แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินข่าวลือมากมายเกี่ยวกับอารองคนนี้ แต่พวกเขาก็ไม่เคยพบเขา และไม่รู้จักเขาเลย แล้วทำไมถึงได้โทรเพื่อช่วยเธอเป็นพิเศษ?อวิ๋นซูรีบถาม “งั้น......อารองได้บอกเหตุผลไหมคะว่าทำไม? ”ผู้จัดการซุน “ก็ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษนะครับ”อวิ๋นซูผิดหวังเล็กน้อย “ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”หลังจากวางสาย อวิ๋นซูเปิดคอมพิวเตอร์และเริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอารองของเฮ่อหย่วนเจ๋อทางอินเทอร์เน็ตอารองคนนี้ปกติจะอยู่ที่ต่างประเทศตลอด มีข่าวน้อยมากในประเทศ ไม่มีใครรู้กระทั้งนามสกุลของเขาด้วยซ้ำอวิ๋นซูปัดผมยาวของเธออย่างฉุนเฉียว ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่นักข่าวตะโกนเข้ามาในวันนั้นได้พวกเขาบอกว่าอารองของเฮ่อหย่วนเจ๋อเองก็ไปที่โรงประมูลด้วย......เป็นไปได้ไหมที่อารองของเฮ่อหย่วนเจ๋อจะเห็นเมิ่งเหยากำลังกลั่นแกล้งเธออยู่ในวันนั้น เลยรู้สึกว่าเป็นการหยามเกียรติของตระกูล เขาจึงตั้งใจที่จะสั่งสอนเธอโดยเฉพาะอย่างนั้นเหรอ?อวิ๋นซูกดขมับที่กำลังรู้สึกปวดของเธอในเมื่อเดาไม่ออก แล้วทำไมไม่ถามต่อหน้าตรง ๆ ไปเลยล่ะ?อวิ๋นซูหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาคุณปู่ “คุณปู่คะ”“เสี่ยวซูเองเหรอ” ชายชราดูเห

อวิ๋นซูเพิกเฉยต่อการทำเล็บที่ยังตกแต่งไม่เสร็จ พูดบางอย่างกับหลินเหมียวเหมียว แล้วจากไปเมื่อหลินเหมียวเหมียวตามออกไป ก็ไม่เห็นตัวของอวิ๋นซูแล้วอวิ๋นซูรีบกลับบ้านอย่างใจจดใจจ่อ แล้วพบว่าทุกคนในครอบครัวนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกันหมด เป็นระเบียบเรียบร้อยมาก จนดูเหมือนว่าไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ“ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นหรอกเหรอคะ? ”“ถ้าเธอยังไม่กลับมา จะมีเกิดเรื่องขึ้นจริง ๆ แน่”ชางยาจูเงยหน้าขึ้นตอนนั้นเองที่ อวิ๋นซูก็สังเกตเห็นว่ามีขวดขวดหนึ่งวางอยู่ข้างหน้าเธอ เป็นขวดสีดำ และไม่สามารถบอกได้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน“เป็นยาฆ่าแมลง”ดูเหมือนว่าชางยาจูจะเดาเห็นความคิดของอวิ๋นซูออก จึงพูดออกมาอวิ๋นซูตกใจมาก “แม่พูดอะไรน่ะคะ? ”ชางยาจูหยิบขวดขึ้นมา เดินด้วยตัวสั่นมาข้างหน้าอวิ๋นซู และคุกเข่าลงด้วยเสียงดังกึกก้องอวิ๋นซูสะดุ้งและรีบถอยหลัง “แม่คะ นี่แม่กำลังทำอะไรอยู่? ”“เสี่ยวซู ถือซะว่าแม่ขอร้องนะ ลูกช่วยไปหย่ากับคนนั้น ได้ไหม? ”“แม่คะ หนูเคยบอกแล้วหนิคะ ว่าหนูจะไม่หย่าเด็ดขาด? แล้วตอนนี้เงินในบัญชีของบริษัทก็มีแล้วไม่ใช่เหรอคะ ด้วยเงินจำนวนนี้…...”“เสี่ยวซู! ” ชางยา

อวิ๋นซูเลิกคิ้วและยิ้ม “ไม่ใช่ว่าหมอเย่กับเยียนสือเพิ่งรู้จักกันหรอกเหรอคะ? ”เย่ชางแหยน “......”เฮ่อเยียนสือ “......”หลังจากนั้นไม่นาน เย่ชางแหยนถึงได้รีบหาคำตอบแล้วพูดออกมา “ผมหมายถึง......สำหรับผู้ชายคนหนึ่งแล้ว การให้บ้านแก่ผู้หญิงค่อนข้างที่จะมีความหมายพิเศษน่ะครับ...... ”“หุบปาก! ” เฮ่อเยียนสือเตือนด้วยใบหน้าที่เย็นชาเย่ชางแหยนหุบปากด้วยความโกรธ“ไม่ต้องสนใจเขา นิสัยส่วนตัวของเขาแค่ชอบพูดเรื่องไร้สาระไปเรื่อยก็เท่านั้น”อวิ๋นซูส่ายหัว “ไม่เป็นไรค่ะ หมอเย่เป็นคนช่างพูด แต่ดูจากที่พวกคุณเข้ากันได้ดีแบบนี้ เลยรู้สึกว่าพวกคุณไม่ใช่แค่เพิ่งรู้จักกัน แต่กลับรู้สึกเหมือนว่าพวกคุณเคยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก”เย่ชางแหยนตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงว่าอวิ๋นซูที่ดูไร้เดียงสาจะเฉียบแหลมขนาดนี้ตลอดระยะทางที่เหลือ เย่ชางแหยนก็ไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกโชคดีที่มาถึงที่หมายโดยเร็วทั้งสามลงจากรถ นายหน้าก็รออยู่แล้วเมื่อเห็นลูกค้า นายหน้าก็เดินเข้ามาอย่างกระตือรือร้น “ทั้งสามท่าน เชิญตามผมมาทางนี้ครับ”พวกเขาทั้งสามเดินตามนายหน้าที่เข้าไปในวิลล่านี่คือวิลล่าสามชั้น และวิลล่านี้มีขนาด

หลังจากผ่านวันสุดท้ายไปหลินเหมียวเหมียวก็ตระหนักดีว่ามีบางอย่างผิดปกติกับอวิ๋นซู เธอจับมืออวิ๋นซูแล้วพูดว่า “แน่นอน ไม่มีปัญหา เธอสามารถอยู่ได้นานเท่าที่เธอต้องการเลย เราไปกันเถอะ”ทั้งสองขึ้นรถหลินเหมียวเหมียวขับรถช้า ๆ มองย้อนกลับไปที่อวิ๋นซูเป็นครั้งคราวอวิ๋นซูจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาของเธอว่างเปล่าราวกับตุ๊กตากระเบื้องที่แตกหักหลินเหมียวเหมียวรู้สึกเป็นทุกข์อย่างอธิบายไม่ถูก“ที่รัก พ่อของเธอรีบร้อนเรียกให้เธอไปหาแบบนั้น สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ”อวิ๋นซูหันกลับมาและยิ้มเบา ๆ “เขาต้องการให้ฉันแต่งงานกับเฮ่อหย่วนเจ๋อ”หลินเหมียวเหมียวพูดไม่ออก “ทำไมต้องให้เธอไปแต่งงานกับคนเจ้าชู้แบบนั้นด้วย? ”“เพราะพวกเขาต้องการพึ่งพาตระกูลเหอเพื่อนำตระกูลอวิ๋นกลับสู่จุดสูงสุดน่ะสิ” อวิ๋นซูพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ราวกับว่ามันเป็นเรื่องของคนอื่นหลินเหมียวเหมียวรู้สึกปวดใจที่เธอเป็นแบบนี้ “เธอคงไม่เห็นด้วยหรอกใช่ไหม? ”“ฉันตกลงไปแล้ว”จู่ ๆ หลินเหมียวเหมียวก็หยุดรถ “ที่รัก เธอบ้าไปแล้วเหรอ? ”อวิ๋นซูยิ้ม “แล้วฉันต้องทำยังไงถ้าไม่ให้ฉันเห็นด้วย? ทนดูพวกเขาดื่มยาฆ่าแมลงต่อหน้าฉ

อวิ๋นซูเพิกเฉยต่อการจ้องมองของเฮ่อหย่วนเจ๋อและยิ้มเล็กน้อย “นายน้อยเหอนี่ความทรงจำไม่ดีจริง ๆ นะคะ ปีที่แล้ว คุณปู่ก็มักจะจัดที่นั่งไว้ให้ฉันที่โต๊ะหลักอยู่แล้วหนิคะ”แค่คำว่านายน้อยเหอคำเดียว ก็ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองห่างเหินกันมากเฮ่อหยวนเจ๋อขมวดคิ้ว เขาไม่ชอบชื่อที่อวิ๋นซูเรียกเมื่อกี้เลย เมื่อกร่อนเขาจำได้ว่าเธอเคยเรียกเขาว่าหย่วนเจ๋ออวิ๋นซือฉินไอสองครั้งเพื่อดึงดูดความสนใจของเฮ่อหย่วนเจ๋อทันที “คุณเป็นอะไรไหม คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ให้ผมพาคุณกลับไปก่อนเถอะ? ”อวิ๋นซือฉินส่ายหัวด้วยความยากลำบาก เธอมีแววตาที่แคบลง มองไปทางอวิ๋นซูอย่างเปิดเผย เฮ่อหย่วนเจ๋อกังวลเกี่ยวกับเธอมากอวิ๋นซูหลุดพ้นจากกลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอมานานแล้ว ขณะที่กำลังจะจากไป ก็ได้ยินอวิ๋นซือฉินพูดว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่ ฉันอยากอยู่ต่อค่ะ พี่คงจะไม่ไล่ฉันไปหรอกใช่ไหม? ”อวิ๋นซูหันกลับมา แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ชายชราก็พูดอย่างไร้ความปราณี “แต่ฉันไม่ได้เชิญเธอหนิ”ใบหน้าของอวิ๋นซือฉิงซีดลง เธอมองไปที่เฮ่อหย่วนสืออย่างช่วยไม่ได้เฮ่อหย่วนเจ๋อยืนอยู่ต่อหน้าอวิ๋นซือฉิง “คุณปู่ครับ ซ