉลาด คงจะเข้าใจความหมายของฉันใช่ไหมคะ?”กู้อิ๋นหน้ามืดลงไปมากถึงแม้ว่าโดยปกติแล้วเธอจะดูเป็นคนขี้กลัวเมื่ออยู่ต่อ

หลังจากตัดสายโทรศัพท์ไปแล้ว เผยเซียวก็กลับมาสนใจภาพจากกล้องวงจรปิดในคอมพิวเตอร์ เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สนใจเรื่องที่กู้อิ๋นด่าเหลียงม่านเข่อเลยสักนิดเพราะว่าเขาไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ......ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตอนนี้เป็นคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิด และภาพที่ปรากฏขึ้นตอนนี้มันเงียบมาก เงียบซะจนคนดูรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆตั้งแต่กู้อิ๋นพาเขากลับมาที่ห้องก็ไม่มีใครเข้ามาอีกเลย และยังไม่มีคน......ออกมาอีกด้วย!ยิ่งพอดูจนถึงช่วงสุดท้าย แววตาของเผยเซียวก็หม่นแสงลงเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรไปที่เบอร์หนึ่ง ฝั่งนั้นเองก็รับสายอย่างรวดเร็ว “คุณชาย!”“ข่าวเรื่องการแต่งงานนั่นช่วยปล่อยออกไปทีนะ……” สายตาของเผยเซียวสะท้อนความเย็นเยียบออกมา!ความฝันของใครบางคนก็ควรจะถูกหยุดลงได้แล้ว!ในตอนนี้ที่ซ่างเหอหยวนกู้อิ๋นจู่ๆก็กลับรู้สึกว่าเย็นขึ้นจนต้องกระชับผ้าห่มในมือให้แน่นขึ้นป้าจางที่เป็นคนทำความสะอาดห้องเข้ามาแล้ว เมื่อสักครู่ก็เพิ่งจะทำความสะอาดทั้งด้านบนและด้านล่างเสร็จไป ตอนนี้กำลังทำปลาตุ๋นน้ำแดงอยู่ในครัวกลิ่นหอมที่ลอยออกมาทำให้กระตุ้นความรู้สึกอยากอาหารของเธอมากขึ้นตอนที่ป้าจางเดินออก