องค์หญิงใหญ่กำมือแน่น ถลึงตาจ้องมาที่นาง โมโหที่นางกล้าต่อล้อต่อเถียง แต่ลูกชายของนางกลับชอบคนแบบนี้ จึงต้องอดทนก่อนชั่วคราวแต่ตัวนางเองก็ไม่ใช่คนโง่ หลังจากถลึงตาใส่เสิ่นอวี้ นางหันไปมององค์ชายสามกับเจ้ากรมพิธีการซุนศึกชิงบัลลังก์ในราชสำนัก องค์ชายสามหยวนเฉินกับองค์ชายใหญ่หยวนเฟิงต่อสู้กันอยู่ตลอด ทั้งคู่เสมือนน้ำกับไฟ ตระกูลจ้านสนับสนุนองค์ชายใหญ่หยวนเฟิง เขาจึงเป็นศัตรูขององค์ชายสามหยวนเฉินองค์ชายสามจึงไม่ต้องการให้การหมั้นของตระกูลเสิ่นและตระกูลจ้านดำเนินต่อไป วันนี้เจ้ากรมซุนรีบพุ่งเข้าไปแย่งชิ้นส่วนหนังสือสมรสในมือของเสิ่นอวี้ เกรงว่าเขาคิดจะชิงลงมือก่อน จึงบอกว่าหนังสือสมรสถูกฉีกไปแล้วเป็นเรื่องจริงเดิมทีจากนิสัยของเสิ่นอวี้แล้ว เรื่องหนังสือสมรสถูกฉีกก็ไม่มีอะไรให้โต้แย้ง ทว่าท่าทางเฉยเมยของนาง กลับทำให้นางอดสงสัยไม่ได้ในเวลานี้สายตาขององค์หญิงใหญ่สงบนิ่งขึ้นมาหลายส่วน มององค์ชายสามกับเจ้ากรมซุนที่กำลังกระสับกระส่ายทั้งสองคนรู้สึกใจหาย พวกเขารู้สึกเหมือนว่า “คนเกรี้ยวกราด” ที่เสิ่นอวี้พูดถึงก็คือตัวเขากับซ่งหว่านฉิง แต่เขายังรู้สึกไม่อยากเชื่อถึงอย่างไรเสิ่นอวี้

เสิ่นอวี้ก็เงยหน้ามองเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจจ้านอวิ๋นเซียวกำลังคิดจะพูด ก็รู้สึกถึงสายตาดวงหนึ่งมองมาที่เขา จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกมึนงงเล็กน้อยคนไม่รู้จักบุญคุณอย่างเสิ่นอวี้ ตอนนี้รู้จักหึงแล้วหรือ?แต่ไม่นานก็สลัดความคิดนี้ทิ้งไปจะเป็นไปได้อย่างไรนางมีแต่ฉวยโอกาสที่เขาชอบนาง เพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ หลอกใช้เขาแล้วก็ทำร้ายเขา ช่วยคนอื่นมาจัดการเขา...เขาเคยชินแล้วขี้เกียจคิดแล้วว่านางวางแผนอะไรอีก จึงหันไปมองซ่งหว่านฉิงกล่าวว่า “สิ่งที่ข้าต้องการคือหลักฐาน” ดวงตาของเขาสงบนิ่ง เหมือนไม่ได้ยินคำสารภาพรักของซ่งหว่านฉิงก่อนหน้านี้แม้แต่น้อย ราวกับก้อนหินที่ไม่อาจถูกกัดเซาะอย่างไรอย่างนั้นเสิ่นอวี้อดหัวเราะออกมาไม่ได้สีหน้าของซ่งหว่านฉิงน่าเกลียดขึ้นมาอีกครั้ง ท้ายที่สุดทำได้เพียงกัดฟันกล่าว “หนังสือสมรสก็คือหลักฐาน องค์หญิงใหญ่ก็พูดแล้ว หนังสือสมรสนี้สร้างจากกระดาษไหมหลวง ทำของปลอมไม่ได้ ไม่มีใครกล้าทำของปลอม” “ถ้าท่านอ๋องจะโทษก็โทษข้าเถอะ ถ้าไม่ใช่เพราะข้าชื่นชอบท่านอ๋องมานาน และรู้สึกเจ็บปวดที่ท่านอ๋องถูกน้องหญิงกล่าวด้วยวาจาหยาบคาย ยังทำร้ายขาทั้งสองข้างของท่านอ๋อง ก็

ซ่งหว่านฉิงแข็งทื่อทันที ไม่เข้าใจว่าทำไมองค์ชายสามถึงพูดให้ท้ายเสิ่นอวี้ เมื่อหันไปมองเสิ่นอวี้กลับเห็นใบหน้าของนางประดับด้วยรอยยิ้ม เหมือนกำลังท้าทายนางซ่งหว่านฉิงกำมือแน่น อยากจะฉีกใบหน้ารอยยิ้มของนางแต่เสิ่นอวี้ไม่เคยฉีกหนังสือสมรสมาก่อน จะไปเอาพยานที่เห็นนางฉีกหนังสือสมรสมาจากไหน?แต่ภายใต้สายตาของทุกคน นางต้องพูดอะไรสักอย่าง ท้ายที่สุดทำได้เพียงลากหลิ่วอี๋เหนียงเขามาเกี่ยวด้วย “คืนนั้นที่เจ้าโมโหจนฉีกหนังสือสมรส ไม่เพียงมีข้า ยังมีหลิ่วอี๋เหนียงอยู่ด้วย!”ซ่งหว่านฉิงครุ่นคิด นางคิดว่าหลิ่วอี๋เหนียงต้องเข้าข้างนางแน่ ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวคำขาดไป “เป็นความจริงหรือไม่ ขอเพียงเรียกหลิ่วอี๋เหนียงมาถามก็จะรู้เอง! ตอนนั้นพวกเราเตือนเจ้าอย่างไรก็ไม่ฟัง เจ้ายังตบหน้าข้าอย่างโหดเหี้ยม! ในเมื่อวันนี้เจ้าทำกับข้าเช่นนี้ ข้าก็ไม่อาจปิดบังเพื่อเจ้าอีกแล้ว” นางกล่าวออกมาได้สมจริงมาก ราวกับว่าทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของเสิ่นอวี้ที่บีบคั้นนางมาถึงจุดนี้เมื่อเจ้ากรมพิธีการซุนได้ยินคำนี้ก็กล่าวเสริม “หลิ่วอี๋เหนียงเป็นแม่แท้ ๆ ของคุณหนูเสิ่นสามสินะ? ในเมื่อแม่นางซ่งกล่าวว่าหลิ่วอี๋เหนียงเป็นพ

เสิ่นอวี้ขมวดคิ้ว ใช้สายตาส่งขันทีคนนั้นจากไป แอบคาดเดาความคิดของฮ่องเต้ถึงแม้วิทยายุทธ์ของเสิ่นฉือจะเทียบกับจ้านอวิ๋นเซียวไม่ได้ แต่ก็ฝีมือไม่ธรรมดา เมื่อไม่กี่วันก่อนฮ่องเต้โดนลอบสังหาร ช่วงนี้จึงให้เสิ่นฉือคุ้มกันอยู่ข้างกายทุกวัน กลัวว่าถ้าไม่ระวังอาจถูกคนใช้กระบี่ตัดศีรษะเข้าสักวันแต่วันนี้ไม่เหมือนวันปกติวันนี้มียอดฝีมือเก่งกาจอย่างจ้านอวิ๋นเซียวอยู่ด้วย ไม่ว่าเป็นมือสังหารแบบไหนก็เข้าใกล้ตัวฮ่องเต้ไม่ได้สาเหตุที่ฮ่องเต้ทำเช่นนี้ เป็นเพราะกลัวว่าถ้าให้เสิ่นฉือไปจะไปกดดันหลิ่วอี๋เหนียง ทำให้หลิ่วอี๋เหนียงไม่กล้ามาเป็นพยานเขาอยากให้นางตายขนาดนี้เลยหรือ?สายตาของเสิ่นอวี้เผยแววเย็นชา เมื่อมองสายตาของเขาเหมือนกำลังมองศัตรูคู่แค้นด้านข้างมีเสียงของฮูหยินใหญ่เรียกนางด้วยความกังวล “ลูกอวี้ ผ่านมานานขนาดนี้แล้วเจ้ายังไม่อธิบายอีก เกิดอะไรขึ้นกับหนังสือสมรสกันแน่? เจ้าบอกกับแม่หน่อยเถอะ แม่จะได้เตรียมแผนเอาไว้” เสิ่นอวี้กระซิบข้างหูนางเบา ๆ เมื่อฮูหยินใหญ่ได้ฟังก็มองซ่งหว่านฉิงด้วยสีหน้าเขียวคล้ำซ่งหว่านฉิงจิตใจบีบรัด รู้สึกว่าสถานการณ์ผิดปกติ แต่กลับไม่รู้ว่าผิดปกติตรงไห

ในห้องบรรยากาศหนักอึ้ง มีเสียงซุบซิบนินทาดังไปทั่ว“ถึงแม้คุณหนูเสิ่นสามจะไม่เอาไหน ทำอะไรไม่เป็น แต่แม่แท้ ๆ ก็ไม่ปกป้อง ทำตัวได้แย่ถึงขั้นนี้ ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ”เสิ่นอวี้เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็รู้สึกปวดใจจนตัวสั่นนางหลิ่วคือมารดาแท้ ๆ ของนาง กลับเป็นพยานว่านางฉีกหนังสือสมรส นางไม่รู้ว่าการฉีกทำลายราชโองการของจักรพรรดิต้องถูกประหารหรือ? หรือว่านางไม่ได้สนใจอยู่แล้ว สนใจแค่ซ่งหว่านฉิงผู้เดียว?ถึงแม้ตอนนี้ซ่งหว่านฉิงจะถูกตบจนราวกับหัวสุกร แต่ในสมองของเสิ่นอวี้กลับปรากฏใบหน้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายน่ารังเกียจ ทั้งรูปทรงคิ้วกับตารวมถึงรอยยิ้ม ถึงกับคล้ายคลึงกับนางหลิ่วถ้าบอกว่าเป็นแม่ลูกกันคงไม่มีผู้ใดสงสัยเสิ่นอวี้กล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “แม่เล็ก ข้าอยากได้คำตอบที่ชัดเจน” “ลูกอวี้!”ฮูหยินใหญ่รู้สึกสงสาร จึงดึงแขนเรียกชื่อนางเบา ๆเสิ่นอวี้จับจ้องนางหลิ่วอย่างไม่วางตาชาติก่อนนางโง่จนมักคิดว่านางหลิ่วรักซ่งหว่านฉิงเป็นเพราะสงสารและเห็นใจ คนที่นางรักจริง ๆ ต้องเป็นลูกสาวอย่างนางแน่ ตอนนี้ถึงได้รับรู้ ในใจของนางหลิ่ว ไม่เคยมีนางเลยตอนนี้นางแค่อยากจะได้คำตอบที่ชั