“Bakit anak?” Ito ang unang katagang sinabi ni Don Raul matapos niyang makolekta ang kan’yang sarili sa pagkakabigla.Bigla akong napakunot sa naging reaksyon ni Don Raul. Tinignan ko siya at gano’n rin siya sa akin.“Bakit anak?” Muli niyang tanong sa akin na may seryosong mukha.“Kailangan po ba ng rason para tumulong ama?” tanong ko sa kan’ya.“Bakit mo siya gustong tulungan, Helena?”“Dahil hindi po tama ang nangyayari sa kanila. Maling-mali ama! Bakit kailangan nilang magdusa sa isang krimen na hindi nila ginawa?” mariin kong saad.“Anong sapat na ebidensiya ang meron ka para masabi mo na wala silang ginawang krimen? Paano mo sila pinaglalaban sa aking harapan kung wala kang sapat na ebidensiya para mapatunayan na wala silang kasalanan?”“Ikaw na po ang nagsabi ama na walang masamang salita ang makakapaglarawan sa pamilya ni Joaquin bakit po iba na ang lumalabas sa inyong bibig ngayon ama? Bakit po parang sinasabi mo na maari nilang mag

Nanatili akong tahimik habang nakaupo sa tabi ni Teresa at ramdam ko ang mga tingin niya sa akin na tila masinsin akong sinusuri. Lumingon ako na may kunot sa aking noo. “Bakit?” tanong ko sa kan’ya.“Helena, bakit ka gan’yan? Hindi ka ba nagagalak na makita ako? Bakit parang wala lang sa ‘yo na nandito na ako?” tanong niya sa akin na may halong lungkot sa kan'yang tinig.Mabilis kong iwinagayway ang magkabila kong mga kamay bilang pagtanggi. "Hindi, hindi sa gano'n, Teresa. Nagagalak ako ngunit labis lang talaga akong nabigla sa iyong biglang pagdating," pagdadahilan ko. Nagbabakasakaling hindi niya ako mahuli sa mata niyang labis akong sinusuri. Ngunit muli akong nabigla nang mabilis niyang hinablot ang aking mga kamay at lumapit sa aking tainga."Umamin ka sa akin, Helena. Ano na ang nangyayari sa 'yo?" seryosong bulong ni Teresa sa akin.Bigla akong napalayo sa kan'ya at napatingin, "May nalalaman kaya siya?" tanong ko sa aking sarili. Pinagmasdan ko siya

Tinignan ako ni Teresa na may kunot sa kan'yang noo na hindi alam ang aking sinasabi. “Tulong para saan?” tanong niya.“Sa tingin ko, ikaw lang ang may kakayahan na matulungan akong kumbinsihin si ama na suportahan ako sa nais kong mangyari.”“Mangyari? Hindi ko naiintindihan ang ibig mong sabihin, Helena?” nalilito niyang tanong.“Tulungan mo kong kumbinsihin si ama na tulungan ang pamilya ni Joaquin na makuha ang hustisya na nararapat para sa kanila,” determinado kong saad habang hindi inaalis ang aking mga tingin sa mata ni Teresa.Nakita ko ang gulat sa kan'yang reaksyon na mabilis niyang ikinumpas ang kan'yang sarili. “Naririnig mo ba ang iyong sarili, Helena? Alam mo ba ang iyong sinasabi?” aniya na bit hysterical ang kan'yang tono.“Alam ko this is bit insane pero hindi nila deserve ang parusahan sa bagay na hindi naman sila ang may kasalanan,” pagdedepensa kong sagot.“Nahihibang ka bang babae ka? Gusto mo bang ilagay sa kapahamakan ang bu

Nagulat ako sa aking mga narinig. No way, kapatid siya ni Joaquin? Napalingon ako kay Teresa na tila nagulat din sa kan’yang narinig.“Kahit sabihin mo man na wala silang kasalanan, anong ebidensiya ang magpapatunay na hindi totoo ang ipinaparatang sa pamilya ninyo?” tanong ni Teresa na puno pa rin ng pagdududa.“Hindi sila ganoong klase ng tao gaya ng inaakala mo! Hinding-hindi nila magagawa ang ganoong bagay!” mariing tutol ni Nina.“Bakit? Ano bang alam mo sa pamilya mo? Alam mo ba ang lahat?” nanghahamong tanong ni Teresa.“Teresa, ano bang sinasabi mo?” awat ko sa kan’ya.“Bakit, Helena? Totoo naman na wala silang sapat na ebidensiya para mapatunayan na hindi totoo ang mga paratang na iyon sa kanila. Kung hindi totoo iyon, hindi sana sila mapaparusahan ng ganito. Mabait pa nga ang pamahalaan para buhayin sila sa kabila ng pagpatay nila sa gobernador-heneral,” marahas na sa

“Hmm… meron siyang matangos na ilong, katamtamang laki ng mga labi, may makapal at mapupulang mga labi, magandang hugis ng mukha, matipunong pangangatawan at maputing balat,” paglalarawan ko habang patuloy kong inaalala ang itsura ni Joaquin sa aking alaala. Habang naglalaro sa aking isipan ang itsura ni Joaquin at natuon ang atensyon ko sa kan’yang mukha na labis na nakakabighani.“Walang duda na siya’y pagpapantasyahan ng mga kababaihan,” saad ni Teresa na may ngiti sa kan’yang labi na siyang aking pagtango bilang pagsang-ayon.I won’t deny that Joaquin has strong physical appearance that every girl could see him may fall in him at instant. No doubt in that fact. I once look at his face as my mind recalls perfectly. I stayed looking at his face when suddenly I feel glitch in my chest. What was that? Sabay napahawak sa akin dibdib, unconsciously.“At wala ring rason para hindi mo siya matipuhan, Helena.”Bigla akong napalingon sa kan’ya dahilan para bumalik