บททั้งหมดของ บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ: บทที่ 181 - บทที่ 190
210
บทที่ 181
ถึงเช่นไรเขาก็เป็นผู้ทิ้งพวกนางแม่ลูกเอาไว้ที่บ้านเก่าโดยไม่สนใจใยดี“อืม พยามยามให้ดี พวกเจ้าพักผ่อนเถอะ ข้ากลับก่อนแล้ว”เจียงป๋อเหนียนไม่บึ้งตึงเหมือนในยามปกติเขามองเจียงหวานหว่าน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าลูกสาวคนนี้ช่างรู้ความเหมือนกัน“หว่านเจี่ยเออร์ เป็นพ่อที่หลายปีมานี้ทำหน้าที่ไม่ดีพอ!”น้ำเสียงใจดีของเจียงป๋อเหนียนมาอย่างกะทันหัน ทำให้หลิ่วซื่อรู้สึกผิดปกติเจียงหวานหวานสีหน้าไร้ความรู้สึก “ท่านพ่อ กล่าวเกินไปแล้ว”เจียงป๋อเหนียนสำหรับนางแล้วมีแต่ความเย้ยหยัน ความละอายของเจียงป๋อเหนียนไร้ค่ายิ่งกว่าต้นหญ้าหลังเจียงป๋อเหนียนไปแล้ว เจียงหวานหว่านเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเจียงจิ่นหนิงให้หลิ่วซู่ฟังท่านแม่ได้ฟังเรื่องราวคร่าวๆ แล้ว เพื่อไม่ให้ท่านแม่ต้องคิดมาก นางจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้ชัดเจนวันหน้าท่านแม่จะได้ไม่เอาแต่โทษตัวเอง“หว่านเจี่ยเออร์ หลังจากนี้ไป เจ้าต้องคอยดูแลหนิงเกอเออร์มากหน่อย”หลิ่วซื่อกล่าวด้วยสีหน้าสงบเจียงหวานหว่านมองหลิ่วซื่อด้วยสีหน้าประหลาดใจหลิ่วซื่อลูบศีรษะเจียงหวานหว่าน “แม้เจ้าจะติดต่อพบปะกับผู้คนบ้างแล้ว ทว่าชีวิตของเจ้าลำบากกว่าหนิงเกอ
Read More
บทที่ 182
ไป๋หยู่สั่งคนเก็บขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างของเจียงหวานหว่านนางหยิบชุดเสื้อผ้ามาวางไว้ตรงหน้าเจียงหวานหว่าน“แม่นางเจียง นี่คือตัวอย่างเสื้อผ้าที่ข้าทำตามแบบภาพวาดของเจ้า เจ้าเห็นว่าเป็นเช่นไร?”นางอดหลับอดนอนตั้งหลายคืนเพื่อทำมันออกมาเจียงหวานหว่านดูเสื้อผ้าทุกตัวอย่างละเอียด “ฝีมือเถ้าแก่ไป๋ดีมาก!”“แม่นางเจียงชมเกินไปแล้ว”ไป๋หยู่พอใจมาก ฝีมือของนางนั้นเป็นยอดเยี่ยม“แม่นางเจียง ชุดเหล่านี้มอบให้ท่าน มีแบบภาพวาดเหล่านี้ เสื้อผ้าของหอหนีซางพวกเราสวยขึ้นไปอีก”ไป๋หยู่ทำราวกับเห็นเงินจำนวนมากบินมาหานางแล้วนึกไม่ถึงว่าการมาสกุลเจียงในครั้งนี้จะจัดการปัญหาเรื่องขี้ผึ้งบำรุงผิวหยกได้ ทั้งยังได้ลองใช้ขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างด้วยเป็นการเดินทางที่คุ้มค่าจริงๆ!โรงหมอเสวียนเป็นกิจการของสกุลเซียว ครั้งนี้ขี้ผึ้งบำรุงผิวหยกเสียหาย ก็สร้างความกังวลให้กับสกุลเซียวเช่นกันกุ้ยเฟยใช้ขี้ผึ้งบำรุงผิวหยกเพื่อมัดใจผู้คนขี้ผึ้งบำรุงผิวหยกเสียหาย นางจะปล่อยเจียงจิ่นหนิงไปได้เช่นไรขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างที่ไป๋หยู่นำกลับมา ไม่นานก็ส่งมอบให้หมอที่โรงหมอเสวียนทำการทดสอบหลังทดสอบ พบว่าขี้
Read More
บทที่ 183
จนกระทั่งเขาได้เห็นขวดยาที่หงเหลียนทิ้งไว้ให้ เขาจึงได้รู้ว่ามันไม่ใช่ความฝันเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นกับเขากระทันหันเกินไปเฉาซื่อเลี้ยงเขาให้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ เจียงอวิ้นเห็นเขาเป็นแค่เบี้ยหมากตัวหนึ่งเขามีชีวิตอยู่โดยเปล่าประโยชน์มาตั้งหลายปี เขาเป็นแค่ตัวตลกในสายตาคนอื่นเท่านั้นความผิดปกติของเจียงจิ่นหนิงดึงดูดความสนใจของฮูหยินใหญ่เจียง นางเป็นห่วงเจียงจิ่นหนิงมากนางสั่งให้แม่นมหลี่ทำอาหารอร่อยๆ ส่งไปให้เขาที่ห้อง ทว่าเจียงจิ่นหนิงไม่กินแม้แต่คำเดียวฮูหยินใหญ่เจียงเรียกเจียงป๋อเหนียนมาปรึกษาหาวิธีรับมือเจียงป๋อเหนียนครุ่นคิด จากนั้นก็เอ่ยกับฮูหยินใหญ่เจียง “ส่งเขาไปอยู่กองทัพเช่นเดียวกับเจ้ารอง แก้ไขพฤติกรรมของตน วันหน้าจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับตระกูลเรา”“หนิงเกอเออร์ตั้งแต่เล็กไม่เคยได้รับความลำบาก เขาจะทนได้เช่นไร”ฮูหยินเจียงรักเจียงจิ่นหนิงมาก เช่นไรเขาเป็นเด็กที่นางเลี้ยงเอาไว้ข้างกายตลอดเจียงป๋อเหนียนขมวดคิ้ว “ข้าจะไปหาเขา”กล่าวจบ เจียงป๋อเหนียนก็ไปหาเจียงจิ่นหนิงเขาผลักประตูห้องเจียงจิ่นหนิงเข้าไป เห็นเจียงจิ่นหนิงนั่งเหม่อลอยขดอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง
Read More
บทที่ 184
“ขอบคุณคุณหนูมาก”เจียงหวานหว่านยิ้ม “พวกเรามายังหอฝูอวิ้นก็เพื่อต้อนรับเข้า ข้าให้สือหลิ่วพาฉางเกอมาแล้ว”เมื่อได้ยินชื่อฉางเกอ กู้ฉางชิงนึกไม่ออกว่าตัวเองแยกจากน้องชายนานเท่าใดแล้ว“คุณหนู วันหลังเรียกข้าว่าฉางชิงก็พอ”เจียงหวานหว่านครุ่นคิดชั่วครู่ “เจ้าอายุมากกว่าข้า ข้าเรียกเจ้าว่าพี่ใหญ่ ดีหรือไม่?”“ดี”กู้ฉางชิงหัวเราะเบาๆเสียงฝีเท้ารีบร้อนลอยเข้ามา กู้ฉางเกอวิ่งมาแล้ว“พี่ชาย”“ฉางเกอ”สองพี่น้องกอดกันกลม ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะอันตรธานหายไปเจียงหวานหว่านนั่งอยู่ด้านข้าง ยิ้มแยมมองพวกเขาพี่น้อง“รีบกินข้าวเถอะ อีกเดี๋ยวข้าจะพาพวกเจ้าไปสถานที่หนึ่ง”กู้ฉางชิงและกู้ฉางเกอนั่งลงข้างกันอยู่ฝั่งตรงกันข้ามเจียงหวานหว่านเรียกสือหลิ่วมานั่งกินข้าวด้วยกันทุกคนกินข้าวสนทนากันด้วยรอยยิ้ม ไม่นานก็กินข้าวมือนี้เสร็จแล้วเจียงหวานหว่านพาสองพี่น้องสกุลกู้ออกไปจากหอฝูอวิ้น เดินเอ้อระเหยไปตามทาง“คุณหนู หากเดินไปข้างหน้าต่อก็จะเป็นเขตที่อยู่เดิมแล้ว”กู้ฉางชิงเอ่ยเตือนเจียงหวานหว่านยิ้ม “สถานที่ที่พวกเราจะไปก็อยู่ข้างหน้านั่นแหละ”กู้ฉางชิงไม่กล่าวสิ่งใดต่อ และเดินตามเจ
Read More
บทที่ 185
สือหลิ่วถามด้วยความแปลกใจเจียงหวานหว่านไม่ได้ตอบคำถามของเขาต่อให้นางไม่บอกกู้ฉางชิง เขาก็จะได้พบกับคนจากภูมิภาคตะวันตกเพื่อทำการค้าอยู่แล้วเจียงหวานหว่านสนทนาต่ออีกชั่วครู่ จากนั้นก็กลับจวนไปพร้อมกับสือหลิ่วตอนที่เดินมาถึงหน้าประตูจวน มีคนแจ้งว่าฮูหยินใหญ่เรียกพบแม่นมหลี่มองเจียงหวานหว่าน นางอยากจะกล่าวสิ่งใดแต่ก็หยุดไว้เจียงหวานหว่านรู้สึกแปลกประหลาดมากจนกระทั่งนางได้เห็นสองแม่ลูกสกุลเฉาในเรือนฮูหยินใหญ่ นางก็เข้าใจทั้งหมดแล้วเพิ่งผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เหตุใดกลับมาเร็วนักอีกทั้งท่าทางของเจียงอวิ้น เหมือนจะถอนพิษได้หมดแล้ว“พี่หก”ใบหน้าเจียงอวิ้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม นางชอบท่าทางตกใจของเจียงหวานหว่านแม้ไม่เข้าใจ ทว่าเจียงหวานหว่านไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า“หว่านเจี่ยเออร์ รีบเข้ามาเร็ว”ฮูหยินใหญ่เจียงกลัวจะผิดใจกับเจียงหวานหว่าน จึงอยากปลอบใจนาง“อวิ้นเจี่ยเออร์โชคดี บังเอิญพบกับรัชทายาทและพี่สี่ของเจ้าที่กำลังกลับเมืองหลวง เซวียนเกอเออร์จึงขอร้องให้รัชทายาทรักษาอาการป่วยของนาง” เจียงหวานหว่านนัยน์ตาไหววูบแววเย้ยหยันรัชทายาทกลับเมืองหลวงเวลานี้ ช่างบังเอิญเสียจริ
Read More
บทที่ 186
ฮูหยินใหญ่เจียงเชิญชวนทุกคนอยู่กินข้าวที่เรือนของนาง เจียงหวานหว่านขอตัวกลับก่อนแล้ว“ท่านย่า ตอนนี้ข้าต้องกลับไปจัดยาให้ฮูหยินโจวให้เรียบร้อย อีกเดี๋ยวจะมีคนมารับ”เจียงหวานหว่านหาข้ออ้างฮูหยินใหญ่เจียงได้ยินว่าทำเพื่อฮูหยินโจว ก็รีบสนับสนุนให้เจียงหวานหว่านกลับไปก่อน“ไปเถอะ อย่าให้คนของฮูหยินโจวรอนานเลย”เจียงหวานหว่านย่อตัวและเดินออกจากห้องของฮูหยินใหญ่โจวก่อนออกมา นางได้ยินเจียงจิ่นเซวียนถามฮูหยินใหญ่เจียง “น้องหกเติบโตในหมู่บ้านชนบทกลับได้เรียนวิชาแพทย์ เก่งจริงๆ!”ประโยคนี้แม้ฟังดูเหมือนชื่นชมนาง ทว่าก็มีความเคลือบแคลงในตัวตนของนางเช่นกันฮูหยินใหญ่เจียงไม่ได้ใส่ใจความหมายในคำพูดของเจียงจิ่นเซวียน“นั่นเป็นเพราะน้องหกของเจ้าโชคดี”เฉาซื่อปิดปากหัวเราะ “ต้องเป็นเพราะบรรพบุรุษสกุลเจียงคุ้มครองคุณหนูหก”ฮูหยินใหญ่เจียงพยักหน้า คิดว่าเฉาซื่อกล่าวมีเหตุผลเจียงหวานหว่านได้ยินบทสนทนาเหล่าก็หัวเราะเยาะในใจเจียงจิ่นเซวียนเป็นคนไร้จิตใจเสียจริง ทันทีที่มาถึงก็ใส่ร้ายป้ายสีนางแล้วดูเหมือนเฉาซื่อกับเจียงอวิ้นจะล้างสมองเขาสำเร็จแล้วแต่ไม่เป็นไร นางทำใจเรื่องงนี้ไว้นานแล้
Read More
บทที่ 187
เจียงหวานหว่านเฝ้ามองหลิ่วซู่อดหลับอดนอนทำเสื้อให้เจียงจิ่นเซวียน นางรู้สึกว่าช่างไม่คุ้มเสียเลยทว่านางไม่มีวิธีห้ามปรามท่านแม่ จึงได้ปล่อยไปตามใจท่านแม่“คุณหนู หอหนีซางส่งเทียบเชิญมา”สือหลิ่วส่งเทียบเชิญให้เจียงหวานหว่านหลังจากเจียงหวานหว่านได้ดูก็ตัดสินใจไปหอหนีซางหากเป็นเทียบเชิญของหอหนีซางต้องลงนามไป๋หยู่ ทว่าครั้งนี้ไม่มีนางเดาว่าคนที่ต้องการพบนางคือเซียวหวายเจียงหวานหว่านพาหงเหลียนออกไปจากจวนและเดินทางไปหอหนีซางเมื่อลูกจ้างเห็นเจียงหวานหว่านก็เชิญเจียงหวานหว่านเข้าไปข้างในไป๋หยู่เห็นเจียงหวานหว่านก็ยิ้มและเดินนำนางไปยังเรือนด้านหลังภายในเรือน เซียวหวายกำลังชงชาเขาเห็นเจียงหวานหว่านก็ยิ้มและกล่าวทักทาย “แม่นางเจียง”เจียงหวานหว่านเดินไปหาเขาแล้วนั่งลง“คุณชายเซียวช่างมีอารมณ์สุนทรีย์”เซียวหวายยกถ้วยน้ำชามาวางไว้หน้าเจียงหวานหว่าน“แม่นางเจียง เชิญ”เจียงหวานหว่านยกถ้วยชาขึ้นมาดม จากนั้นก็จิบหนึ่งคำ“คุณชายเซียว แม้ชาโบตั๋นสีขาวจะดี แต่มีฤทธิ์เย็น ไม่เหมาะสมกับการดื่มในระยะยาว”เซียวหวายยิ้ม “ข้าไม่ค่อยดื่ม”เจียงหวานหว่านมองเขาแล้วยิ้ม“คุณชายเซียว
Read More
บทที่ 188
เซียวหวายหยิบเงินหนึ่งหมื่นตำลึงออกมาวางไว้ตรงหน้าเจียงหวานหว่าน“ข้าจะไม่เอาเปรียบแม่นาง”เจียงหวานหว่านไม่รอช้าเก็บตั๋วเงินของเซียวหวาย“คุณชายเซียว ร่วมมือกันอย่างราบรื่น”เซียวหวายหัวเราะ “แม่นางเจียง ทุกวันที่สิบห้าของเดือนข้าจะส่งคนไปเอาขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่าง เป็นเช่นไร?”“ได้” เจียงหวานหว่านตอบด้วยความยินดี“สมุนไพรของสกุลเซียวมีมาก หากแม่นางต้องการสิ่งใด บอกมาได้ตามสบาย”เซียวหวายกล่าวด้วยความจริงใจเจียงหวานหว่านปราดมองเขา รู้ว่าเซียวหวายสนใจสูตรยาของนาง“ดีสิ หากคุณชายเซียวจัดหาสมุนไพรให้ข้า ราคาของขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างข้าลดให้ท่านได้อีกหน่อย”เซียวหวายรีบปฏิเสธ กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เดิมทีข้าก็เอาเปรียบเจ้าอยู่แล้ว ยึดตามราคาห้าร้อยตำลึงต่อขวดเถอะ”เจียงหวานหว่านรู้จักเซียวหวายดี แม้จะรู้ว่าเขาสนใจสิ่งใด ทว่านางไม่สนใจเพื่อไม่ให้เซียวหวายสงสัยในตัวนางสูตรยาขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างให้เขาก็ไม่เป็นไรแต่ว่า นางนึกขึ้นได้ว่าสกุลเซียวกำลังจะเผชิญสถานการณ์ตกที่นั่งลำบากก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเซียวหวาย“คุณชายเซียว ได้ยินว่าฝ่าบาทกังวลเรื่องท้องพระคลังว่างเปล่า สกุลเซียวขอ
Read More
บทที่ 189
“แม่นางเจียง ราคานี้สูงเกินไป โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกำไรต่อปีก็แค่สามหมื่น ห้าหมื่นตำลึงเท่านั้น”เซียวหวายอยากร่วมลงทุน แต่เขาคิดว่าราคาสูงเกินไปเจียงหวานหว่านหัวเราะ “ดุจดั่งมรกตงาม หนึ่งชุดราคาสองร้อยตำลึง พวกคุณหนูบ้านเศรษฐีซื้อไหว ต้นทุนราคาแปดสิบตำลึงต่อขวด”เจียงหวานหว่านกล่าวแผนการขายออกมาเป็นชุดเซียวหวายได้ฟังตายิ่งเป็นประกายร่วมลงทุนหกแสนตำลึง ใช้เวลาเพียงหนึ่งปีก็สามารถได้เงินทุนกลับคืนมา กำไรในปีที่สองก็จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวเซียวหวายนำสิ่งที่เจียงหวานหว่านกล่าวมาทั้งหมดคิดทบทวนในใจอีกรอบ เขาตัดสินในร่วมลงทุนด้วยเจียงหวานหว่านหยิบสัญญาที่เตรียมเอาไว้นานแล้ว ยื่นให้เซียวหวายลงนามเซียวหวายหนังตากระตุกเดิมทีเขาแค่สนใจขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างของเจียงหวานหว่านเท่านั้นนึกไม่ถึงว่าจะโดนเจียงหวานหว่านขุดหลุมเข้าให้แล้ว“แม่นางเจียง สิทธิ์การลงทุนไม่สามารถเปลี่ยนมือได้ภายในสิบปี เจ้าสงสัยในตัวข้าหรือ?”เซียวหวายอ่านเนื้อหาในสัญญาของเจียงหวานหว่านแล้วมุมปากกระตุก“ไม่ใช่ ข้าทำเพื่อความมั่นคงของกิจการ”เป้าหมายนางเพื่อต่อกรกับหรงมู่หานลากหรงมู่หานลงมาจากตำแหน่งอันส
Read More
บทที่ 190
เจียงหวานหว่านถามเซียวหวายว่าจะเข้าวังไปรักษาเซียวกุ้ยเฟยเมื่อใดเซียวหวายบอกเจียงหวานหว่านว่าเขากำลังจะไปพบพี่สาว หากได้รับคำตอบ กลับไปเขาจะแจ้งให้นางทราบเจียงหวานหว่านทำเป้าหมายสำเร็จแล้ว นางก็ไม่อยู่หอหนีซางต่อแล้วหลังเจียงหวานหว่านจากไป รถม้าของเซียวหวายมุ่งไปพระราชวังเพื่อพบเซียวกุ้ยเฟยหลังเซียวกุ้ยเฟยได้ฟังคำพูดน้องชาย ก็เกิดความสงสัยในใจหมอหลวงในวังยังรักษาไม่ได้ สตรีนางหนึ่งจะรักษานางหายได้เช่นไรเซียวหวายเกลี้ยกล่อมต่อไป ในที่สุดเซียวกุ้ยเฟยก็ตกลงนัดหมายเวลาเข้าวังของเจียงหวานหว่านเรียบร้อยแล้ว เซียวหวายออกจากวังไปไป๋หยู่ใช้โอกาสนี้ส่งชุดให้เจียงหวานหว่านจากนั้นก็นำคำพูดของเจียงหวายแจ้งให้เจียงหวานหว่านทราบหอหนีซางส่งชุดให้เจียงหวานหว่านหลายต่อหลายครั้ง จึงดึงดูดความสนใจของคนในจวนสกุลเจียงโดยเฉพาะฮูหยินใหญ่เจียง นางรู้สึกอารมณ์ไม่ดีเสื้อผ้าของหอหนีซางไม่ใช่เสื้อผ้าที่คนธรรมดาจะสวมใส่ทว่าเจียงหวานหว่านรับเสื้อผ้าจากหอหนีซางหลายต่อหลายครั้ง ทำให้นางรู้สึกกังวลใจเรื่องที่หอหนีซางส่งเสื้อผ้าให้กับเจียงหวานหว่าน เป็นเจียงอวิ้นที่ตั้งใจให้ฮูหยินใหญ่เจียงร
Read More
ก่อนหน้า
1
...
161718192021
DMCA.com Protection Status