UMALINGAWNGAW ang pagkabasag ng mga kasangkapan sa loob ng tahanan ng mga Gomez nang walang kahirap-hirap na ibinalibag ni Henry si Hera sa malaking estante. Napatili naman si Mercy habang nakatakip ang mga kamay sa tainga. Sa tabi naman nito ay si Simeon na duguan na ang mukha matapos suntukin ng isa sa mga kasama ni Henry nang ilang beses. Nakaluhod ito at hawak ng dalawang taong-lobo sa magkabilang balikat. Sa isang gilid naman ng salas ay nakabulagta ang isang taong-lobo na wala ng buhay dahil sa binaril ito kanina ni Simeon nang nagtangka itong sugurin si Hera.Pagkabagsak, dumura ng dugo si Hera nang malasahan niya ang sarili niyang dugo nang tumama ang kaniyang mukha sa estante. Tanggal ang isa niyang ngipin sa gilid sa lakas ng impact nang pagtama niya sa estante. Matalim ang mga titig na nilingon niya si Henry. Hindi pa rin maalis-alis ang ngisi nito sa labi habang nakatitig sa kanilang tatlo.Dinampot ni Henry ang basag na picture frame sa sahig. Tumawa siya nang makitang fa

NAKAHIGA na sa kama si Clyde at nagpapahinga. Pumihit siya patagilid upang tingnan ang digital clock na nakapatong sa kaniyang bedside table. Pasado alas diyes na ng gabi. Sunod na dumako ang kaniyang mga mata sa larawan nila ni Callie na nakapatong din doon sa bedside table. Sa hindi malamang dahilan ay bigla siyang nakaramdam ng lungkot habang nakatitig sa nakangiting mukha nito."I miss you, my Callie," bulong niya pagkatapos, niyakap ang katabing unan habang nakatingin pa rin sa larawan.Sinubukan niya ng ipikit ang mga mata, nagbabakasakali na dalawin na siya ng antok subalit hindi iyon nangyari. Dahil sa hindi makatulog, naupo na lang siya at tumingin sa nakabukas na bintana. Alam niya na hindi siya makakatulog hangga't hindi niya nakikita si Callie.Kumurba ang isang pilyong ngisi sa mga labi ni Clyde nang bigla siyang may naisip na ideya. Umalis na siya sa kama at kaagad na dinampot ang susi ng kaniyang kotse. Pupuntahan niya si Callie.Abot tainga ang ngiti niya habang minaman

"NARINIG niyo na ang balita? May tagarito raw sa university na nabiktima ng taong-lobo."Napahinto sa pagbabasa si Aimen nang marinig ang pinag-uusapan ng mga kaklase. Pasimple niyang nilingon ang nagsasalita subalit nang mapansin siya nitong nakatingin sa kanila ay sinamaan siya nito nang tingin. Binalik niya na lamang ang tingin sa librong hawak at nagpanggap na nagbabasa pa rin habang nakikinig sa usapan ng mga ito."Baka naman fake news 'yan! Hello? Nasa siyudad kaya tayo. Paano namang makakarating dito ang mga taong-lobo?" narinig ni Aimen na tugon ng kausap do'n sa unang nagsalita. "At saka wala naman akong napapanood o kaya naririnig sa balita." "Totoo ang sinasabi ko! Sundalo ang kuya ko sa WW-Force. He was supposedly on leave yesterday but he was summoned back to his camp because of this issue. Sabi nga raw ay ilang araw na nangyari iyon pero hindi lang inilabas sa media para hindi mag-panic ang mga tao.""Fine, if you insist," tumatawang tugon ng kausap niyong babae, halata

NANG nakalabas na ng bahay ay unti-unti na ring bumilis ang mga hakbang ni Calista hanggang sa hindi niya na namalayan na tumatakbo na pala siya. Bigla siyang napahinto nang matanaw si Marcus na nakatayo sa tabi ng isang puno sa kaniyang unahan. "Paano siya napunta riyan?" nagtataka niyang tanong dahil buong akala niya ay natutulog ito nang iwan niya sa bahay.Sa kabila ng napakadilim na paligid, dahil sa pambihira nilang kakayahan na makakita pa rin nang malinaw sa dilim ay nakita niya ang madilim na ekspresyon ng mukha ni Marcus. Kaagad siyang pinagpawisan at napalunok."At saan mo naman planong pumunta nang ganitong oras?" walang kangiti-ngiting tanong ni Marcus habang humahakbang palapit kay Calista. Bawat distansiyang natatawid nito ay nagdudulot nang matinding kabog sa dibdib ni Calista."Hayaan mo na ako, Marcus please," lakas-loob na pakiusap ni Calista."Napaka makasarili mo, Calista." Bakas ang galit sa mukha ni Marcus hanggang sa huminto na ito sa harapan ni Calista."Call

"MAGIGING katulad ba natin siya?" usisa ni Marcus kay Calista habang tinitingnan ang nakaumbok na nitong tiyan. Sa tuwing tinitingnan niya ang buntis na kaibigan ay hindi pa rin siya makapaniwala na halos magsisiyam na buwan na pala ang lumipas. Pakiramdam niya kasi ay kahapon lang nangyari ang lahat dahil sariwa pa rin sa kaniyang alaala ang sakit ng pagkawala ng minamahal niyang si Hera."She will become a half-breed..." Tiningnan siya ni Calista, nakapatong ang isang palad nito sa tiyan. Nakaupo ito sa tabi ng bintana at sinusulyapan ang bilog na buwan. "Magiging katulad mo siya since you are also not a naturally born werewolf. Hera turned you."Napakunot-noo si Marcus. "Ganoon ba iyon?"Nagkibit-balikat si Calista. "Siguro?""Wala bang naging kaso noon sa inyo na katulad nang sa iyo?""There was. We have these neighbors before. Mag-asawa sila. Iyong babae ay isang normal na tao samantalang taong-lobo naman iyong lalaki..." Bahagyang inayos ni Calista ang pagkakaupo dahil nararamdam