อวิ๋นซูเดินเข้ามาใกล้ ๆ เอามือข้างหนึ่งจับแขนของเธอเอาไว้ ทำท่าทางดึงเธอขึ้นมา พร้อมกระซิบข้างหูของเธอว่า: “แน่นอน...พอใจมาก...”ถานอวี้เสวี่ยเงยหน้าขึ้น แล้วเห็นริมฝีปากของอวิ๋นซูยกขึ้นพอดีนัยน์ตาที่ปั่นป่วน แทบอยากจะบีบคออวิ๋นซูให้ตายเธอจงใจ!ตอนที่เธออยู่ต่อหน้าเฮ่อเยียนสือจะทำตัวเป็นคนมีเหตุผล แล้วให้แม่ของเธอขอโทษ!อวิ๋นซูไม่สนใจความมาดร้ายที่อยู่ในนัยน์ตาของถานอวี้เสวี่ยเลย และกล่าวว่า“คุณถาน ไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้ ฉันก็แค่พูดเท่านั้นเอง”พอแม่ของถานอวี้เสวี่ยตั้งสติได้ ก็ผลักอวิ๋นซูออกไป แล้วพยุงถานอวี้เสวี่ย: “เด็กโง่ ลูกไปคุกเข่าให้เธอทำไม... คุณเฮ่อ...”ถานอวี้เสวี่ยกังวลว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นอีกครั้ง เธอจึงรีบดึงแม่ของตนแล้วรีบจากไปอย่างเร่งรีบคุณพ่อเฮ่อเห็นแค่ด้านหลังของทั้งสองคนที่จากไปอย่างเร่งรีบ ก็ขี้เกียจที่จะไปถามถานอวี้เสวี่ยว่าทำไมต้องคุกเข่า“เสี่ยวซู เมื่อกี้ทำให้ลูกต้องลำบากใจแล้ว”อวิ๋นซูหันกลับมา แล้วพูดอย่างใจกว้างว่า “คุณพ่ออย่าพูดแบบนี้เลยนะคะ แค่อธิบายเรื่องที่เข้าใจผิดใจกันก็พอแล้ว”คุณพ่อเฮ่อมองอวิ๋นซูด้วยความชื่นชม: “อาเหยียนโชคดีที่ได้แต

ดูเหมือนเขาเป็นน้องชายที่น่ารักติ๊งต๊องคนหนึ่งส่วนถานอวี้เสวี่ยก็ทำตัวเหมือนคนบ้องแบ๊วไร้สมอง ความระมัดระวังในใจของอวิ๋นซูยังไม่หมดไป แต่ก็ยังคงเชิญเขาเข้ามาในห้องอย่างสุภาพถานอี้เข้ามาในห้อง ด้วยความเก้ๆกังๆเล็กน้อย“ไม่เป็นไร เชิญนั่งได้ตามสบาย”“ห้องนี้ตกแต่งอย่างอบอุ่นมาก คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า พี่อาเยียนแต่งงานแล้วจริง ๆ ”อวิ๋นซูยิ้มพร้อมส่งน้ำหนึ่งแก้วให้เขา: “ทำไมเหรอ? เขาดูไปแล้วเหมือนคนไร้คู่ครองงั้นเหรอ?”“ไม่ใช่ครับ พี่อาเยียนเป็นคนบ้างานมาตั้งแต่สมัยเรียน ดูเหมือนว่านอกจากงานแล้ว ไม่มีอะไรจะดึงดูดความสนใจของเขาได้เลย”อวิ๋นซู: “เริ่มทำงานตั้งแต่เรียนหนังสือเลยเหรอ?”ถานอี้ตระหนักว่าตนได้พูดผิดไป จึงก้มหน้าลงพร้อมกับหน้าแดง ๆ แล้วพูดว่า “เอ่อ...คือพี่อาเยียน...ทำธุรกิจเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนที่เขาเรียนอยู่”สิ่งที่เรียกว่าธุรกิจเล็ก ๆ หมายถึงการเริ่มดูแลบริษัทตอนอายุสิบสองขวบ และทำให้บริษัทมีชื่อเสียงในอี้โจว ภายในหนึ่งปีหลาย ๆ คนไม่รู้ว่า สาเหตุที่เอสวายจู่ ๆก็ผงาดขึ้นมา กลายเป็นบริษัทในเครือที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาเหนือ ก็เป็นเพราะว่าเฮ่อเยียนสือได้วางเค้าโครงเอาไว้แล้ว

ในช่วงเริ่มการของการแถลงข่าว ทุกคนในงานถูกขอให้ปิดโทรศัพท์มือถือ และไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปอวิ๋นซูปิดโทรศัพท์ ถึงเห็นถานอี้กลับมา สีหน้าของเขาดูดีขึ้นมาก แต่ดูไปแล้ววิตกกังวลมาก“ไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ไหม?” อวิ๋นซูหยิบยาแก้ปวดออกมาจากในกระเป๋า “คุณกินยาอันนี้ก่อนไหม?”ถานอี้โบกไม้โบกมือแล้วยิ้มอย่างขมขื่น: “ผมไม่เป็นไร”โชคดีที่ในเวลานี้ผู้จัดการที่รับผิดชอบดราก้อนขึ้นมาบนเวที และดึงดูดความสนใจของอวิ๋นซู ถานอี้จึงมีโอกาสได้หายใจหายคอบ้างไม่รู้ว่าพี่สาวได้บอกพี่อาเยียนหรือเปล่าเขารู้สึกกระวนกระวายใจมาก แม้แต่ฟังแนวคิดที่น่าสนใจที่สุดก็ฟังไม่เข้าหูด้านหลังเวทีหลี่ชวนเดินเข้ามา: “ใกล้จะถึงคิวท่านประธานแล้วครับ พวกคุณต้องเก็บความลับไว้ให้ดี ได้ยินไหม?”ทุกคนที่อยู่ด้านหลังเวทีหยุดเคลื่อนไหว และพยักหน้าพร้อมกันคนเหล่านี้ล้วนเป็นลูกน้องใต้อาณัติเก่าของหลี่ชวน เรื่องความสามารถในการทำงานของพวกเขา หลี่ชวนไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อยเขาหันกลับมา เพิ่งจะเดินไปเพียงสองก้าว: “โอ้ ใช่แล้ว เอาแบบฟอร์มลงทะเบียนมาให้ฉันดูหน่อย”พนักงานที่รับผิดชอบการลงทะเบียนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ส่งแบบฟอร์มลงทะเบีย

"ฮือๆ เพื่อนรัก ฉันรักเธอมากนะ เมื่อไหร่เธอจะกลับมาซักที ฉันจะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่เธอเลย""เร็วๆ นี้แหละ ฉันจะกลับไปในอีกไม่กี่วัน""นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะได้โทรศัพท์มือถือเร็วๆ นี้นะ ว้าว และฉันยังเป็นคนที่สามในประเทศจีนที่ได้รับโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดราก้อนอีกด้วย นึกนึกดูแล้วก็น่าตื่นเต้นดีนะ ถ้าฉันกลับไปทำงานที่บริษัทได้ ฉันจะวางโชว์โทรศัพท์มือถือของฉันทุกวันให้พวกเขาดูและให้พวกเขาอิจฉากันไปเลย"อวิ๋นซูยิ้มและเก็บโทรศัพท์ของหลินเหมียวเหมียวไว้"เพื่อนรัก เธอเตรียมของขวัญสำหรับเพื่อนร่วมงานคนใหม่แล้วหรือยัง?"ทันทีที่อวิ๋นซูกำลังจะตอบ ก็เห็นเฮ่อเยียนสือเปิดประตูและเข้ามาอวิ๋นซูทักทายเฮ่อเยียนสือแล้วพูดคุยกับหลินเหมียวเหมียว ต่อไป "ฉันยังไม่คิดออกเลย เมื่อวานนี้ฉันถามแผนกออกแบบที่มีผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่แล้ว เพราะฉนั้นแล้ว ฉันคิดว่าซื้อเครื่องสำอางค์ให้จะดีกว่าไหมนะ？"เมื่อเฮ่อเยียนสือมองดูอวิ๋นซูที่พูดคุยกับหลินเหมียวเหมียวหัวใจก็มีชีวิตชีวามากขึ้นเขาเดินไปที่โต๊ะกาแฟและจงใจทำการเคลื่อนไหวอวิ๋นซูไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย "ถ้าเป็นผู้ชายจะให้เครื่องเล่นเกมส์"หลินเหมียวเหมียว "

หลังจากพูดจบ เฮ่อเยียนสือก็ก้าวขึ้นไปที่ชั้นสองเมื่อเห็นเขาเข้าไปในห้องของถานอวี้เสวี่ย แม่ถานก็ยิ้มอย่างไม่อาจต้านทานได้ เธอพูดกับพ่อถานว่า "ดูสิ ฉันพูดถูก อาเยียนสนใจในตัวเสี่ยวเสวี่ย แค่ตัวเขาไม่ทันสังเกตเอง"พ่อถานพับหนังสือพิมพ์ที่กระจายออก "น่าเสียดายที่อาเยียน แต่งงานแล้วไม่งั้นใครจะไม่อยากมีลูกเขยที่ดีขนาดนี้"แม่ถานเบ้ริมฝีปาก "แต่งงานเเล้วยังไง ตอนนี้อัตราการหย่าร้างสูงมาก มีคนหย่าร้างมากมาย นอกจากนี้ผู้หญิงคนนั้นไม่คู่ควรกับอาเยียนเลย ไม่มีภูมิหลังครอบครัวและไม่มีการศึกษา เธอมีเพียงใบหน้าเท่านั้น แต่ใบหน้าจะมีประโยชน์อะไร เมื่อกาลเวลาผ่านไปต้องเบื่ออย่างแน่นอน"ในฐานะผู้ชาย พ่อถานค่อนข้างเห็นด้วยกับประเด็นนี้ "เห็นท่าแล้วเสี่ยวเสวี่ยของครอบครัวเรายังคงมีโอกาส"อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้บรรยากาศบนชั้นสองระหว่างเฮ่อเยียนสือและถานอวี้เสวี่ยกลับไม่สามารถพูดได้ว่ากลมเกลียว ยิ่งไปกว่านั้นอาจกล่าวได้ว่าเป็นความตึงเครียดมากกว่า"คุณกำลังตรวจสอบฉันงั้นเหรอ？" ถานอวี้เสวี่ยมีอารมณ์โกรธเล็กน้อยเฮ่อเยียนสือนั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้คอมพิวเตอร์ และมองไปที่ถานอวี้เสวี่ยอย่างเรียบๆ "คุณยอมร