Prologue

SOME PEOPLE forbid men to cry, but Kadriel was doing it. And he did not care if people were talking behind his back. 

His body shook in fear while he entered the hospital. Nasa kalagitnaan siya ng meeting with his stock holders sa sariling kompanya nang makatanggap ng tawag. Hindi sana ito sasagutin ng sekretarya niya kung hindi lang naging makulit ang caller at sinabing kailangan siyang makausap. And then that caller just dropped the bomb telling him that his precious little sister—Rosemarie Anne was fighting for her life. It was a car accident. Binangga ng isang ten-wheeler truck ang sinasakyan nitong kotse habang papauwi sa bahay nila.

Halos hindi na niya marinig ang paligid sa sobrang lakas ng pintig ng puso niya.

God. 

This was all his fault. 

Kung hindi sana puro trabaho ang inaatupag niya, Rosemarie Anne could still be alive today kasama ang pinakamamahal nitong anak na si Kent.

His heart was refusing that it was a simple car accident. Someone was behind this crime. At kailangan niyang malaman kung sino ang may pakana sa krimeng ito.

Hindi pa alam ng mommy niya ang nangyari sa kanyang kapatid. At hindi niya alam kung kaya niya bang ipaalam sa ina ang masakit na sinapit ng nag-iisang kapatid.

His eyes became blurry. Ni hindi man lang siya nag-aksaya ng oras na pahiran ang mga iyon. 

Kadriel’s informant told him na inaasikaso na ng doktor ang kapatid niya, subalit binantaan na siya nito na mag-expect ng hindi magandang balita. Nadurog ang magkabilang binti ng kapatid at napuruhan din ang ulo nito sa sobrang lakas ng impact. 

Nagtuloy-tuloy lang siya sa pagpasok sa ospital papunta sa Emergency Room. Naabutan niya si Ralf Bustamante, isang pulis na matalik niyang kaibigan at kaklase niya rin sa mula elementary hanggang college. He was the one who informed Kadriel about the tragic accident.

Agad na napatayo ang lalaki nang makita siya. “Inaasikaso pa siya ng mga doktor, Kadriel.”

Parang hindi niya narinig ang sinabi nito at nagtuloy-tuloy na pumunta sa pinto ng emergency room. Pilit niyang inaanag ang nasa loob, pero natatabunan lang ito ng puting tela. 

“All we needed to do is wait, Kadriel. Wala na ring magagawa ang takot mo. Calm yourself.”

Marahas niya itong tiningan. “Really? How could you say those words, Ralf? Nag-aagaw buhay ang kapatid ko sa loob at wala man lang akong magawa sa kanya tapos iyan pa ang sinasabi mo? Impossible. I can't calm myself. Fuck it!” malutong niyang mura.

Napakislot ito sa narinig. “I know, I know. I am sorry kung pakiramdam mo na-i-invalidate ang feelings mo. Hayaan nating magtiwala na muna sa mga doktor. They know what they are doing.”

Kadriel went to Ralf and paced back and forth.

“Any lead?”

Marahan itong napabuntong-hininga pagkatapos ay umiling. “Maliban sa nadakip na ang driver, wala pa rin kaming lead hanggang ngayon.”

“There is a man behind this. How many times will I tell you that? Huh?” frustrated niyang tanong. Sinabunutan niya ang sarili buhok. “He got furious at me. At dinamay niya ang kapatid ko. That bastard. Kill him, Ralf,” utos niya sa lalaki. He would not mind killing the asshole himself para lang maipaghigante ang kapatid niya. 

“I’m not a killer. I protect lives, not to end them. If you want to kill someone, hire an assassin to do the job, Kadriel.”

Tiningnan niya ang kaibigan sa mga mata. “Recommend someone you know.”

“Hey! Lighten up! I am joking. I will never tell you to have one. Believe me. Hindi kakayanin ng konsensya mo kapag may napatay ka—kriminal man o hindi.”

Nagtagis ang bagang niya. “He is a criminal. Look at what she did to my precious sister. Tell me, Ralf kung ano ang gagawin ko sa pamangkin ko at kay mommy if this will get worse. There life will be shattered. Sana ako na lang. Sana ako na lang ang papatayin huwag lang si Rosemarie Anne. May bata pang umaasa sa kanya.”

“Ang you think walang mga empleyadong umaasa sa iyo? Come on, Kadriel. I understand na nasasaktan ka ngayon at gusto mong maghigante, but alalahanin mo ang kapatid mo. Ano na lang ang sasabihin niya when she found out about this?”

Rosemarie Anne was a sweet young woman. Nagkamali man ito ng lalaking iibigin nang mabuntis ito at hindi pinanagutan ng gago, ngunit hindi nila ito pinabayaan nilang dalawa ng mommy niya. Her mother was devastated upon learning na buntis ito nang hindi pa nakaka-graduate, but he made sure na dahan-dahang maintindihan ng mommy niya ang nangyari. And sooner, natanggap din nito ang lahat nang mailuwal ng kapatid niya si Kent.

Oh, God. 

Ang mas pinoproblema niya ay ang pamangkin niya. Sobrang bata pa nito para mawalan ng isang ina.

"I will never leave my employees, Ralf."

"If that's the case, huwag mong ituloy iyang masama mong plano. Let the police handle the case. Malalaman din naman ang katotohanan. Please be patient. Ginagawa naman namin ang lahat. Kung kailangan kong hindi matulog para ma-solve ang kasong ito, gagawin ko."

Marahas na napabuga ng hangin si Kadriel.

Ngayon lang niya napansin ang bahid ng maraming dugo sa uniporme nito maging sa mukha. It was his Rosemarie Anne's blood. Mukhang ito ang tumakbo sa kapatid niya papunta sa ospital na ito.

"I wouldn't promise anything, Ralf. My mind is a mess. Kung ano-anong kademonyohan ang pumapasok sa isipan ko. And I have to put a hold in it. Bago pa ako makagawa ng hindi ninyo magugustuhan. One thing is for sure. Kaya kong pumatay. At handa akong patayin."

Naalarma si Ralf. Ngunit hindi na ito umimik pa. Alam nitong hindi rin naman siya makikinig sa kaibigan. Sarado na ang isip niya.

Mayamaya ay lumabas mula sa kwarto ang isang doktor.

Laglag ang balikat nito na animo pinasan ang buong mundo.

Agad siyang lumapit sa doktor. "Doc, how is my sister?"

Umiling ito. "I am sorry to say, but she is dead."