เสวียโส่วได้ยินแล้วสูดลมเข้าลึกๆ จากนั้นก็พ่นออกมาแรงๆ จึงจะกล่าว “ที่เขาถูกคือกู่ กู่ไม่เพียงมีพิษที่รุนแรง ยังกลืนกินกำลังภายในด้วย ข้าใช้เข็มเงินผนึกแมลงกู่ไว้ที่ขาชั่วคราว ถ่ายกำลังภายในของเขาไปที่ร่างกายส่วนบน”“กู่?”พลันจ้านอวิ๋นเซียวได้ยินแล้วขมวดคิ้ว เงยหน้ามองไปทางเสวียโส่วชั่วพริบตา ดวงตามืดมนบีบคั้นคนเสวียโส่วมองเขา ราวกับนึกถึงใครบางคน เหม่อไปครู่หนึ่งจึงจะกล่าว “ท่านอ๋องไม่ต้องสงสัย เป็นกู่ของจิ่วหลี”จิ่วหลีไม่ได้อยู่ในต้าฉี แต่อยู่ทางตอนใต้ของต้าฉู่ แม้แต่เสิ่นอวี้ก็คาดคิดไม่ถึง การวางแผนครั้งนี้ขององค์ชายสาม มีอิทธิพลของแคว้นข้างเคียงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ชาติที่แล้วตอนนางรู้ว่าจ้านอวิ๋นเซียวถูกพิษ ก็หลังจากนั้นหลายปีแล้วตอนนี้แค่คิดก็รู้สึกว่าน่ากลัวแต่ครั้งนี้…“ผู้อาวุโส แล้วท่านสามารถกำจัดกู่นี้หรือไม่?” นางคว้าแขนเสื้อเสวียโส่วด้วยความร้อนใจ ในดวงตาเต็มไปด้วยความร้อนรนที่อยากจะพลิกสถานการณ์จ้านอวิ๋นเซียวมองนาง คิ้วขมวดแน่น ราวกับจะมองนางให้ทะลุปรุโปร่งเขาอยากถามคำหนึ่ง นางคาดหวังให้เขาไปตายที่สุดไม่ใช่หรือ? ตอนนี้เขาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ นางควรจะดีใ

ดวงตาซ่งหว่านฉิ่งเบิกกว้างราวกับกระดิ่งเสิ่นอวี้มองนางตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าเย็นชา จึงจะเอ่ยปาก “เจ้านับว่ารู้เรื่องสัญญาหมั้นระหว่างเสิ่นจ้านสองตระกูลไม่น้อยเลยนะ”อย่างที่ซ่งหว่านฉิ่งพูด สัญญาหมั้นของเสิ่นจ้านสองตระกูลเป็นเพียงการตกลงแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ โดยส่งคนออกมาตระกูลละหนึ่งคน ขอแค่ทั้งสองฝ่ายสามารถเป็นตัวแทนของตระกูลเสิ่นกับตระกูลจ้านก็เพียงพอเพียงแต่ต่อมา ตระกูลจ้านมีจ้านอวิ๋นเซียวเป็นทายาทผู้สืบทอดเพียงคนเดียว เขามีชื่อเสียงตั้งแต่อายุยังน้อยและถูกแต่งตั้งเป็นอ๋องอย่างรวดเร็ว กลายเป็นขุนพลและท่านอ๋องที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของต้าฉี สัญญาหมั้นนี้ย่อมตกไปเป็นของเขาส่วนตระกูลเสิ่น ตอนนั้นมีเพียงเสิ่นซินกับเสิ่นอวี้ลูกสาวสองคนเสิ่นซินเป็นลูกสาวสายตรงคนโตของท่านโหวเสิ่นกับฮูหยินใหญ่นางกู้ จิตใจบริสุทธิ์บุคลิกสง่างาม เป็นแบบอย่างของเหล่าคุณหนูชนชั้นสูงในเมืองหลวง ส่วนเสิ่นอวี้เป็นลูกอนุภรรยาที่เกิดมาเพราะหลิ่วอี๋เหนียงวางยาท่านโหวเสิ่น และยังอยู่ภายใต้การอบรมสั่งสอนของหลิ่วอี๋เหนียง พูดจาเย่อหยิ่ง การกระทำหยาบคายไร้มารยาทแต่จ้านอวิ๋นเซียวกลับเลือกนาง

ผู้ที่เข้ามามีใบหน้างามสง่าและอ่อนโยน เขียนคิ้วจางๆ แต่ขอบตากลับคล้ำมาก เห็นได้ชัดว่าหลับไม่สนิทมาหลายคืนแล้ว ควบคู่กับนางตั้งครรภ์ต้องใช้พลังงานเยอะ แลดูซีดเซียวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนแต่สายตาที่มองไปทางนาง กลับอ่อนโยนและเป็นห่วง “อวี๋เอ๋อร์ เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้างแล้ว?”พูดพลาง คนเดินมาถึงตรงหน้าแล้วคือฮูหยินใหญ่นางกู้นั่นเองเสิ่นอวี้มองนางพลางเรียก “ท่านแม่”นางกู่ตะลึงงันเล็กน้อยไม่รู้ว่าใช่ภาพหลอนหรือไม่ นางรู้สึกว่าเสียงของลูกสาวคนเล็กที่เรียกนางในวันนี้ ไม่ได้ต่อต้านและแข็งกระด้างเช่นเมื่อก่อน กลับกันเหมือนแมวลูกอ่อนที่ติดแม่เล็กน้อยพลันใจของนางอ่อนลงทันที รีบก้าวออกไปตรวจดูร่างกายเสิ่นอวี้พลางกล่าว “เมื่อวานหาหมอหลวงไม่ได้ จึงหาหมอพเนจรมาให้เจ้าแทน คิดไม่ถึงว่าเจ้ากลับหนีไปเสียก่อน…ฝนตกหนักเช่นนี้ เหตุใดจึงไม่รู้จักรักตัวเองเสียเลย?”“พี่ชายรองของเจ้าบอกว่าเจ้าถูกคนของจวนอ๋องแทง แผลยังเจ็บหรือไม่?” นางเอื้อมมือออกไปลูบไหล่นางอย่างระมัดระวัง นิ้วมือสั่นเทาเล็กน้อยเสิ่นอวี้หวนคืนสติ หัวใจสั่นสะท้าน จับมือของนางไว้ กล่าวเสียงสะอื้น “ท่านแม่ ข้าไม่เป็นอะไร ให้ท่านแม่ต้อ

“อ๋องหมิงหยางมาแล้ว!”ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะเบ็งเสียงเบา ในห้องราวกับถูกจุดชนวนทันที “สมกับเป็นอ๋องหมิงหยาง บาดเจ็บจนต้องนั่งรถเข็นเช่นนั้น ก็ไม่สามารถบดบังกลิ่นอายความน่าเกรงขามที่ได้มาจากการเข่นฆ่าบนสนามรบ!”“ขุนนางอย่างพวกเราเทียบอะไรท่านอ๋องไม่ได้เลย!”ภายในห้องเต็มไปด้วยคำชื่นชมเขาหัวใจเสิ่นอวี้ก็เต้นรัวเช่นกันเขาพิการขาสองข้าง กลับดูน่าหลงใหลกว่าก่อนหน้านี้หลายส่วน…ไม่รู้ว่าเกิดจากจิตใจที่เปลี่ยนไปของนาง หรือเพราะกำลังภายในทั้งหมดของเขามาควบรวมอยู่ตรงร่างกายส่วนบนเวลาราวกับถูกยืดยาวขึ้น เสิ่นอวี้รู้สึกว่าลมหายใจของตนเองแทบหยุดชะงักสายตาของจ้านอวิ๋นเซียวกวาดผ่านทุกคน มาหยุดอยู่ตรงใบหน้านางชั่วขณะไร้คลื่นเหนือน้ำ แต่กลับมีคลื่นใต้น้ำสายตาประสานกัน หัวใจเสิ่นอวี้สั่นสะท้านเมื่อหวนคืนสติ เขาได้โยกรถเข็นเข้าไปในห้องแล้ว พลันกล่าวเสียงดังกึกก้องไปยังเก้าอี้หลัก “กระหม่อมคำนับฝ่าบาท! ขอให้ท่านย่าสุขภาพแข็งแรงอายุยืนหมื่นปี!”ฮ่องเต้กลับมองไปทางเขาด้วยความเป็นห่วง “อ๋องหมิงหยาง อาการบาดเจ็บของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? จะให้ข้าประทานหมอดังทั่วหล้าหรือไม่…”“ไม่เป็นไรแล้วพ่ะย

เมื่อนึกถึงวันนี้ในชาติที่แล้ว ฮ่องเต้ยอมให้องค์ชายสามและเจ้ากรมซุนทำตามสิ่งที่พวกเขาต้องการ รอหลังจากเสิ่นจ้านสองตระกูลแตกหัก เขาทิ้งคำพูดไว้เพียงประโยคเดียวอย่างไม่ใส่ใจ “วันนี้อ๋องหมิงหยางได้รับความขุ่นเคือง ข้ารู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก วันหลังจะหาการแต่งงานดีๆ ให้เจ้า!”เมื่อหันศีรษะก็มีราชโองการฉบับหนึ่งลงมา แต่งตั้งลูกพี่ลูกน้องขององค์ชายสามเป็นองค์หญิง ประทานการแต่งงานให้จ้านอวิ๋นเซียว ช่วยองค์ชายสามฝังเบี้ยหนึ่งเม็ดไว้ในจวนอ๋องหมิงหยางหากบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ ใครจะเชื่อ?เกรงว่าเขาคงกลัวจ้านอวิ๋นเซียวเป็นภัยคุกคามบัลลังก์ของเขานานแล้ว จึงอยากกำจัดเขา!อย่างไรก็ตาม จ้านอวิ๋นเซียวได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋องและขุนพลตอนอายุสิบสี่ปี อายุยังน้อยก็อยู่ใต้คนคนเดียวและอยู่เหนือคนนับหมื่น ส่วนฮ่องเต้อายุเกินครึ่งร้อย เริ่มเห็นหงอกบนผมแล้ว ควบคู่กับแม้ลูกชายทั้งหลายของเขาก็ไม่นับว่าด้อย ทว่ากลับไม่มีใครใช่คู่ต่อสู้ของจ้านอวิ๋นเซียวเมื่อรอเขาอายุร้อยปี เกรงว่าพื้นแผ่นดินอันกว้างใหญ่นี้ จะเปลี่ยนเป็นเเซ่จ้านแล้ว! เขาย่อมอยากให้จ้านอวิ๋นเซียวสูญเสียกำลังภายในทั้งหมด!เมื่อไรที่จ้านอวิ๋น