มู่เซียงเพิ่งเดินออกไป ชุนฮว๋าก็ยกน้ำชาเดินเข้ามา"คุณหนู อีกไม่กี่วัน ก็จะถึงวันเกิดครบรอบหกสิบปีของฮูหยินใหญ่แล้ว คุณหนูรบกวนเตรียมของขวัญด้วย!"ชุนฮว๋าคิดเพื่อเจียงหวานหว่านด้วยใบหน้าจริงใจเจียงหวานหว่านยิ้มอย่างสงบ "เจ้านี่ช่างมีน้ำใจเสียจริง!"ชุนฮว๋าก้มหน้าค้อมรับ"ข้าน้อยตินนี้ติดตามคุณหนูอยู่ แน่นอนว่าต้องคิดเพื่อคุณหนู"เจียงหวานหว่านเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม"เจ้านี่ฉลาดเสียจริง"มุมปากชุนฮว๋ายกขึ้นเย้ยหยัน แต่เพียงไม่นานก็ถูกพรางลงไปด้วยรอยยิ้มจริงใจของนาง"คุณหนู คนในจวนล้วนรู้กันว่า ฮูหยินใหญ่ชอบเสื้อผ้าเครื่องประดับจากหอหนีซางที่สุด"เจียงหวานหว่านร้องเชอะเย็นชาในใจ ชุนฮว๋าเห็นนางเป็นคนบ้านนอกไปแล้วจริงๆ สินะเสื้อผ้าเครื่องประดับของหอหนีซาง เป็นสัญลักษณ์ของตัวตนฐานะ เลื่องชื่อเรื่องความดี และเลื่องชื่อเรื่องความแพงด้วยและทุกคนที่สามารถสวมเสื้อผ้าของหอหนีซาง ต้องเป็นผู้ที่สูงส่งสุงศักดิ์จุดที่สำคัญที่สุด เสื้อผ้าของหอหนีซางต้องสั่งล่วงหน้าถึงหนึ่งเดือนวันเกิดของท่านย่าก็อีกแค่ไม่กี่วันแล้ว เจตนาไม่ดีชัดๆแค่คนใช้คนหนึ่งกลับคิดจะเล่นตุกติกกับนาง เหลือจะเชื่อเส

พอเห็นการแต่งกายของคนที่เข้ามา เจียงหวานหว่านรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้านี้คือคนที่ตนเองหาอยู่"แม่เล้าไช่ ตายอดเยี่ยมจริงๆ สมกับที่มองคนมานับไม่ถ้วน ข้าน้อยนับถือ!"ถูกคนมองออกว่าเป็นผู้หญิง เจียงหวานหว่านไม่ใส่ใจแม่เล้าไช่สองมือซ้อนทับด้วยกัน พูดหยอกล้อขึ้น "แม่นาง คณิกาชายของที่นี่ก็ไม่เลวนะ อยากจะลองดูเสียหน่อยไหม?"เจียงหวานหว่านพอได้ยินคำนี้ หน้าก็แดงเถือก แม่เล้าไช่เข้าใจนางผิดเสียแล้ว"แม่เล้า วันนี้ข้ามาหารือเรื่องธุรกิจกับท่าน"เจียงหวานหว่านพูดเจตจำนงที่มาอย่างชัดเจน"มาหารือธุรกิจที่หอเทียนเยว่ แม่นางเกรงว่าจะมาผิดที่เสียแล้ว!"แม่เล้าไช่ส่ายหัว เตรียมตัวจะลุกหนี"องค์ชายใหญ่แคว้นซีหลิงเซี่ยโหวอี๋มาถึงเมืองหลวงแล้ว ถ้าหากหอเทียนเยว่สามารถต้อนรับแขกคนนี้ได้ จะต้องยกระดับขึ้นอีกชั้นแน่นอน!"แม่เล้าไช่สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม "แม่นางชื่อว่าอะไร?""ข้าน้อยสกุลหลิ่ว ข้ามีวิธีทำให้หอเทียนเยว่โด่งดังขึ้นในคราวเดียว กลายเป็นผู้นำแห่งหอเทียนเยว่ไปเลย"เจียงหวานหว่านปิดบังชื่อจริงตนเองแม่เล้าไช่ครึ่งเชื่อครึ่งสงสัย "แม่นางหลิ่วพูดเรื่องจริงหรือ? คงไม่ใช่แค่มาฆ่าเวลากับหญิงก

ล่างเวทีมีเสียงเกรียวกราว หนึ่งล้านตำลึง นี่เป็นพวกคนที่เงินเหลือจนเอามาเผาทิ้งได้แล้วพอเห็นว่าไม่มีใครให้ราคาสูงกว่าหนึ่งล้านตำลึง แม่เล้าไช่ก็กระแอมลำคอ"สุภาพบุรุษทุกท่าน เหล่าหญิงสาวกำลังรอพวกท่านอยู่!"ในกลุ่มคนมีเสียงโห่ร้องกึกก้อง เหล่าชายหนุ่มแยกกันไปหาหญิงสาวที่ตนเองหมายปองไว้หลังจากแม่เล้าไช่ลงจากเวที ก็นำเซี่ยโหวอี๋ไปยังประตูห้องของมู่ตันเจียงหวานหว่านเดินวนไปมาอยู่ในห้อง มู่ตันทำไมยังไม่กลับมาอีกตอนนี้เองแม่เล้าไช่ก็ผลักประตูเปิดออก เซี่ยโหวอี๋เข้ามาในห้อง องครักษ์จุดธูปขึ้น จากนั้นก็ถอยตัวออกไปคุ้มกันที่ประตูกลิ่นธูปกระจายออกในห้องอย่างรวดเร็ว เจียงหวานหว่านขมวดคิ้ว ในใจแอบรู้สึกว่าแย่แล้วในควันธูปที่จุดเผาคือยาปลุกกำหนัด ที่พิษรุนแรงที่สุดธูปนี้มีผลแต่กับหญิงสาวเท่านั้น กับผู้ชายไม่มีผลคิดไม่ถึงว่าเซี่ยโหวอี๋จะระมัดระวังถึงเพียงนี้!แผนการตอนนี้คือพยายามกลั้นหายใจให้มากที่สุด!เซี่ยโหวอี๋สายตาจับจ้องยังเรือนร่างของเจียงหวานหว่าน โบกมือให้แม่เล้าไช่ออกไปแม่เล้าไช่เองก็ได้กลิ่นของธูปปลุกกำหนัดแล้ว เหลือบมองเจียงหวานหว่านอย่างกังวลเจียงหวานหว่านส่งสาย

ตอนที่เจียงหวานหว่านตื่นขึ้นมา ก็พบว่านอนอยู่บนเตียงห้องนอนตนเองพอจับชีพจรตรวจดูพิษยาปลุกกำหนัด ก็พบว่าถูกรักษาไปแล้วพอจำเรื่องที่นางทำกับหรงซีเมื่อคืนได้ นางก็ปิดหน้าตนเอง ไม่มีหน้าไปพบใครแล้ว...สามวันต่อมา บาดแผลของเจียงหวานหว่านตกสะเก็ดแล้วชุนฮว๋าหลายวันนี้เห็นว่าเจียงหวานหว่านไม่ออกไปไหนเลย จึงร้อนรนขึ้นมา ในใจก็ไม่สงบรู้ถึงความชื่นชอบของฮูหยินใหญ่ แล้วทำไมคุณหนูจึงไม่ออกไปข้างนอกล่ะ!?ชุนฮว๋ากังวลว่าจะทำเรื่องเสีย ถ้าหากเจียงหวานหว่านไม่ออกไปไหนเลย ฮูหยินทางนั้นนางก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรนางจับตาดูการเคลื่อนไหวในห้องเจียงหวานหว่านสือหลิ่วเพิ่งช่วยเจียงหวานหว่านทายาที่ปากแผล ที่ประตูก็มีเสียงเคาะประตู"คุณหนู คุณหนูเจ็ดมาเข้าพบ!"เสียงของสาวใช้ชุนฮว๋าดังลอดเข้ามาจากนอกประตูพอได้ยินชื่อของเจียงอวิ้น เจียงหวานหว่านหน้าก็ขรึมลงทันที"คุณหนู!"ชุนฮว๋าพอเห็นในห้องเจียงหวานหว่านไม่มีการตอบกลับ จึงผลักประตูห้องเจียงหวานหว่านออกมาเอง"ซูม"เพิ่งจะผลักประตูเปิด ชุนฮว๋ายังไม่ทันตั้งตัว สือหลิ่วก็จัดการสาดน้ำสกปรกใส่ตัวชุนฮว๋าชุนฮว๋าเปียกมะลอกมะแลกไปทั้งตัวชุนฮว๋าโ

ฮูหยินใหญ่เจียงโบกมือไปทางเจียงหวานหว่าน ให้นางออกไปตั้งแต่เจียงหวานหว่านกลับมาที่จวนไม่กี่วัน ฮูหยินใหญ่เจียงก็รู้สึกว่าตนเองชีวิตสั้นลงไปหลายปี เหมือนตัวซวยกลับชาติมาเกิดเลยฮูหยินหลิ่วนิสัยอ่อนโอน บีบคั้นได้ง่าย ถ้าหากไม่มีเจียงหวานหว่าน ฮูหยินหลิ่วก็คงทำอะไรไม่ได้มันน่านัก!ฮูหยินใหญ่เจียงแผ่ความเย็นเยียบออกมาทั้งร่าง เพื่ออนาคตของลูกชาย ต้องหาวิธีจัดการเอาแม่ลูกสกิลหลิ่วเข้ามาอยู่ในกำมือเสียแล้วเจียงอวิ้นสังเกตคำพูดและสีหน้า พอเห็นความรังเกียจขยะแขยงของฮูหยินใหญ่เจียงต่อเจียงหวานหว่าน ในใจก็แอบยินดีท่านย่าเกลียดชังเจียงหวานหว่านที่ท้าทายต่ออำนาจนางขอแค่ท่านย่าอยู่ข้างท่านแม่ แม่ลูกสกิลหลิ่วก็ไม่มีอะไรต้องกังวล!เจียงอวิ้นมุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่สังเกตได้ยากฮูหยินใหญ่เจียงกวาดสายตาไปทางเจียงอวิ้น ความโกรธในใจไม่ลดลงแต่กลับเพิ่มขึ้น"อวิ้นเจี่ยเออร์ ดวงตาก็อย่าได้ตื่นเขินนัก!"เจียงอวิ้นได้ยินคำเตือนของฮูหยินใหญ่เจียง ก็แสร้งทำตัวว่าง่ายขึ้นในพริบตา"ท่านย่า ข้าคิดไม่รอบคอบ ข้าจะไปขอขมาท่านพี่เดี๋ยวนี้!"ฮูหยินใหญ่เจียงโบกมือให้นางออกไป ไม่อยากจะตำหนิให้มากนัก ถ