Chapter 40

Zanella’s Point of view

“Ate, nasaan si Mamâ?” Nakangiting kong tanong sa isang kasambahay na nakasalubong ko sa pasilyo ng salas. “Maaga pong umalis si Ma’am Rosario, ang alam ko ay bibisitahin yata nito ang kamag-anak niyang may sakit.” Nakangiting sagot nito sa akin, “ganun ba?” Malungkot kong sabi, nilampasan na ako nito at dumiretso sa labas ng bahay.

“You know, kahit anong dikit pa ang gawin mo sa biyenan mo ay hindi niya mapipigilan ang pag-alis mo dito sa mansion.” Mataray na saad ni Samantha na bigla na lang sumulpot sa aking likuran. “A-Anong ibig mong sabihin?” Naguguluhan kong tanong sa kanya ng hindi man lang gumagalaw sa aking kinatatayuan. Lumitaw ang isang matalim na ngiti mula sa mga labi ni Samantha habang sinisipat niya ng tingin ang kabuuan ko mula ulo hanggang paa. Natawa pa ito na para bang isa akong biro sa kanyang paningin.

“Balita ko taga-bundok ka raw? At ayon sa kanila ay makitid daw ang utak mo kaya kailangan na ipaliwanag sayo isa-isa ang bawat detalye